Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: Σοβιετικοί μαχητές του ΕΛΑΣ που θυσιάστηκαν στον αγώνα ενάντια στο φασισμό

«Στην περίοδο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου προσχώρησαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ ατομικά ή ομαδικά Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου και άλλοι αντιφασίστες που δραπέτευσαν από τα στρατόπεδα κράτησής τους ή λιποτάκτησαν από τις τάξεις των κατοχικών στρατευμάτων. Στα διάφορα διαμερίσματα της κατεχόμενης χώρας μας, από τη Μακεδονία έως την Κρήτη, αντιφασίστες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και πρώτα απ’ όλα Σοβιετικοί, πολέμησαν πλάι-πλάι με τους αντάρτες. Σ’ αυτή τη συμπαράταξη θα λέγαμε ότι βρήκε την ενσάρκωσή του ο διεθνισμός» σημειώνεται στο οπισθόφυλλο του εξαιρετικού βιβλίου του Κώστα Αυγητίδη «Οι Σοβιετικοί μαχητές στις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης (ΕΛΑΣ)» που κυκλοφόρησε το 2007, από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

Στην πολύτιμη αυτή έκδοση φωτίζεται μια όχι πολύ γνωστή πτυχή της ένδοξης Αντίστασης του λαού μας. Παρουσιάζεται η συμμετοχή και η συμβολή Σοβιετικών μαχητών στις τάξεις της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Παραθέτονται πολλά στοιχεία που αβίαστα και με πειστικότητα μαρτυρούν την άμεση συμμετοχή των Σοβιετικών μαχητών στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Αναφέρονται εκείνα τα γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τη μεταφορά Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου στην κατεχόμενη Ελλάδα, στη δραπέτευση και την απελευθέρωσή τους, στην προσχώρησή τους στις γραμμές του ΕΛΑΣ, στην πολεμική ηρωική δράση τους και, τέλος, στην επιστροφή στην πατρίδα τους.

Γίνεται επίσης αναφορά στη στάση των Αγγλοαμερικάνων προς τους Σοβιετικούς μαχητές του ΕΛΑΣ, αλλά και στον αγώνα του αντιστασιακού κινήματος και της ΠΕΑΕΑ για την ανέγερση μνημείου για τους σοβιετικούς μαχητές που έπεσαν στη χώρα μας πολεμώντας το φασισμό, με όλες τις προσπάθειες να προσκρούουν στο τείχος άρνησης που ύψωσαν οι αστικές κυβερνήσεις του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ, και της Νέας Δημοκρατίας.

Ακολουθούν δυο κεφάλαια του βιβλίου.

Σοβιετικοί εθελοντές στον ΕΛΑΣ

ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Οι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι, τους οποίους έφερε η λαίλαπα του πολέμου στη χώρα μας, προσχώρησαν στην ελληνική Εθνική Αντίσταση, πολέμησαν στο πλάι των μαχητών του ΕΛΑΣ, στα βουνά και τους κάμπους, σε χωριά και πόλεις ενάντια στα φασιστικά κατοχικά στρατεύματα. Παίρνοντας μέρος στον αγώνα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας, της πατρίδας τους, αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης από το χιτλερικό φασισμό.

Δίπλα σε δεκάδες τάφους των Ελλήνων ανταρτών του ΕΛΑΣ κείτονται Σοβιετικοί μαχητές, που έπεσαν στα πεδία των μαχών για τη Λευτεριά και την Ειρήνη, πότισαν την ελληνική γη με το αίμα τους.

Για τα ιδανικά και τις αξίες, για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους οι αξέχαστοι ήρωες νεκροί, είναι αθάνατοι. Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης γράφτηκε με το καυτό αίμα τους και απροσμέτρητες θυσίες. Μνημείο αιώνιας φιλίας και αγάπης θα αποτελέσουν τα μνήματα των Σοβιετικών αντιφασιστών, οι οποίοι πολέμησαν έξω από τα σύνορα της πατρίδας τους, με ηρωισμό και αυτοθυσία, πλάι πλάι με τους ΕΛΑΣίτες συμπολεμιστές τους στον κοινό αγώνα ενάντια στα φασιστικά κατοχικά στρατεύματα και τους απάτριδες συνεργάτες τους.

Οι Σοβιετικοί μαχητές έπεσαν σε ξένη γη, μαχόμενοι για τη λευτεριά και τα πανανθρώπινα ιδανικά. Η θυσία τους αποτελεί προσφορά στο έργο της νίκης κατά του φασισμού. Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης είναι γραμμένη με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών, θυμάτων του φασιστικού πολέμου. Όμως, όπου και αν πολεμάει κανείς για τη λευτεριά, είναι σαν να πολεμάει για τη λευτεριά όλου του κόσμου.

Οι τάφοι τους στην ελληνική γη της αρχαίας Ελλάδας, ας συμβολίζουν στους αιώνες την άρρηκτη ενότητα φιλίας και τους ακατάλυτους δεσμούς μεταξύ του ελληνικού και του σοβιετικού λαού.

Οι Σοβιετικοί ΕΛΑΣίτες έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, τη ζωή τους, για τη λευτεριά του λαού μας, για τη λευτεριά της ανθρωπότητας απ’ το φασισμό και τις δυνάμεις του σκότους. Πολλοί Σοβιετικοί μαχητές του ΕΛΑΣ, στη Μακεδονία και τη Φλώρινα, στα Κρούσια και το Πάικο, στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο, στην Εύβοια και τη Λαμία, στην Ήπειρο και αλλού, έμειναν για πάντα θαμμένοι στη γη της Ελλάδας.

Οι τάφοι τους στην ελληνική γη συμβολίζουν, στους αιώνες, τους ακατάλυτους δεσμούς μεγάλης φιλίας και αγάπης ανάμεσα στους αδελφούς λαούς μας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι τάφοι τους σκεπάζονται με δύο σημαίες, την κόκκινη και τη γαλανόλευκη. Θα μείνουν γραμμένα τα ονόματά τους στην ένδοξη ιστορία της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης. Δε λησμονούνται οι ήρωες που έπεσαν στην ελληνική γη.

Ο ελληνικός λαός κρατά άσβεστη στη μνήμη του τη θυσία τους.

Στην έρευνά μας, κατορθώσαμε να βρούμε ορισμένους αριθμούς και ονόματα Σοβιετικών μαχητών του ΕΛΑΣ, που θυσιάστηκαν για τη λευτεριά. Όμως, θεωρούμε ότι η περιγραφή που αναφέρουμε δεν είναι ολοκληρωμένη, παίρνοντας υπόψη ότι πολλοί Σοβιετικοί αιχμάλωτοι εξοντώθηκαν, εκτελέστηκαν στα στρατόπεδα κράτησής τους:

-Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα Κρούσια (Κιλκίς), όπου έπαιρνε μέρος ο «Ρώσικος λόχος», σκοτώθηκε ο διμοιρίτης της 2ης διμοιρίας του «Ρωσικού λόχου» του 16ου Συντάγματος Πιότρ Καζακόφ.

-Το καλοκαίρι του 1944, στην Αμφιθέα του Πειραιά, σκοτώθηκαν οι Σοβιετικοί μαχητές του ΕΛΑΣ Κόλια και Πιότρ (ήταν ενταγμένοι στο Φρουραρχείο).

-Στο νεκροταφείο των Χανίων είναι ενταφιασμένοι 33 Σοβιετικοί μαχητές του ΕΛΑΣ που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Κρήτης.

-Στη μάχη του χωριού Πολυκέρασο Φλώρινας, στην οποία πήρε μέρος μια διμοιρία Σοβιετικών ΕΛΑΣιτών, σκοτώθηκαν δύο Σοβιετικοί μαχητές

-Στις 6 Νοεμβρίου 1944, στη μάχη που διεξήχθη εναντίον των Ιταλών, στις παρυφές της Στυλίδας, σκοτώθηκε ο Γκριγκόρ Τσερκάσοφ, τον οποίο οι κατοχικοί έθαψαν στο νεκροταφείο.

-Από το λιμάνι της Στυλίδας δραπέτευσαν οκτώ Σοβιετικοί, για να προσχωρήσουν στον ΕΛΑΣ, όμως οι Γερμανοί φασίστες τους καταδίωξαν, τους συνέλαβαν και τους εκτέλεσαν.

-Το Σεπτέμβρη 1944, στις πολεμικές επιχειρήσεις στα υψώματα «Αετός» Λεστόρι, όπου έπαιρνε μέρος μια διμοιρία Σοβιετικών, σκοτώθηκαν τρεις μαχητές.

-Ο Νικολάι Γκολενκόφ – επίτροπος τάγματος του σοβιετικού στρατού, μετά την απόδρασή του, απεβίωσε πολύ γρήγορα στο όρος Πάικο (Κιλκίς) από τις κακουχίες που είχε βιώσει στο στρατόπεδο.

-Στα τέλη Ιουνίου 1944, σοβιετική ομάδα ΕΛΑΣιτών (11 άτομα), μαζί με το 2ο και 3ο Τάγμα του 7ου Συντάγματος, παίρνει μέρος στη μάχη στα υψώματα του χωριού Σέττα, στη Νότια Εύβοια, ενάντια στους ταγματασφαλίτες. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν τρεις Σοβιετικοί μαχητές.

-Στη Λαμία, οι Γερμανοί, μετά από προδοσία, συνέλαβαν τον Σεργκέι από το Στάλινγκραντ, ο οποίος αποπειραθηκε να δραπετεύσει, και τον εκτέλεσαν.

-Στην Καλλιθέα σκοτώθηκε ο μαχητής του ΕΛΑΣ Πιότρ.

-Στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης δραπέτευσαν 13 Σοβιετικοί, όμως ο ένας δεν κατάφερε να διαφύγει, έγινε αντιληπτός και οι Γερμανοί τον συνέλαβαν. Συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους και του ζητούσαν να υποδείξει με ποιους ερχόταν σε επαφή και ποιοι βοήθησαν στην απόδραση. Δε μαρτύρησε κανένα. Τον εκτέλεσαν.

-Στην περιοχή του χωριού Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης ετοιμάστηκαν Τάταροι να δραπετεύσουν, όμως οι Γερμανοί τους αντιλήφθηκαν, τους συνέλαβαν όλους και τους εκτέλεσαν (άγνωστος αριθμός).

-Στη μάχη του Κάτω Γραμματικού (περιοχή Βερμίου), στις 22 Απριλίου 1944, όπου πήρε μέρος μια διμοιρία Σοβιετικών μαχητών, σκοτώθηκαν 11 Σοβιετικοί και ο διμοιρίτης τους Αυγουστόφ.

-Στη μάχη της Αγίας Τριάδας Καλοσκοπής, στις 5 Γενάρη 1944, σκοτώθηκαν οι Σοβιετικοί μαχητές του ΕΛΑΣ Αλεξέι Ζιμαγκόροφ και Ιβάν Μιχαΐλοβιτς.

-Στην Ήπειρο, όπως και αλλού, οι «σύμμαχοί» μας Άγγλοι επιχείρησαν να φυγαδεύσουν ένα τμήμα Σοβιετικών αιχμαλώτων στην Ιταλία, με καΐκι από τις ακτές της Ηπείρου. Όμως, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, το καΐκι γύρισε πίσω και όλοι πιάστηκαν από τους Γερμανούς, οι οποίοι τους εκτέλεσαν (άγνωστος ο αριθμός).

-Στην 1.11.1944, στη μάχη για την απελευθέρωση της Φλώρινας, στις τάξεις του ΕΛΑΣ έπαιρνε μέρος μια σοβιετική διμοιρία. Ένας αγωνιστής της διμοιρίας, ο Νικίτιν, σκοτώθηκε.

-Το 1944, κοντά στο χωριό Λιβάδι, σκοτώθηκε ένας Σοβιετικός μαχητής του ΕΛΑΣ.

-To 1944, στο Ατάλη, σκοτώθηκε Σοβιετικός ΕΛΑΣί-της.

-Το φθινόπωρο του 1942, από το στρατόπεδο της Τρίπολης δραπέτευσαν 20 Σοβιετικοί αιχμάλωτοι για να προσχωρήσουν στις γραμμές του ΕΛΑΣ, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, για να μη γίνουν αντιληπτοί. Η πρώτη ομάδα με τους επτά, κατόρθωσε να διαφύγει και προσχώρησε στον ΕΛΑΣ, τους υπόλοιπους 13, τους καταδίωξαν οι Γερμανοί, τους συνέλαβαν και τους εκτέλεσαν στην Τρίπολη, έξω από τις φυλακές.

-Ο μαχητής του ΕΛΑΣ, του 16ου Συντάγματος, Νικολάι Μιχαΐλοβιτς Κομπλίνσκι, στις αναμνήσεις του, αναφέρει ότι από τους 12 Σοβιετικούς που δραπέτευσαν από το σιδηροδρομικό σταθμό Γουμένισσας Κιλκίς, έμειναν ζωντανοί και επέστρεψαν στην πατρίδα δύο, οι ίδιος και ο Σ. Ε. Μόντσανι. (Εδώ αναφέρουμε τους πρώην Σοβιετικούς αιχμαλώτους, οι οποίοι είχαν προσχωρήσει στις γραμμές του ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν: Σόκολφ Μιχαήλ από το Λένινγκραντ, Σουζντάαλεφ Ανατόλι, Παλίμπιν Ολέγκ, Μαρτίνοφ Ολέγκ από το Λένινγκραντ, Αμπράμοφ Αλεξάντρ από το Λένινγκραντ, Γκόλικοφ Νικολάι, Παραμόνοφ Ιβάν Ντιμίτριεβιτς από το Σμολένσκι, Κριβένκο Ιβάν από την περιοχή του Κιέβου, Ναζάρενκο Γιούρι Ντιμίτριεβιτς από την Πολτάβα, Νοβοζίλοφ Πάβελ από την Iζέφσκα, Γκάνιν Αλεξάντρ από τη Μόσχα, Γιούτνιν Νικολάι (Γιάκοφ) από την Καρελία, Μιτελοβάντσεφ Φιάκοφ από την Τούλα.

-Οι απόγονοι θα διατηρήσουν για πάντα στη μνήμη τους βαθιά ευγνωμοσύνη προς εκείνους που, αψηφώντας τη ζωή τους, συνέτριψαν το φασισμό. Το να θυμάσαι τους νεκρούς, είναι προϋπόθεση ζωής.

Οι ερχόμενες γενιές θα ξαναβρούν αυτό τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των εκατοντάδων αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον ξένο ζυγό. Θα μείνουν άσβεστα τα κατορθώματά τους, οι παρακαταθήκες των ξένων αυτών απλοϊκών ανθρώπων και μαχητών.

Σκύβουμε με ευλάβεια το κεφάλι μας σ’ όσους έπεσαν σ’ αυτό τον ηρωικό αγώνα για Λευτεριά και Ειρήνη στην ελληνική γη.

«Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός» 23.2.1945. Δεξιά: Συνάντηση ηγετικών στελεχών της ΠΕΕΑ με τη Σοβιετική Στρατιωτική Αποστολή στο χωριό Μηζήλο (φωτ. Σπύρου Μελετζή)

Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ (1942-1945)

Στα δίσεκτα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί, που διέθεταν μια πανίσχυρη πολεμική μηχανή και υπερηφανεύονταν για το αήττητο των ενόπλων δυνάμεων τους, μετέφεραν στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου, τους οποίους χρησιμοποίησαν για να κάνουν βαρύτατες έως εξοντωτικές καταναγκαστικές εργασίες.

Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από τους Σοβιετικούς αιχμαλώτους, δεν υπέκυψαν στη μοίρα τους. Αντιθέτως, δεν έβλεπαν την ώρα και τη στιγμή να φύγουν από την κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Μελετούσαν τρόπους και κατέστρωναν σχέδια δραπέτευσης. Πράγματι, πολλοί απ’ αυτούς, με τη συνεργασία και την ολόπλευρη βοήθεια των παράνομων αντιστασιακών οργανώσεων, ήρθαν σε επαφή με συνδέσμους οργανωμένους στον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ, που τους έδειχναν το δρόμο, ποιο μονοπάτι να πάρουν για να βρεθούν στα μαχόμενα τμήματα του τρισένδοξου ΕΛΑΣ. Έτσι, αδελφοί εν όπλοις πλέον, εντάχθηκαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ, και από αυτό το μετερίζι πολέμησαν πλάι πλάι με τους συναγωνιστές του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, για να εξοντώσουν την πανούκλα του φασισμού και να απαλλάξουν την πατρίδα μας από τα δεσμά της Κατοχής. Πήραν μέρος σε πολλές μάχες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως στη Μακεδονία, Κρήτη, Αττικο-Βοιωτία, Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Ήπειρο. Πότισαν με το αίμα τους τα εδάφη της χώρας μας και το δένδρο της ελευθερίας μας, για να κρατηθεί ολόρθο στις προσδοκίες και τα οράματα του λαού μας και άφησαν την τελευταία τους πνοή στη χώρα μας. Τόσα χρόνια, δεν έπρεπε να ανεγερθεί ένα μνημείο αφιερωμένο στους Σοβιετικούς που θυσίασαν τη ζωή τους στο βωμό της δικής μας ελευθερίας;

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ), που αριθμεί 40.000 μέλη και έχει ανά την Ελλάδα 200 και πλέον παραρτήματα, ασχολείται, όπως κάνει τόσα χρόνια τώρα, με το θέμα, συγκεντρώνει υπεύθυνα και τεκμηριωμένα στοιχεία και είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να βοηθήσει την Πολιτεία να επιτελέσει το έργο της, να εκπληρώσει την ιερή υποχρέωσή της, στήνοντας ένα μνημείο μνήμης και τιμής στους πεσόντες για τη λευτεριά μας Σοβιετικούς μαχητές.

Ήδη, κορυφαίος Ρώσος γλύπτης, που ζει και εργάζεται στη Μόσχα, φιλοτέχνησε καλαίσθητο μνημείο, που προορίζεται να τοποθετηθεί στην Ελλάδα. Λυμένο, λοιπόν, το πρόβλημα της κατασκευής του μνημείου, που περιμένει να ταξιδέψει και να φτάσει στη χώρα μας. Κανένα πρόβλημα σχετικά με το χώρο στον οποίο θα στηθεί, διότι ήδη ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο Καλλιθέας έκανε ασμένως δεκτό το αίτημα να τοποθετηθεί το μνημείο στην περιοχή τους, και συγκεκριμένα στη Λεωφόρο Συγγρού. Άρα; Πού είναι το πρόβλημα; Στην έγκριση! Να εγκρίνει ποιος; Έπρεπε να εγκρίνει ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός επί των Εξωτερικών. Επί ενάμιση και πλέον χρόνο (2002-2003), σαν να μην υπήρχε ο υπουργός Εξωτερικών της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου. Άκρα σιωπή. Ώσπου, μετά από επιστολές διαμαρτυρίας και συνεχείς υπομνήσεις της ΠΕΑΕΑ, ο υπουργός δεν απάντησε, αλλά κάποια μέρα μια τηλεφωνική συσκευή σε μια γωνία του γραφείου του μίλησε, για να πει ότι η ανέγερση και η τοποθέτηση του μνημείου ματαιώνεται, διότι δεν το εγκρίνει. Και όμως, υπάρχει κάτι που φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι αληθινό. Το Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από το 1988, διεξάγει συστηματική έρευνα για Γερμανούς και Αυστριακούς πολιτικούς αντιπάλους του Χίτλερ, οι οποίοι δραπέτευσαν από τις τάξεις του γερμανικού στρατού, για να ενταχθούν στα τμήματα των Ελλήνων ανταρτών, και να πολεμήσουν κατά του φασισμού.

Επιπροσθέτως, υπάρχει πληθώρα γεγονότων που μιλούν από μόνα τους για την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα αυτό που μας απασχολεί. Στη χώρα μας ανηγέρθησαν μνημεία εχθρών του λαού μας, που εξαπέλυσαν στην ελληνική επικράτεια τον Εμφύλιο πόλεμο και προκάλεσαν τεράστιες υλικές καταστροφές. Επιπλέον στέρησαν τη χώρα μας από τον ανθό των Ελληνικών Γ ραμμάτων και Τεχνών και της Επιστήμης.

Υπάρχουν καλλιμάρμαρα νεκροταφεία και μνημεία των Βρετανών στο Καλαμάκι, των Γερμανών στο Διόνυσο, στο Μάλεμε της μεγαλονήσου Κρήτης, στα Χανιά μνημείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, μνημείο των Νεοζηλανδών στο Πεδίο του Άρεως στην Αθήνα και άλλα πολλά. Μάλιστα, στο «μνημείο των αλεξιπτωτιστών», το λεγόμενο «πουλί» στο Μάλεμε, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο βετεράνοι της Βέρμαχτ και των Ες-Ες, όπου με προκλητικό τρόπο εξυμνούν τον ηρωισμό των Γερμανών, προσβάλλοντας την ηρωική αντίσταση του κρητικού λαού ενάντια στους κατακτητές. Για τους Σοβιετικούς δεν υπάρχει μια γωνίτσα, έστω, όπου να αναπαυτούν οι ψυχές τους; Πολέμησαν με αφάνταστο ηρωισμό, για να απαλλαγεί και η τελευταία γωνιά της ελληνικής γης από τη χολέρα του ναζισμού και δε δικαιούνται να είναι όλοι σε ένα μνημείο αντάξιο της προσφοράς και της θυσίας τους. Επιτέλους! Οι λόγοι μπορεί να είναι πολιτικοί. Υπάρχουν, ωστόσο, χώρες της Ευρώπης, όπως η Ολλανδία, στην οποία υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, πολλούς από τους οποίους εκτέλεσαν οι Γερμανοί, και άλλοι πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες.

Και όμως, στη χώρα αυτή, ανηγέρθη μνημείο στην πόλη Αμερσφόορτ, που φέρει την ονομασία «Πεδίο Δόξας», όπου είναι ενταφιασμένοι 865 Σοβιετικοί στρατιώτες, αξιωματικοί και πολίτες.

Στο θέμα της ανέγερσης μνημείου για τους Σοβιετικούς μαχητές του ΕΛΑΣ, παρατηρείται μια εναλλασσόμενη τακτική μεταξύ των δύο αστικών κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Στις 17 Γενάρη του 2005, το υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΝΔ, με υπηρεσιακό έγγραφό του, που κοινοποίησε στο Δήμο Καλλιθέας, αναφέρει ότι εκ μέρους του Υπουργείου Εξωτερικών δεν υπάρχει αντίρρηση για την ανέγερση μνημείου των πεσόντων Σοβιετικών στο Δήμο της.

Υπάρχει ακόμα ένα άλλο γεγονός, που ανάγεται σε άλλη περίοδο. Θεωρώ χρήσιμο να το αναφέρω. Μεταξύ του ελληνικού και του ρωσικού κράτους δημιουργήθηκε πρόβλημα, που έχει σχέση με τους τάφους των Ρώσων που βρίσκονται στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Στην περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), στο Βαλκανικό Μέτωπο, που ήταν κατά των Γερμανών και των συμμάχων τους, συμμετέχουν τρία Συντάγματα ρωσικού στρατού. Με την έκρηξη και τη νικηφόρα πορεία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ένας αριθμός Ρώσων στρατιωτών επέλεξαν να παραμείνουν στη Θεσσαλονίκη. Εγκαταστάθηκαν στην Καλαμαριά, έκτισαν τη δική τους εκκλησία και το νεκροταφείο που είχε 124 τάφους. Σήμερα, εν έτει 2004, η Δημοτική Αρχή Καλαμαριάς καταβάλλει προσπάθειες να ξεθάψει και να πετάξει έξω από το κοιμητήριο… τους Ρώσους, γιατί διεκδικεί και θέλει να πάρει υπό την κατοχή της το χώρο.

«Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ». Κάθε δεύτερη Τρίτη (εναλλάξ με τη μουσική στήλη «Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι»), η στήλη θα παρουσιάζει πτυχές από γνωστά και λιγότερο γνωστά γεγονότα, θα φιλοξενεί αναμνήσεις αγωνιστών και θα καταγράφει μικρές και μεγάλες στιγμές, που χαράχτηκαν με αίμα στις χρυσές σελίδες της Εθνικής μας Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: Δείτε τις όλες εδώ.