«Υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην πράξη. Το αίσθημα της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, βαθιά ριζωμένο μέσα σου…»

Μια ξεχωριστή εκδήλωση στη μνήμη του Κώστα Σαραντίδη /Βιέτ Κώστας/Nguyễn Văn Lập που πριν από έναν χρόνο έφυγε από τη ζωή, διοργάνωσε η εταιρία παραγωγής New Star, υπό την αιγίδα της πρεσβείας του Βιετνάμ στην Ελλάδα, την Τετάρτη 22/06/2022, στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης STUDIO new star art cinema. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης προβλήθηκε και η ταινία του Γιάννη Τριτσιμπίδα, «Βιέτ Κώστας. Υπηκοότης: Ακαθόριστος».

Στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμούς, ο Le Hong Truong, Πρέσβης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ στην Ελλάδα, ο Aramís Fuente Hernández, Πρέσβης της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα, ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η Φωτεινή Σαραντίδου, κόρη του Κώστα Σαραντίδη, ο Γιάννης Τριτσιμπίδας, σκηνοθέτης της ταινίας «Βιέτ Κώστας. Υπηκοότης: Ακαθόριστος» και ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής της New Star.

Παραθέτουμε την ομιλία της Φωτεινής Σαραντίδου, κόρης του Κώστα Σαραντίδη.

Εξοχότατε πρέσβη του Βιετνάμ στην Ελλάδα κ. Lê Hồng Trường.

Εξοχότατε πρέσβη της Κούβας στην Ελλάδα κ ARAMIS FUENTE HERNANTEZ.

Εξοχότατοι πρέσβεις της νοτιοανατολικής Ασίας.

Αγαπητοί κ. Μαρίνο, Ευαγγελίδη, Σερετάκη, εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας,

κ. Κοσσυβάκη ,κ. Τριτσιμπίδα, κ. Βουρδουμπάκη,

Αγαπημένοι φίλοι της Κοινότητας των Βιετναμέζων στην Αθήνα,

Φίλοι και φίλες του αγαπημένου μας πατέρα,

Σε δυο μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που έφυγε από κοντά μας. Θυμάμαι στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του σύσσωμο το Κόμμα, η Βουλή, το υπουργείο Εξωτερικών, της Εθνικής Άμυνας, της Εργασίας, οι οργανώσεις φιλίας του  Βιετνάμ, η πρεσβεία του Βιετνάμ και της Κούβας, το ΚΚΕ και οι τοπικές οργανώσεις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μέσα μαζικής ενημέρωσης μας κατέκλυσαν με μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης.

Στο διάστημα που πέρασε, η Αντιπρόεδρος του Βιετνάμ, αξιωματούχοι και πανεπιστημιακοί μαζί με τον πρέσβη συνέχισαν να μας επισκέπτονται και να τιμούν την οικογένειά μας.

Για μας τα παιδιά του, που ζούμε μια τυπική ζωή, μας φαίνονται πρωτόγνωρα. Πώς να διαχειριστούμε αλήθεια τέτοια τιμή!

Πατέρα ήσουν ωραίος ως Έλληνας! Σε διέκρινε το ήθος, η αγνότητα, ο δυναμικός παρορμητισμός ενός εφήβου. Υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην πράξη. Το αίσθημα της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, βαθιά ριζωμένο μέσα σου, το οποίο μετέδωσες και στα παιδιά σου. Δεν φοβήθηκες τη ζωή. Την εμπιστεύθηκες τυφλά να σε οδηγήσει στα περιπετειώδη μονοπάτια της. Κι εκείνη, γενναιόδωρα σε αντάμειψε!

Πολλές φορές συλλογιέμαι πως, αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, ίσως να διακρινόσουν στα γράμματα, καθώς ενώ τελείωσες μόνο την τέταρτη τάξη του δημοτικού, αυτοδίδακτος μπορούσες να γράφεις και να μιλάς εξαιρετικά Γαλλικά, Βιετναμέζικα και αρκετά Γερμανικά.

Στάθηκες πάντα δίπλα μας, είχες την έννοια μας, στα σχολικά, εφηβικά μας χρόνια, και αργότερα στην ενήλικη ζωή μας. 

Τα εγγόνια σου μόνο αγάπη έχουν να θυμούνται από εσένα. Το ίδιο και τα δισέγγονά σου. Τι χαρά έκανες όταν τα άκουγες να σου τραγουδούν από το τηλέφωνο: 

Λε παρτιζάνο ο μπέλα τσάο μπέλα τσάο τσάο τσάο!

Το ίδιο και η γυναίκα σου, η μάνα μας, μια Βιετναμέζα, με μια μόνιμη νοσταλγία για τον τόπο της, αφοσιωμένη στα παιδιά, την οικογένειά της και στην διαχείριση του σπιτιού, την οποία προστάτευες πάντα με μια πατρική στοργή.

Στο σπίτι μας, σχεδόν καθημερινή αναφορά στο ΚΚΕ, στο Βιετνάμ, στον Bac Ηο, στους συγγενείς της μάνας, στους πρόσφυγες Βιετναμέζους στην Ελλάδα, στο πόσο πολύ έχει αναπτυχθεί το Βιετνάμ και τι έχει κατορθώσει.

Στα αυτιά μου ηχεί πολλές φορές ο χτύπος της γραφομηχανής, όπου καθισμένος με το φανελάκι έγραφες ατελείωτες ώρες τα απομνημονεύματα μιας ταραχώδους ζωής, τα οποία ήθελες να κάνεις βιβλία, κάτι που ήταν απίστευτο για μας, αφού ήταν αδύνατο να τα διαβάσεις με τόσα ορθογραφικά λάθη! Κι όμως τα κατάφερες!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το 2007, όταν πήγαμε στο Βιετνάμ στα μέρη όπου γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής μου. Ήταν ένα ταξίδι μνήμης και αποκάλυψης. Σε ευχαριστώ για το ταξίδι αυτό!

Τον Αύγουστο θα ταξιδέψεις και θα αναπαυθείς στην αγαπημένη σου γη, τη Γη των Βιετμίνχ, συντροφιά με την τραγουδιστή γλώσσα τους, ανάμεσα στους πράσινους ορυζώνες, όπως εσύ επιθυμούσες. Τι παράξενο! Επέστρεψες από την Οδύσσειά σου στην Ελλάδα για κείνη τη μάνα, που σε περίμενε με προσευχές στο εικόνισμα της Παναγίας και τώρα κάνεις την ανατροπή! Επιστρέφεις στην Καλυψώ, που ποτέ δεν ξέχασες τελικά. 

Αγαπημένε μας πατέρα δεν ξεχνιέσαι, δεν θα ξεχαστείς όπου κι αν θα βρίσκεσαι, γιατί  εκείνο που μετρά είναι ό,τι αφήνουμε πίσω μας ως αποτύπωμα και σκιά στο πέρασμα του χρόνου. Και πίστεψέ με, εσύ έχεις αφήσει ανθρώπινο και κοινωνικό αποτύπωμα, τέτοιο  που μας κάνει να νιώθουμε περήφανοι.

Δείτε ακόμα:

Κώστας Σαραντίδης / «Φάρος» διεθνισμού και αλληλεγγύης – Ένας χρόνος χωρίς τον Έλληνα που πολέμησε τον ιμπεριαλισμό στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού