Η γενοκτονία των Ποντίων και η «ανάπηρη» ελληνική αστική τάξη
Απέναντι σ’ αυτά τα άγρια εγκλήματα και στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι προσπάθησαν να περισώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους και τον πολιτισμό τους, η εξαρτημένη ελληνική αστική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της τότε εποχής φέρει τεράστια ευθύνη
102 χρόνια μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων “ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να γεννά πολέμους, σφαγές, προσφυγιά κ.λπ. Οι «λυκοσυμμαχίες» τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ συνεχίζουν να αναχαράσσουν τα σύνορα της ευρύτερης περιοχής, εγκυμονώντας νέους κινδύνους για τους λαούς. Ποια καλύτερη τιμή, επομένως, για τη μνήμη, την Ιστορία του ποντιακού λαού, από την πάλη για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανείς λαός αυτά που υπέστη ο ίδιος; Από τον αγώνα ενάντια στους φορείς και τα γενεσιουργά αίτια της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς; Κόντρα και έξω από ψεύτικα αστικά διλήμματα οποιασδήποτε απόχρωσης; Ενάντια στο δηλητήριο του σοβινισμού, του εθνικισμού, του φασισμού;” Αν. Γκίκας
Σήμερα, 19 του Μάη 2021, συμπληρώνονται 102 χρόνια από Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με αφορμή την επέτειο αναδημοσιεύουμε από τον Ριζοσπάστη ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γ. Παπασίμου που είχε δημοσιευτεί με αφορμή τα 83 χρόνια από τη γενοκτονία των Ποντίων.
Η γενοκτονία των Ποντίων και η «ανάπηρη» ελληνική αστική τάξη
Απέναντι σ’ αυτά τα άγρια εγκλήματα και στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι προσπάθησαν να περισώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους και τον πολιτισμό τους, η εξαρτημένη ελληνική αστική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της τότε εποχής φέρει τεράστια ευθύνη, αφού δεν παρείχε καμία βοήθεια για την ενίσχυση του αντάρτικου κινήματος του Πόντου και τη δημιουργία ενός νέου μετώπου στα νώτα του Κεμάλ, που ενδεχόμενος να αποτελούσε καταλυτικό στοιχείο ακόμα και για τη μη επέλευση της Μικρασιατικής καταστροφής.
Αλλά και διαχρονικά η ελληνική αστική τάξη, η οικονομική ολιγαρχία και το κατεστημένο και οι πολιτικές της εκφράσεις δεν επιφύλαξαν καλύτερη συμπεριφορά και μοίρα στον ξεριζωμένο ελληνισμό του Πόντου, ο οποίος ήρθε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια από τις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες. Αντί να αποτελέσει ο Ποντιακός ελληνισμός σημείο αναφοράς του νεοελληνικού κράτους για την ισχυροποίηση και οικονομική ανάπτυξη της Θράκης και άλλων ευαίσθητων περιοχών της χώρας, από ένα πρωτίστως δημιουργικό κομμάτι όπως είναι οι Πόντιοι, αυτοί έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους και σε μια ιδιότυπη «γκετοποίηση», τόσο στο λεκανοπέδιο, όσο και σε άλλες περιοχές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των συμπολιτών μας Ποντίων της Φαρκαδόνας στο Νομό Τρικάλων, όπου εθνικές αλλά και τοπικές ηγεσίες δεν αισχύνονται για τις συνθήκες στις οποίες ζουν, αφού η μόνη τους προσοχή είναι η ανάπτυξη μικροπολιτικών πελατειακών σχέσεων.
Ογδόντα τρία χρόνια μετά, το στοιχειώδες οφειλόμενο καθήκον της Διεθνούς Κοινότητας είναι η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από τον ΟΗΕ, πράγμα που θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον διεθνή οργανισμό ως προστάτη της διεθνούς νομιμότητας, παρά τα συνεχή τελευταία τραύματά του από τη νέα τάξη πραγμάτων και την αλαζονική συμπεριφορά των ΗΠΑ σε κορυφαία προβλήματα του πλανήτη, όπως το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, το Κουρδικό, το Γιουγκοσλαβικό κλπ.
Ογδόντα τρία χρόνια μετά, το στοιχειώδες οφειλόμενο καθήκον της «ανάπηρης» ελληνικής αστικής τάξης και των σύγχρονων εκφραστών της, που είναι οι δυνάμεις του δικομματισμού στην Ελλάδα, τις οποίες πρέπει να ανατρέψει ο ελληνικός λαός, είναι η άμεση υλική αποκατάσταση και βοήθεια των χειμαζόμενων ακόμα Ελληνοποντίων.
Γεωργίου ΠΑΠΑΣΙΜΟΥ
Ο Γεώργιος Παπασίμος είναι ΔικηγόροςΥποψηφίος Νομάρχης Τρικάλων της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (Ν.Α.ΣΥ.)
Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες αναρτήσεις του περιοδικού για την Γενοκτονία των Ποντίων.
