Eκείνη τη νύχτα σώπασαν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι..

Το ημερολόγιο έγραφε 24 Μαρτίου 1999 όταν η Γιουγκοσλαβία γνώρισε τον όλεθρο των βομβαρδισμών, την κτηνοδία του ΝΑΤΟ και την υποκρισία των διεθνών οργανισμών. Λίγο πριν τις 9 το βράδυ οι σειρήνες έκτακτης ανάγκης ούρλιαζαν στην Πρίστινα, στην Ποντκόριτσα, στο Νόβισαντ και στο Βελιγράδι. Τα πρώτα ΝΑΤΟικά πλοία είχαν φτάσει στην Αδριατική και οι πρώτοι πύραυλοι εκτοξεύτηκαν με τελικό προρισμό την πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας και τις γύρω περιοχές. Το έγκλημα ξεκίνησε. Η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετα το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήρε σάρκα και οστά. Εικόνες φρίκης έκαναν το γύρο του κόσμου και η ανθρωπότητα αντίκρισε το πρόσωπό της στον καθρέφτη.

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, αμέτρητες φορές οι εχθροί μου.. και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά..

Με την κωδική ονομασία «Ευσπλαχνικός Άγγελος» η επιχείρηση είχε επισήμως ως στόχο την προστασία του αλβανικού πληθυσμού στο Κόσοβο, που καταπιεζόταν δήθεν απο το Μιλόσεβιτς. Συγκεκριμένα η επίσημη αιτιολογία ήταν ότι το ΝΑΤΟ επενέβη για την προστασία των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» των Αλβανών Κοσοβάρων και την προστασία τους απο τους Σέρβους «σφαγείς». Ο διανοητής Νόαμ Τσόμσκι σημείωνε πως ο πραγματικός σκοπός της επέμβασης δεν είχε καμία σχέση με την ανησυχία των ΗΠΑ για τους Αλβανούς Κοσοβάρους.

«Η επέμβαση έγινε διότι η Σερβία επέλεξε να μην ακολουθήσει τις απαιτούμενες κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, κάτι που σήμαινε πως ήταν η τελευταία γωνιά της Ευρώπης η οποία δεν θα εφάρμοζε τα καθοδηγούμενα απο τις ΗΠΑ νεοφιλελεύθερα προγράμματα. Επομένως έπρεπε να εξαλειφθεί.» Οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν για 78 ημέρες μέχρι την ισωπέδωση της Σερβίας και την επίτευξη της τελικής συμφωνίας,η οποία οδήγησε στην απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων της Σερβιας από το Κοσσιφοπέδιο.

Η ανθρωπιστική βοήθεια έφτασε πρώτα στους αμάχους. Εκείνες τις μέρες ο Αργύρης Ντινόπουλος ως απεσταλμένος του Αντένα κάλυψε την Νατοική επίθεση στο Βελιγράδι. Το ρεπορτάζ του σοκάρει. «Ο πρώτος στόχος για το ΝΑΤΟ ήταν η γέφυρα στο Νόβισαντ .Μια πόλη που βρίσκεται μόλις 80 χλμ απο το Βελιγράδι.Το εντυποσιακό είναι ότι δίπλα ακριβώς βρίσκονται κατοικημένες περιοχές»

Με τη λήξη των βομβαρδισμών 500 άμαχοι είχαν χάσει τη ζωή τους, ενώ οι Σέρβοι κάνουν λόγο για 2.000 άμαχους και 1.000 στρατιώτες. Αυτοί οι 2.000 νεκροί χαρακτηρίστικαν απο την Ουάσιγκτον ως παράπλευρες απώλειες. Οι ΗΠΑ και οι 19 χώρες που συμμετείχαν στην επέμβαση πότισαν αίμα και γέμισαν ερείπια τη Γιουγκοσλαβία. 25.000 σπίτια καταστράφηκαν, 470 χλμ δρόμου και 596 χλμ σιδηροδρομικού δικτύου διαλύθηκαν. 14 αεροδρόμια, 19 σχολεία, 20 κέντρα υγείας, 18 παιδικοί σταθμοί, 69 σχολεία, 176 μνημεία και 44 γέφυρες μετατράπηκαν σε ερείπια. Ο σέρβικος λαός περνούσε ατελείωτες ώρες στα καταφύγια παρακουλουθώντας αβοήθητος τη διάλυση της πατρίδας του.

Επιπλέον το ΝΑΤΟ δε δίστασε να προσφέρει απλόχερα σύγχρονα «δώρα» στη Γιουγκοσλαβία. Νέες βόμβες έκαναν την εμφάνισή τους. Από τις 400.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, 35.000 περιείχαν εμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ οι ανθρωπιστές των ΗΠΑ δε δίστασαν να ρίξουν και βόμβες στείρωσης. Η αναφορά ενός Ισπανού πιλότου του ΝΑΤΟ, Adolfo Luis Martin de la Ηoz, ο οποίος έδρασε εκείνη την περίοδο στον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία μαρτυρά τη κτηνοδία.

«Καταστρέψαμε αυτή τη χώρα, τη βομβαρδίσαμε με όπλα της υψηλότερης τεχνολογίας, αέρια νεύρων, νάρκες με αλεξίπτωτα που εκρήγνυνται μόλις αγγίξουν το έδαφος, βόμβες που περιείχαν ουράνιο, μαύρα ναπάλμ, χημικά που επιφέρουν στείρωση, σπρέι που δηλητηριάζουν τις σοδειές κι ακόμη με όπλα για τα οποία ως σήμερα δεν ξέραμε ότι υπήρχαν. Με την καθοδήγηση των Βορειοαμερικανών, διαπράχθηκε μια από τις μεγαλύτερες βαρβαρότητες κατά της ανθρωπότητας»

Οι Σέρβοι έβλεπαν τη χώρα τους να διαλύεται, τους συμπατριώτες τους να πεθαίνουν στα καταφύγια, να τραυματίζονται, άλλους να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς και τους διεθνείς οργανισμούς να καταφεύγουν σε γραπτές καταγγελίες και απαγορέυσεις, τις οποίες το ΝΑΤΟ τις καταπάτησε μία προς μία, με πρόσχημα την ανθρωπιστική επιχείρηση. Οι κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν πτόησαν τις «ανθρωπιστικές δράσεις» του ΝΑΤΟ. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας σειρά είχε το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λυβύη και η Συρία.

Σήμερα, 20 χρόνια μετά την τραγωδία στη Γιουγκοσλαβία, κάποιοι «προοδευτικοί» θέλουν να ποτίσουν το λαό χυμό απο λωτό. Παρουσιαζουν τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ ως παράγοντα ειρήνης και ασφάλειας.. Δυστυχώς γι’ αυτούς, υπάρχουν ακόμα πολλοί Γαλάτες στα Βαλκάνια και σε όλο τον κόσμο που παλεύουν καθημερινά να κρατήσουν τη μνήμη και την ελπίδα ζωντανή!