«Στεκόμαστε βουβοί μπροστά στον ανείπωτο πόνο σας!… Δεν θα αφήσουμε αυτό το έγκλημα να συγκαλυφθεί!…» (ΒΙΝΤΕΟ)
Όχι! Η ζωή δεν συνεχίζεται. Έχει σταματήσει για πάρα πολλές οικογένειες, πολύ περισσότερες από 57. Και θα συνεχίσει να είναι σταματημένη η ζωή αν δεν δικαιωθεί ο αγώνας τους για απόδοση ευθυνών.
Εκδήλωση – γροθιά στην πολιτική που λογίζει κόστος την ανθρώπινη ζωή, αλλά και σταθμό στην προσπάθεια να μετατραπεί η θλίψη, η οργή και η αγανάκτηση σε δράση, σε απαίτηση και πίεση ώστε να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα, ώστε να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, αποτέλεσε η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ για τον ένα χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν από κοινού ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού ΑΠΘ, ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού ΑΠΘ, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΙΠΑΕ και το Σωματείο Εργαζομένων ΠΑΜΑΚ.
Ήταν μια εκδήλωση τιμής για τους 16 νεκρούς φοιτητές και φοιτήτριες (13 από το ΑΠΘ, 2 από το ΠΑΜΑΚ και μιας από το ΔΙΠΑΕ), όλων των νεκρών, αλλά και στήριξης των συγγενών τους στο δύσκολο αγώνα που κάνουν κόντρα στην προσπάθεια συγκάλυψης.
Μίλησαν η Αντωνία Ψάλτου, ΓΓ της Ομοσπονδίας Διοικητικών Υπαλλήλων και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΠΑΜΑΚ, ο Γιάννης Γιοβανάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΔΙΠΑΕ, η Λουίζα Αυγήτα, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, εκ μέρους του ΔΣ του ΕΣΔΕΠ, ο Γιάννης Αναστασίου, εργαζόμενος στη Hellenic Train, από τη ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών που λίγες μέρες πριν προειδοποιούσε για το δυστύχημα που ερχόταν, ο Γιάννης Κουρμούλης, Πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικών ΑΠΘ, και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.
Κύρια ομιλήτρια ήταν η Ελένη Βασάρα, ΕΔΙΠ του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, μητέρα της 23χρονης Αγάπης Τσακλίδου, φοιτήτριας στο 5ο έτος του Τμήματος Αγρονόμων Τοπογράφων του ΑΠΘ, που σκοτώθηκε στο τρένο.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στο μνημείο των θυμάτων φοιτητών που στήθηκε με πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων του ΑΠΘ.
Την εκδήλωση παρακολούθησε ο Βασίλης Τομπουλίδης, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
Όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή
Όμως, ανεξάρτητα από αυτό που βιώνω, έχω χρέος και στόχο ζωής να μιλώ και εκ μέρους της Αγάπης και να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις όπως θα ήθελε και η Αγάπη και αναμφίβολα οι 56 ακόμη δικοί μας άνθρωποι που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών.
Για την αποκάλυψη και της παραμικρής πτυχής του εγκλήματος των Τεμπών, την αποκάλυψη των υπαιτίων, των ενόχων του εγκλήματος, όσο ψηλά και αν βρίσκονται και την παραδειγματική τιμωρία τους. Για να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με 57 νεκρούς».
Αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατούσε στον ελληνικό σιδηρόδρομο και ήταν γνωστή στους υπευθύνους εδώ και πολλά χρόνια, καθώς υπήρχαν συνεχείς καταγγελίες των σωματείων των εργαζομένων, αλλά και διοικητικών στελεχών, οι οποίες έφταναν τόσο στο Υπουργείο Μεταφορών όσο και στον ΟΣΕ και τη ΡΑΣ (τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων), για την κατάσταση του σιδηρόδρομου και τις εγκληματικές ελλείψεις στα συστήματα ασφάλειας των τρένων.
Μιλώντας για το δυστύχημα, ανέδειξε ότι «για 12 περίπου λεπτά τα δύο τρένα κινούνται στην ίδια γραμμή, τη γραμμή καθόδου, με αντίθετη φορά, χωρίς να λειτουργεί κανένα από τα συστήματα ασφαλείας για τα οποία ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια, τα τελευταία 25 χρόνια». Και επικαλούμενη καταθέσεις πραγματογνωμόνων, αλλά και μαρτύρων στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, είπε ότι έστω και ένα από αυτά τα συστήματα ασφαλείας που χρηματοδοτήθηκαν να λειτουργούσε, η σύγκρουση θα είχε αποτραπεί.
Αναφέρθηκε ακόμα στην ανάφλεξη και τη φωτιά που ακολούθησε και είχε σαν αποτέλεσμα την απανθράκωση 30 θυμάτων. «Η ιατροδικαστική εξέταση ενός από τα θύματα αυτά έδειξε ότι αιτία θανάτου ήταν η φωτιά και όχι η σύγκρουση. Για τα υπόλοιπα 29 θύματα η Ιατροδικαστική Έκθεση αδυνατεί να καταλήξει σε ακριβή συμπεράσματα σχετικά με την αιτία θανάτου, λόγω της μεγάλης έκτασης της απανθράκωσης. Ευλόγως διερωτόμαστε πόσα από τα θύματα αυτά κάηκαν τραυματισμένα μεν αλλά ζωντανά; Πόσα θα είχαν σωθεί αν δεν υπήρχε η φωτιά;»
Αλλά και στο εσπευσμένο μπάζωμα του χώρου, μια εγκληματική ενέργεια που όπως είπε έχει τρεις διαστάσεις, ηθική, ποινική, οικονομική.
«Ηθική: Τα χώματα αυτά περιείχαν την τέφρα των 30 θυμάτων που απανθρακώθηκαν, DNA των θυμάτων και της Εριέτας (σ.σ. η Εριέτα εξακολουθεί να μην έχει βρεθεί) αλλά και προσωπικά αντικείμενα, όπως κοσμήματα των θυμάτων. Όπως γνωρίζουμε μετά την καύση του νεκρού παραδίδεται στους συγγενείς η τέφρα του. Στην περίπτωση των απανθρακωμένων θυμάτων των Τεμπών η τέφρα πετάχτηκε. Η ενέργεια αυτή αποτελεί ύψιστη ύβρη προς τους νεκρούς.
Ποινική: Οι ενέργειες αυτές έγιναν χωρίς να υπάρχει άδεια από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές. Επίσης είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη εγκληματική αλλοίωση του τόπου του δυστυχήματος, αντίθετα με τον νόμο 5014 για τη διερεύνηση αεροπορικών και σιδηροδρομικών δυστυχημάτων, που ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 2023, και προβλέπει ότι ο τόπος του δυστυχήματος και τα συντρίμμια προστατεύονται για όσο χρόνο είναι απαραίτητος για τη διερεύνηση.
Οικονομική: Για την αλλοίωση αυτή ξοδεύτηκε το ποσό των 650.000;, τριπλάσιο από το ποσό που απαιτούνταν για την επισκευή της τηλεδιοίκησης της Λάρισας, που κάηκε τον Ιούλιο του 2019.
Η απαράδεκτη αυτή ενέργεια είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν πιθανότατα πολύτιμα στοιχεία, που θα βοηθούσαν στη διερεύνηση των αιτιών της έκρηξης και της φωτιάς που ακολούθησε».
Και επανέλαβε το ερώτημα που μένει αναπάντητο, «μήπως τελικά το εμπορικό μετέφερε παράνομα καύσιμα και η φωτιά δεν οφείλεται στα έλαια των μετασχηματιστών, όπως αποφάνθηκαν οι διορισμένοι από την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές πραγματογνώμονες;».
Επίσης αναφέρθηκε στα μικρά τμήματα οστών και τα υπόλοιπα ιστών, που βρέθηκαν εννέα μήνες, μετά για να καταδείξει το μέγεθος της εγκληματικής αλλοίωσης του τόπου του δυστυχήματος, της βιαστικής και πλημμελούς διερεύνησης για θύματα και αίτια της φωτιάς, την έλλειψη σεβασμού της πολιτείας στα αδικοχαμένα θύματα και τους συγγενείς τους.
Τόνισε ότι «ένα χρόνο μετά το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη μόνο δύο κατηγορούμενοι είναι προφυλακισμένοι. Ο σταθμάρχης και ο επιθεωρητής που έβγαλε τις βάρδιες εκείνης της ημέρας. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, ανώτεροι υπάλληλοι του ΟΣΕ, των θυγατρικών του εταιρειών και της Hellenic Train συνεχίζουν τη ζωή τους έξω από τη φυλακή, κάποιοι από αυτούς με εγγυητικούς όρους. Ουδείς τέθηκε σε αργία από την υπηρεσία του. Αντίθετα, χωρίς ποτέ να τους επιβληθεί να απομακρυνθούν από τη θέση τους, ούτε για μία ημέρα, συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά, έχοντας από την πρώτη στιγμή την πλήρη ελευθερία να αλλοιώσουν πιθανόν στοιχεία και έγγραφα που θα μπορούσαν να είναι επιβαρυντικά για αυτούς τους ίδιους και τους ανωτέρους τους».
Αναφερόμενη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το Έγκλημα των Τεμπών, είπε ότι «με τη σύνθεση που είχε με βάση τον συσχετισμό δύναμης, δεν είχαμε αυταπάτες για το πώς θα λειτουργούσε. Όμως, παρά την προσπάθεια συγκάλυψης που έγινε αναδείχτηκαν πολλές αιτίες του εγκλήματος. Γεγονός που δυνητικά διευκολύνει και το έργο της ανακριτικής διαδικασίας.
Με απροκάλυπτο τρόπο εκτυλίχτηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία μια συστηματική προσπάθεια μεταφοράς των ευθυνών αποκλειστικά στο λεγόμενο ανθρώπινο λάθος”. Και “τέλος, ο τρόπος με τον οποίο η κυβερνητική πλειοψηφία έσπευσε να ολοκληρώσει τη διαδικασία της Εξεταστικής Επιτροπής δείχνει το φόβο της για να μην υπάρξουν νέες αποκαλύψεις για την έκρηξη, τη φωτιά και τη βιαστική αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος».
Και παρουσιάζοντας την απαίτηση των συγγενών των θυμάτων για δικαίωση είπε: «Ζητάμε: Πλήρη διερεύνηση του εγκλήματος από τις δικαστικές αρχές. Αναβάθμιση των κατηγοριών σε κακουργήματα. Απόδοση δικαιοσύνης για όλους τους υπεύθυνους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Απρόσκοπτη απόδοση ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα, χωρίς την απαράδεκτη κάλυψη της πολιτικής ασυλίας για όσους ευθύνονται για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στις μετακινήσεις, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Για να υπάρχει ασφάλεια στα Μέσα Μεταφοράς. Για να είναι η ζωή πάνω από το κόστος. Για να μην επαναληφθεί το έγκλημα των Τεμπών».
Στο δρόμο του αγώνα κερδίζει η ζωή
«Δεν ξεχάσαμε ούτε μια στιγμή τους 57 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες! Είμαστε λοιπόν εδώ για να τονίσουμε ότι, σήμερα έναν χρόνο μετά δεν έχουν αντιμετωπιστεί οι αιτίες και οι παράγοντες που οδήγησαν στο έγκλημα σταΤέμπη και παραμένει ακόμη ζητούμενο η ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου. Είμαστε λοιπόν εδώ, γιατί σήμερα έναν χρόνο μετά, δεν έχει τιμωρηθεί κανένας υπεύθυνος, δεν έχουν αποδοθεί ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Καλλιεργούν την άποψη της ατομικής ευθύνης, το ανθρώπινο λάθος δηλαδή, προσπαθώντας να συγκαλύψουν τις ευθύνες κυβερνητικών στελεχών υπουργών και όχι μόνο», ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Αντωνία Ψάλτου.
Και απευθυνόμενη στους συγγενείς των θυμάτων, είπε: «Στεκόμαστε βουβοί μπροστά στον ανείπωτο πόνο σας! Υποκλινόμαστε μπροστά στη δύναμη και το θάρρος σας! Σας υποσχόμαστε όμως, ότι όλοι εμείς θα γίνουμε οι φωνές των νεκρών μας! Δεν θα αφήσουμε αυτό το έγκλημα να συγκαλυφθεί! Θα παλέψουμε όλοι μαζί για σύγχρονες και ασφαλείς σιδηροδρομικές μεταφορές, για να αποδοθούν ευθύνες σε όσους ευθύνονται, για να δικαιωθούν τελικά όσοι δεν έφτασαν ποτέ!».
Κάλεσε δε σε συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη στις 10.30 το πρωί στο άγαλμα Βενιζέλου και στο απογευματινό συλλαλητήριο στις 7 μ.μ. στον ΟΣΕ.
Ο Γιάννης Γιοβανάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΔΙΠΑΕ, είπε ότι «ταυτιζόμαστε όπως ταυτίζονται οι περισσότεροι Έλληνες και νιώθουμε ότι θα μπορούσαμε να είμασταν εμείς και τα παιδιά μας σ’ αυτό το τρένο, ή μπορεί αύριο να είμαστε σε ένα ίδιο τρένο. Ταυτιζόμαστε και γι αυτό οργιζόμαστε, όταν η απάντηση και η αντιμετώπιση σε οτιδήποτε κακό θα μπορούσε να μας συμβεί, θα είναι μάλλον αυτή που η ανώτατη δικαστικός έδωσε σε συγγενή θύματος “ε συμβαίνουν αυτά, ανάψτε ένα κερί στην εκκλησία και η ζωή συνεχίζεται”.
Οχι! Η ζωή δεν συνεχίζεται. Έχει σταματήσει για πάρα πολλές οικογένειες, πολύ περισσότερες από 57. Και θα συνεχίσει να είναι σταματημένη η ζωή αν δεν δικαιωθεί ο αγώνας τους για απόδοση ευθυνών.
Εξοργιζόμαστε όταν καταλαβαίνουμε ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν για την ασφάλεια της λειτουργίας των τρένων και αυτές που δεν πάρθηκαν όλες έγιναν με κριτήριο και προτεραιότητα το κέρδος και όχι την προστασία και τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής.
Χρέος μας είναι να διατηρήσουμε την οργή ζωντανή. Χρέος μας είναι το σύνθημα που γεννήθηκε εκείνο το μαύρο πρωινό “όλων των νεκρών είμαστε η φωνή- το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί” να το κάνουμε πραγματικότητα».
«Ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, τα αίτια, τα ίδια τα υλικά που οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα, παραμένουν στο ακέραιο, παρά τις συνεχόμενες προειδοποιήσεις των εργαζόμενων στο σιδηρόδρομο για ένα νέο έγκλημα που είναι στα σκαριά”, ανέφερε ο Γιάννης Αναστασίου, εργαζόμενος στη Hellenic train, από τη ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών που προειδοποιούσε για το δυστύχημα που ερχόταν.
Και πρόσθεσε ότι «η υποβάθμιση του σιδηρόδρομου συνεχίζεται όλα αυτά τα χρόνια. Από τις υποδομές, το απαρχαιωμένο τροχαίο υλικό, μέχρι και την σχεδιασμένη υποστελέχωση σε οργανικές θέσεις που είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του σιδηρόδρομου και προσπαθούν να τις καλυφθούν με εργαζόμενους πολλών ειδικοτήτων.
Οι εγκαταστάσεις στα Μηχανοστάσια παραμένουν το ίδιες τραγικές και επικίνδυνες όπως πριν, ενώ η ασφάλεια στα δρομολόγια πάει περίπατο στη λογική … άντε να βγούνε τα δρομολόγια “πάμε και όπου βγει” ξανά».
Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι στον Σιδηρόδρομο παλεύουν ώστε αυτό το έγκλημα να μη ξανασυμβεί. «Οι εργαζόμενοι ξέρουμε καλά ότι αυτός ο όρκος περνάει μέσα από τα δικά μας χέρια και τους αγώνες μας. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το διασφαλίσει.
Κανένας ιδιώτης και κανένας επενδυτής… Για αυτούς τα εργασιακά δικαιώματα και η ασφαλής λειτουργία του Σιδηροδρόμου είναι εμπόδια στο στόχο που έχουν να βγάλουν ακόμα περισσότερα κέρδη!
Καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα που υποκλίνεται στην ΕΕ και την απελευθέρωση των μεταφορών.
Πιστεύουμε πως, η υλοποίηση των αιτημάτων για έναν ασφαλή, φθηνό και σύγχρονο σιδηρόδρομο, είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τους νεκρούς μας! Είναι η εγγύηση, ώστε να μην έχουμε ξανά νέα Τέμπη! Και θα είμαστε στη πρώτη γραμμή, αυτού του αγώνα. Εχουμε χρέος απέναντι στους νεκρούς. Κυρίως έχουμε χρέος απέναντι στους ζωντανούς, να επιβάλλουμε εμείς την εφαρμογή όλων των μέτρων στο ύψος των αναγκών μας!».
Η Λουίζα Αυγήτα, είπε ότι «είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τον αγώνα, τον συνεχή και επίμονο αγώνα για να έχουμε σύγχρονα μέσα και υποδομές, ασφαλείς συνθήκες στους χώρους εργασίας, στις μεταφορές, στις κατοικίες, και στις δημόσιες και κοινωνικές δομές.
Πρόκειται για έναν αγώνα διεκδίκησης όχι μόνο για να μην ξανασυμβούν άλλα τέτοια εγκλήματα, αλλά και για να εξαλειφθούν οι αιτίες που εκθέτουν τις ζωές μας σε κίνδυνο, στo πανεπιστήμιo, στo σχολείo, στo εργοστάσιo, στην οικοδομή, στο νοσοκομείο, στις αθλητικές εγκαταστάσεις, στους χώρους αναψυχής, στα τρένα και στα αεροπλάνα, στις συγκοινωνιακές υποδομές».
Θύμισε ότι ο ΕΣΔΕΠ, ανέδειξε θέματα ασφάλειας υποδομών και προστασίας της ζωής και της υγείας των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και στην περίοδο της πανδημίας του COVID-19, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα αλλά πριν 11 μήνες, ανέδειξε το θέμα της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας των υποδομών στο ΑΠΘ.
Και κατέληξε: «Με τη θλίψη που έγινε θυμός και οργή για τους χαμένους ανθρώπους μας, δίνουμε υπόσχεση ότι ο Σύλλογος των καθηγητών ΑΠΘ, ο ΕΣΔΕΠ, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, θα επιμένει να πρωτοστατεί στην ανάδειξη των προβλημάτων και στην υπόδειξη λύσεων για θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια στις μετακινήσεις και στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, καθώς και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας τόσο των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας όσο και των εργαζομένων γενικότερα. Το δυστύχημα των Τεμπών έχει γράψει στο μυαλό και στην καρδιά όλων μας για πάντα. Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί όχι μόνο γιατί συντάραξε συθέμελα όλη την κοινωνία, όχι μόνο γιατί οι δρόμοι πλημμύρισαν από την οργή χιλιάδων ανθρώπων που είδαν στο τρένο τα δικά τους παιδιά, τους δικούς τους ανθρώπους, τους εαυτούς τους. Οχι μόνο γιατί έκανε τόσο τραγικά πρόδηλες τις επιπτώσεις των εγκληματικών πολιτικών που βάζουν στο ζύγι του κέρδους τις ζωές των ανθρώπων, το μέλλον των νέων παιδιών. Οχι μόνο γιατί ξεγυμνώθηκαν με τον πιο εξοργιστικό τρόπο οι πραγματικοί υπεύθυνοι από τις ίδιες τους τις αδιανόητες προσπάθειες να κρυφτούν. Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να μπορούμε να βλέπουμε στα μάτια τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, αν ξέρουμε πως δεν προδώσαμε και δεν αφήσαμε να προδοθούν όλοι αυτοί και όλες αυτές που δεν είναι σήμερα εδώ».
Ο Γιάννης Κουρμούλης, ανέφερε ότι «δεν είναι σχήμα λόγου το σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, δεν προέκυψε τυχαία. Το λένε τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων που διόρισε η κυβέρνηση ή που ερεύνησαν το δυστύχημα για λογαριασμό της ΕΕ που διαπιστώνουν ότι: “ο σιδηρόδρομος αποτελεί ένα βαρύ σύστημα που απαιτεί υψηλές επενδύσεις, ενώ ταυτόχρονα έχει πολύ χαμηλές αποδόσεις των επενδεδυμένων κεφαλαίων, που είναι ανεπαρκείς για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα” και “μια ιδιωτική εταιρία έχει ως στόχο πρωτίστως την κερδοφορία”. Ακόμα ότι για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται συστηματικά στην εκτέλεση έργων στον σιδηρόδρομο αιτία “είναι ότι πίσω από τις επιχειρηματικές συγκρούσεις υπήρξε και μια παρασκηνιακή μάχη τεχνολογικής επικράτησης μεγάλων εταιριών στα συστήματα του ΟΣΕ” και επίσης ότι η ανάπτυξη του συστήματος ERTMS για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών στην ΕΕ βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα” γιατί υπάρχει απροθυμία των επενδυτών».
Και πρόσθεσε ότι αυτές οι παραδοχές και οι διαπιστώσεις δεν περιορίζονται στον σιδηρόδρομο. Επεκτείνονται και στις αερομεταφορές, στις κτιριακές υποδομές στο ΑΠΘ, αλλά και ευρύτερα στους χώρους εργασίας όπου το 2023 μετρήσαμε 179 νεκρούς εργαζόμενους και 287 βαριά τραυματίες, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, της εντατικοποίησης που συνεπάγεται το κυνήγι του κέρδους.
Γι αυτό, κατέληξε, «με το ίδιο σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” προχωράμε και στην απεργία στις 28 Φλεβάρη. Για να μπορούμε οι εργαζόμενοι και τα παιδιά μας να συρνάμε στα σπίτια μιας, για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια».
Στο μνημείο των θυμάτων φοιτητών
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στο μνημείο των θυμάτων φοιτητών που στήθηκε πέρσι με πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων του ΑΠΘ. Εκεί έγινε ανάγνωση των ονομάτων των 57 νεκρών, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και πλήθος κόσμου άφησε λίγα λουλούδια.
Εκ μέρους των φοιτητών μίλησε η Ελένη Βαγιάνα, μέλος του ΔΣ του ΦΣ Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ. «Σχεδόν έναν χρόνο μετά, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους 57 ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους μετά τη σύγκρουση των μοιραίων τρένων στα Τέμπη. Σε εκείνο το σημείο 16 συμφοιτητές μας θυσιάστηκαν για τα κέρδη. Δεν κατάφεραν να στείλουν ποτέ το “έφτασα” στους γονείς τους και εμείς πλέον δεν μοιραζόμαστε τα ίδια έδρανα μαζί τους. Η θλίψη που νιώσαμε πέρσι είναι ακόμη εδώ. Είναι ακόμη εδώ όμως και η οργή», είπε.
Πρόσθεσε πως «είναι ακριβώς η ίδια πολιτική και η λογική του κόστους οφέλους που βλέπουμε και μέσα στις σχολές μας, με την φοιτητική μέριμνα και τη σίτιση να είναι σε αυτή την άθλια κατάσταση, τις ελλείψεις σε καθηγητές, τον απαρχαιωμένο εργαστηριακό εξοπλισμό και με το νέο νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που έρχεται να εμπορευματοποιήσει ακόμη περισσότερο την ανώτατη εκπαίδευση».
Και τόνισε ότι οι φοιτητές «τιμάμε τους νεκρούς μας και τον όρκο που δώσαμε, συνεχίζοντας στο δρόμο του αγώνα, γιατί μόνο έτσι κερδίζει η ζωή. Για αυτό θα ενώσουμε και για άλλη μια φορά τις φωνές μας με τα εργατικά σωματεία, τους αγρότες και το λαό όλης της χώρας στη μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 28/2, γιατί ο αγώνας που δίνουμε όλοι εμείς που έχουμε επιλέξει τη ζωή είναι κοινός».
Και η υπόσχεση δόθηκε για άλλη μια φορά με το σύνθημα «το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα Ξεχαστεί, στο δρόμο του αγώνα κερδίζει η ζωή».
