Είναι κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα το πένθος αυτό των νέων για τούς νέους. Σα να ξέρουν αυτοί κάτι, ένα μυστικό, κάποιο σύνθημα, που τους δένει μεταξύ τους. Οι μεγάλοι δεν το υποψιάζονται, είναι ανίκανοι να το νιώσουν…Εμείς, την ώρα εκείνη που πορευόταν προς τον τάφο το λείψανο τής Μαρίας Πολυδούρη, ακούγαμε σκοτεινά μέσα μας ν’ ανακρούεται το επικό εμβατήριο μιας εποχής.
Σαν σήμερα, στις 20 του Απρίλη 1922, γεννήθηκε ο μεγάλος μας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους υπηρέτησε με την ποίηση και με τον δρόμο που βάδισε στη ζωή. Πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και βίωσε μετά την Κατοχή διώξεις και εξορίες για τις ιδέες του.
«Γεννήθηκα κόκκινος, κατακόκκινος», έλεγες, περήφανα, γλυκά. Χιλή. Εκείνα τα χρόνια. Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αφού οι γονείς σου είχαν κλεφτεί. Πατέρας κομμουνιστής και μάνα Ινδιάνα, Μαπούτσε. Καλφουκούρα, «πέτρα γαλάζια» στα μαπουδουνγκούν. Και με «το ωραίο όνειρο να είσαι νέος δίχως να ζητάς την άδεια». Μα ναι. Είναι παράξενη η ζωή. Και το τι μπορούν να χτίσουν τα λόγια.
Είν’ η ζωή μου μια πληγή σε νιότη ευτυχισμένη. Κι αλίμονο όποιος δεν τα ζει ποτέ τα τραύματά του –πληγές ζωής· πάντα θα ’ναι η ζωή του σκορπισμένη και σκόρπια κι η χαρά του.
Συνολικά σε 15 φυλακές έζησε με σμπαραλιασμένη υγεία για μια 10ετία ο προλετάριος ποιητής και αγωνιστής, ο αλύγιστος κομμουνιστής Φώτης Αγγουλές. Όρθιος και απροσκύνητος, παρά τα βασανιστήρια, τις στερήσεις και τις κακουχίες, δεν υπόγραψε δήλωση «μετανοίας» – αποκήρυξης της ιδεολογίας του και του ΚΚΕ.
Τι κι αν βρυχήθηκε το τέρας του θανάτου, πέταξε αυτός γελώντας πάνω απ’ τη σκιά του.
Ο Φώτης Αγγουλές ποτέ δε διχοτόμησε την προσωπικότητά του σε ποιητή και άνθρωπο. Ήταν ο προλετάριος ποιητής, με τα ροζιασμένα χέρια και την τρυφερή καρδιά, που αγαπά με σιγουριά τη ζωή και τον κόσμο. Αντιμετωπίζει με ευθύνη και αδιαλλαξία τη βασανισμένη ζωή.
Σαν σήμερα, στις 18 του Μάρτη 1996, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
«Δεν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, ούτε θέλω να με υπερασπίσουν, ανήκω ολοκληρωτικά στην κοινωνική επανάσταση κι εφόσον κάθε καρδιά που πάλλεται για την ελευθερία έχει δικαίωμα στο βόλι, εγώ απαιτώ το μερίδιό μου. Εάν μ ’ αφήσετε ζωντανή δεν θα πάψω να φωνάζω για εκδίκηση… Τελείωσα, αν είστε δειλοί σκοτώστε με»…
Σαν σήμερα, στις 4 του Μάρτη 1851, γεννήθηκε ο σπουδαίος λογοτέχνης του λαού μας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο δημιουργός και θεμελιωτής του νέου ελληνικού διηγήματος.