“Κρατάω τα πρακτικά του μέλλοντος, λευκές οι σελίδες του κι ανυπόγραφες. Πώς να κρατηθώ; Μέσα κι έξω θύελλες και ταραχές…”
Με το ποίημα «Λες» του Μπέρτολτ Μπρεχτ τιμάει την Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών (26 Ιούνη) το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης.
“Άκου, πώς παίρνουν οι αγέρες χιλιάδων χρόνων τη φωνή! Μέσα στο λόγο το δικό μου όλ’ η ανθρωπότητα πονεί…”
“Πάντα αναρωτιέμαι για σένα πώς βλέπεις τον κόσμο μέσα από τέτοια μάτια και μέσα απ´ τα δανεικά σου ματογυάλια…”
Απάντηση στο ερώτημα «Πόσο αργεί ακόμη να ξημερώσει;» δεν πρόλαβε να δώσει. Δεν έζησε στο αλλοιωμένο τοπίο, στην εποχή των «ατυχημάτων» που ζούμε σήμερα εμείς. Υποψιάστηκε μόνο και έγραψε…
“Καταδικασμένους μας είχαν να περνάμε πένθιμα στο πλάι των πόθων μας ξαφνικά ερωτευτήκαμε σαν έφηβοι την ζωή και φανερώνουμε χαμόγελα που γίνονται τραγούδι…”
“Παράφορα σε είχα αγαπήσει, σε χρόνια μακρινά κι ευλογημένα κι αρχαίες νυκτωδίες είχα ζήσει, μα όλα αυτά φαντάζουνε πια ξένα…”
Μαζί με τους εργάτες, παρά τις ήττες, συνεχίζουμε κρατώντας κόκκινα πλακάτ πανύψηλα, ενάντια σε όλα τα μονοπώλια και τα τραστ, προχωράμε!
Συγκλονισμένος από τον χαμό του Άρη, ο Γιώργος Κοτζιούλας θα γράψει το διήμερο 26-27 του Ιούνη 1945, το μακροσκελές ποίημα «Ο Άρης νεκρός». Ο Τζουμερκιώτης πολυγραφότατος ποιητής και συγγραφέας συμμετείχε στην Αντίσταση στην Ήπειρο από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Βγαίνοντας στο βουνό θα βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη.
«Ακυρώνετε την πρόσκληση σε μια φωνή που κραύγαζε στίχους κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του»…
