Είσαι ξεχωριστός γιατί είσαι με εκείνους που ζουν και πεθαίνουν για να παλεύουν για τα δυο σου παιδιά και τα παιδιά του κόσμου
“Να σε παιδέψ’ ο Πλάστης μου, κατηραμένη ξενητειά! Μας παίρνεις τα παιδάκια μας και μας αφίνεις στη φωτιά…”
Ένα ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη
Ο Καρκαβίτσας μισούσε μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής την αμαρτωλή πολιτική της άρχουσας τάξης της εποχής του, που με την ξενοδουλεία, την ανεδαφική προγονοπληξία και την πατριδοκαπηλεία κρατούσε το λαό και τον τόπο στη δυστυχία, την αθλιότητα και την ολόπλευρη καθυστέρηση. Κι ενάντια σ’ αυτά τα «οικεία κακά» αγωνίστηκε με αληθινό πάθος…
και μνέσκεις καταευχαριστημένος και μάπας… διακοσάχρονος, που θα ’λεγε κι ο μεγάλος αιρετικός της Χαλκίδας.
Πάνω από τα κεφάλια τους κυμάτιζε η κόκκινη σημαία που με στραβά χρυσά γράμματα ήταν γραμμένες οι λέξεις: «Ειρήνη! Γη!». Ήταν όλοι τους πολύ νεαροί. Στα πρόσωπά τους ήταν ζωγραφισμένη η έκφραση ανθρώπων που τραβούσαν συνειδητά στο θάνατο…
“Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι για το μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, αναντίρρητα, ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία.”
“Αλήθεια Πικασσό Παύλε υ π ά ρ χ ε ι ς Και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε Ολοένα χτίζουν μαύρες πέτρες γύρω μας ― αλλά συ γελάς Μαύρα τείχη γύρω μας ― αλλά συ με μιας Ανοίγεις πάνω τους μυριάδες πόρτες και παράθυρα…”
“Πού είναι ο Λένιν; Εκεί που τις μοίρες του κόσμου κυβερνούν οι λαοί πάνω στη γη!”
“Ποτέ σου, κι αν σε πρόλαβε το βράδυ προτού χαρείς μια δόξα ημερινή, μην κατεβάσεις μέσα στο σκοτάδι της αυγινής σου ελπίδας το πανί…”
