“Κι από τα πλάτια τ’ ουρανού Στου δειλινού το θάμπος Πικρό κελάηδημα βαθύ Η ύστατή σου η πνοή Αδούλωτη αντάρτικη ψυχή!”
“Κάθε φέτος και χειρότερα, κάθε χτες και καλύτερα…”
“Μέσα μου υπάρχει ένα κρεμασμένο χαμόγελο έτοιμο να πεθάνει από μελαγχολία· Ευριπίδου και Σωκράτους πρωί στην Αθήνα τα εμπορεύματα φτιαγμένα από αντιγραφή για φτωχή τσέπη Πιο κάτω στην Ερμού τα περιτυλίγματα γυαλίζουν…”
«Όλες οι αισθήσεις σου ανοιγμένες στην αιώνια στιγμή Ο λαός σου δεν μπορεί να σε δει Ο κύκλος του στενεύει…»
Τρία ποιήματα της Κορνηλίας Καδόγλου
“Και θα τα βάλουνε ρομποτική να κάνουνε, προτού να μάθουνε κρυφτό, κυνηγητό, και να μπορούνε να σερφάρουν στο διαδίκτυο προτού να μάθουν, ένα κι ένα κάνει δυό…”
“Εις ένδειξη απαξίωσης στην ξαπλώστρα γέρνω τη πλάτη μήδε στον δρόμο διεκδικώ μα ούτε και σε κάλπη…”
“Γιατί αυτό ήταν το όνειρο για κάθε έναν προδότη, Να πάρει το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη. Μα εσύ έφυγες με το κεφάλι στητό και με τους δικούς σου όρους…”
“Άραγε πόσο και σε ποιόν να έφταιξε μια εντεκάχρονη ψυχούλα..;”
“Εδώ για πάντα ξεψυχάς Σε μια πατρίδα χωρισμένη Με μίσος και αίμα ποτισμένη…”
