Ο τσακωμός, τσακωμός· όμως όλη μέρα μαζί ο Πετρής κι ο Αργύρης: στο κολύμπι, στο ψάρεμα, στη μπάλα, στο ποδήλατο, στο παιχνίδι στο σπίτι, στις εξερευνήσεις στα λοφάκια και στους ελαιώνες….Όμως εκείνο το καλοκαίρι συνέβη κάτι που άλλαξε τη ρουτίνα των παιδιών…
“Μια Παλαιστίνη ορθώνεται από μέσα μας θέλει να αρπάξει κάθε χέρι που πόμολα από ξένα σπίτια ανοίγει… δολοφόνους χειροκροτά… κουστουμάτα υπογράφει… τα όπλα φέρει… και στα πληκτρολόγια σαν κλικάρει… από ένα οικοδομικό τετράγωνο συνθλίβει…- κάθε τέτοιο ξεράδι να αρπάξει από τον καρπό ίσα με τον ώμο και να το σπάσει…”
Επίκαιροι σατιρικοί στίχοι του Τριαντάφυλλου Μπαλωμένου
“Μη με λυπάσαι. Μη με θρηνείς. Είμαι ακόμη εδώ. Και οι αγαπώντες με δεν αναχωρούν…”
“Τώρα η πόλη του Αγρινίου Επιτάφιο θυμίζει καθώς αίμα και θάνατο η άνοιξη μυρίζει Μια πόλη χτυπημένη, μια ανοιχτή πληγή Κι ήτανε Μεγάλη Παρασκευή…”
“Μου είπαν μην γράφεις πάψε, μην αντιμιλάς σκάσε, για ένα κομμάτι ψωμί, δούλεψε όλη μέρα, όλη σου η ζωή, σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι θα είναι…”
“Κι αν οι κυρίαρχοι μπαζώνουν με το φόβο την αλήθεια, Παρασκευή 28-2-25, 11:00, Σύνταγμα ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΦΩΝΗ.”
“Πάνω στις ράγες χαιρέκακες Σίβυλλες προλέγουν ανάκουστους θρήνους. Θάβουν τη ζωή κάτω απ’ τις ερπύστριες προεξοφλώντας τη λήθη…”
“Μόνο η ψυχή σου κι’ οι έγνοιες της για όλους τους βασανισμένους της γης, αντέχει και δεν παγιδεύεται. Κι’ εκείνα τ’ αθόρυβα και ζεστά δάκρυα, που βρίσκουν χαραμάδες και ξεφεύγουν…”
“Στην αντίπερα όχθη του κόσμου Δύο όντα παραλαμβάνουν τα πόδια του Μοχάμεντ Τα γδέρνουν ψάχνοντας τον κορεσμό…”
