Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Και μόνο το οργανωμένο μαζικό κίνημα μπορεί να τσακίσει τον φασισμό. Αυτό είναι το βασικό και αναντικατάστατο μήνυμα που κρατάμε έναν χρόνο μετά.

Η σχέση κράτους και παρακράτους, μεταξύ κράτους και φασιστών, είναι μια σχέση αγάπης, όπου το μίσος μεταξύ τους δεν έχει θέση, αλλά το επιστρατεύουν για να κρύβουν τα πραγματικά τους αισθήματα.

Το καλτ ως έννοια, ο Κοτρώνεν, ο Τζούμας, η αλλεργία του Ζερβού στην Αριστερά και ο Ριζοσπάστης που έχει πάντα δίκιο, ακόμα και στη μυθοπλασία μιας ταινίας! - Δε βγαίνουν πια τέτοιες ταινίες...

Μια μέρα αλλιώτικη από τις άλλες, σε ένα Φεστιβάλ που δε μοιάζει με κανένα άλλο και μεγαλώνει επικίνδυνα για τους εχθρούς του

Όταν βλέπεις ένα Φεστιβάλ να χειροκροτεί όρθιο την μοτοπορεία των νικητών διανομέων, νιώθεις ένα ρίγος και την τρίχα σου να σηκώνεται. Και όχι, δεν είναι από το κρύο και τον αέρα που φυσούσε χτες...

Η εξουσία κλείνει όποτε θέλει τους δρόμους και την Ακρόπολη. Αν θέλει τα τσιμεντώνει και τα ξεπουλά,. Αλλά αυτό που πραγματικά ταλαιπωρεί τους υπηκόους της είναι οι πορείες και οι συγκεντρώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας...

Η δύναμη της συλλογικής μας δράσης δεν έχει όρια. Αρκεί να ξέρουμε τα όρια κάθε μορφής δράσης και το ταβάνι που έχει.

Οι Ταλιμπάν νίκησαν, η τρομοκρατία εξοπλίζεται από δυτικές πηγές, οι λαοί μπαίνουν στο στόχαστρο πολεμικών επιχειρήσεων και η ζωή τους τελεί υπό διαρκή παρακολούθηση. Είκοσι χρόνια μετά τη "μέρα που άλλαξε τον κόσμο", λίγα πράγματα φαίνεται...