Κούρσα για έναν

Η Μπουντεσλίγκα μπορεί να μην είναι το πιο δημοφιλές πρωτάθλημα στην Ευρώπη, αλλά οι αριθμοί δείχνουν πως έχει το μεγαλύτερο μέσο όρο θεατών ανά αναμέτρηση, κι αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Το γερμανικό πρωτάθλημα έχει τη φινέτσα του ισπανικού συνδυασμένη με δύναμη, και όλες τις αρετές της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ επαυξημένες: γκολ, ρυθμό, ατμόσφαιρα και εκπλήξεις. Μπορεί εκεί να μην υπάρχει μια αντίστοιχη Λέστερ που παίρνει το δισκοπότηρο, αλλά η Χοφενχάιμ πχ από ένα προάστιο 3.500 κατοίκων βγαίνει στην τετράδα και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Και εξακολουθεί να είναι το μόνο πρωτάθημα -τουλάχιστον από τα μεγάλα- όπου μια νεοφώτιστη ομάδα κατάφερε να πάρει τίτλο στην πρώτη της χρονιά (κι αυτή ήταν η Καϊζερσλάουτερν του Ρεχάγκελ).

Γιατί λοιπόν δεν έχει την αίγλη της Πρέμιερ Λιγκ ή της Πριμέρα Ντιβισιόν; Η απάντηση είναι το μονοπώλιο της Μπάγερν Μονάχου. Κανείς δε θέλει να βλέπει έναν αγώνα, όταν ξέρει από πριν το αποτέλεσμα, πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει σε ένα μαραθώνιο, με 34 αγωνιστικές.

Μέχρι πρότινος, η Μπάγερν είχε ένα μέσο όρο, όπου έπαιρνε χοντρικά ένα πρωτάθλημα κάθε δεύτερη χρονιά. Τώρα έχει ήδη πέντε συνεχόμενους τίτλους, που είναι το μεγαλύτερο σερί στην ιστορία της διοργάνωσης, και δεν είναι άμεσα ορατή η μέρα που θα χάσει τα σκήπτρα. Ιδίως όταν έχει τη δύναμη να διαλύει τους ανταγωνιστές της και να παίρνει τους καλύτερους παίκτες τους: το Νόιερ από τη Σάλκε, το Λεβαντόφσκι από την Ντόρντμουντ, κοκ.

Πολλά ΜΜΕ είχαν σταθεί στην οικονομική βοήθεια που είχαν δώσει στο πρόσφατο παρελθόν, οι Βαυαροί στη Ντόρντμουντ, για να ορθοποδήσει οικονομικά, ως δείγμα υγιούς νοοτροπίας κι ευ αγωνίζεσθαι, γιατί ήξεραν πως ο αυξημένος ανταγωνισμός θα ωφελούσε τελικά και τους ίδιους. Από την άλλη όμως είχαν την πολυτέλεια και το.. τακτ να ανακοινώσουν πχ τη μεταγραφή του Γκέτσε από την Μπορούσια, τη μέρα που την αντιμετώπιζαν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, και να της τσακίσουν το ηθικό, με γκολ από τα αποδυτήρια.

Αυτήν ακριβώς την έλλειψη ισχυρού ανταγωνισμού πληρώνει πολλές φορές η Μπάγερν, σε συνδυασμό με την παρακμή παραδοσιακών (ή όχι τόσο) δυνάμεων, όπως η Σάλκε, η Βέρντερ, ακόμα κι η Βόλφσμπουργκ ή η Μπάγερ Λεβερκούζεν, που πέρυσι έκαναν πορεία υποβιβασμού (κατά το ‘πορεία πρωταθλητισμού’) και τερμάτισαν στα κάτω διαμερίσματα της βαθμολογίας.

Η Μπουντεσλίγκα μπορεί να μην έχει τα προκλητικά οικονομικά μεγέθη άλλων κορυφαίων πρωταθλημάτων (αν και αυτό είναι πάντα σχετικό, όταν μιλάμε για εκατομμύρια). Είναι χαρακτηριστικό πχ πως τα 40 εκατομμύρια που έδωσε η Μπάγερν για τον Τουλισό στη Λιόν φέτος, είναι η ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών, όταν τόσα περίπου παίρνει το χρόνο ο Νεϊμάρ στην Παρί.

Δεν είναι όμως απαλλαγμένη από άλλα κουσούρια του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως η ποινή που είχε επιβληθεί στον Ούλι Χένες (διοικητικό στέλεχος της Μπάγερν), το στήσιμο αγώνων, το διαιτητικό σκάνδαλο Χόιτσερ (που φαίνεται να πήρε πάνω του και να ξέπλυνε τις αμαρτίες πολλών άλλων) ή απλώς κακές διαιτησίες. Στη Γερμανία πχ ήταν που είχε κατακυρωθεί πρόσφατα ως κανονικό τέρμα, αυτό το γκολ-φάντασμα του Κίσλινγκ της Λεβερκούζεν, που δεν μπήκε ποτέ.

Ένα άλλο φρούτο των καιρών είναι η νεόπλουτη Λειψία, που ιδρύθηκε μόλις πριν οκτώ χρόνια, αλλά με τα λεφτά του χορηγού της Ρεντ Μπουλ, κατάπιε μία-μία τις μικρές κατηγορίες, και έφτασε πέρυσι στο σημείο να διεκδικεί σχεδόν στα ίσια το πρωτάθλημα από την Μπάγερν. Τουλάχιστον, υπάρχουν ακόμα αρκετά υγιή αντανακλαστικά, όπως δείχνουν οι αποδοκιμασίες, η καζούρα και το… μαζικό bullying εναντίον της νεόπλουτης ομάδας, σχεδόν σε κάθε γήπεδο. Πριν λίγους μήνες, οι οπαδοί της (πάλαι ποτέ) Ντιναμό Δρέσδης πέταξαν πίσω από την εστία της το κεφάλι ενός ταύρου -από το σήμα του χορηγού της ομάδας. Ενώ πέρυσι στο γήπεδο της Ντόρντμουντ, ο πίνακας του γηπέδου είχε ρετρό ενδείξεις και γραμματοσειρά, κάνοντας καζούρα στη Λειψία, επειδή δεν έχει ιστορία.

Η Λειψία πάντως ήταν η πρώτη ομάδα που διεκδίκησε με αξιώσεις, μέχρι ενός σημείου, να σπάσει το αόρατο ποδοσφαιρικό τείχος του Βερολίνου, που έχει στηθεί ως φραγμός για τις ομάδες που είναι στην επικράτεια της παλιάς ΓΛΔ, αλλά και τις ομάδες της πρωτεύουσας, που δεν έχουν πάρει ποτέ κανέναν τίτλο. Η ανισομετρία ήταν πάντα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός ομοσπονδιακού κράτους, όπως η Γερμανία, κάτι που αποτυπώνεται ακόμα και στον τίτλο της Μπουντεσλίγκα (που σημαίνει Ομοσπονδιακό Πρωτάθλημα).

Στο καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, είναι πολύ πιθανό ο τίτλος να έχει κριθεί μες στο Φθινόπωρο, μέχρι να φτάσει η ώρα για το Octoberfest στη Βαυαρία. Η Μπάγερν μπορεί να έχασε δύο βασικούς πυλώνες της, το Τσάμπι Αλόνσο και το Λαμ, που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση, αλλά πήρε δανεικό το Χάμες Ροντρίγκες, που δε χωρούσε στη Ρεάλ, κι έχει βλέψεις κυρίως για το Τσάμπιονς Λιγκ, όπου συγκαταλέγεται και φέτος στα φαβορί.

Η μόνη που θα μπορούσε θεωρητικά να την απειλήσει είναι η Ντόρντμουντ, που πρέπει όμως να διασφαλίσει πρώτα πως θα προστατέψει τα αστέρια της, όπως τον Ντεμπελέ και τον Ομπαμεγιάνγκ, από τις σειρήνες της Μπαρτσελόνα, της Μίλαν, κτλ. Ενώ επικρατέστερη υποψήφια για το βραβείο της πιο βελτιωμένης ομάδας αυτή τη χρονιά, σε σχέση με πέρυσι, είναι η ενισχυμένη Βόλφσμπουργκ.

Αλλά αυτά είναι τελείως ρευστά. Και στο γερμανικό πρωτάθλημα δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για τίποτα. Εκτός από την ομάδα που θα κατακτήσει την κορυφή στο τέλος…