Κι αν είσαι Τσιτσιπάς, με την αράδα σου θα πας – Ο Τσιτσιπάς και η εθνική μας τσίπα…

Ο Τσιτσιπάς νίκησε τον Τζόκοβιτς, το Νο 1 του κόσμου, και οι “χρήσιμοι ανόητοι”, που δεν έχουν ιδέα από τένις, βρίσκουν ευκαιρία να νιώσουν εθνικά υπερήφανοι με μια αθλητική επιτυχία.

Πριν λίγη ώρα, ο Στέφανος Τσιτσιπάς πέτυχε μια ιστορική νίκη επί του Σέρβου Νόλαν Τζόκοβιτς στη Σανγκάη, με μια μεγάλη ανατροπή που του έδωσε την πρόκριση στα ημιτελικά, όπου θα αντιμετωπίσει το Ρώσο Μεντβέντεφ (κακό του δαίμονα μέχρι στιγμής). Ο Τσιτσιπάς νίκησε με 2-1 σετ (3-6, 7-5, 6-3) μετά από σκληρή μάχη, πετώντας εκτός διοργάνωσης το μεγάλο φαβορί και Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, και δίνει αφορμή να ασχοληθεί μαζί του όλος ο πλανήτης.

Μαζί τους και τα ελληνικά ΜΜΕ, που ανακαλύπτουν ξαφνικά την αγάπη τους για το τένις, μαζί με μια ολόκληρη χώρα, που μέχρι πρότινος γνώριζε τα απολύτως απαραίτητα. Και εδώ ξεκινάει μια διαφορετική συζήτηση, που πρέπει να την παρακολουθήσουμε σε διάφορα επίπεδα -που δε συνδέονται απαραίτητα μεταξύ τους.

Το πρώτο είναι το αμιγώς αθλητικό κομμάτι. Δεν ξέρουμε αν ο Τσιτσιπάς μπορεί να διαχειριστεί αυτή την επιτυχία ή έχει αδειάσει ψυχικά μετά από μια τόσο μεγάλη νίκη. Η μοίρα του επαγγελματία τενίστα, πάντως, είναι πως πρέπει να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, σε κάθε τουρνουά, σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, μέχρι τελικής πτώσης.

Ο Τσιτσιπάς έχει δείξει μέχρι τώρα εντυπωσιακά δείγματα και δείχνει πως το όριο είναι ο ουρανός. Είναι μόλις 21 ετών, αλλά ήδη πολλοί τον θεωρούν ως το next big thing του παγκόσμιου τένις, που θα πάρει τη σκυτάλη από την τριάδα με τα μεγάλα “ιερά τέρατα”: Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς -όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά, αφού στην παγκόσμια κατάταξη βρίσκονται ακριβώς αντίστροφα.

Ο Τσιτσιπάς σήμερα κατάφερε κάτι σπουδαίο. Νίκησε για πρώτη φορά παίκτη που βρίσκεται στο Νο 1 της κατάταξης, ενώ είναι μόλις ο δεύτερος παίκτης -μετά τον Αυστριακό Τιμ- που κατάφερε να νικήσει μες στο 19 και τα τρία μέλη του λεγόμενου Big Three -είχε προηγηθεί η νίκη επί του Φέντερερ στο Αυστραλιανό Open και επί του Ράφα Ναδάλ στο τουρνουά της Μαδρίτης -όπου ο Ισπανός έπαιζε εντός έδρας και στην αγαπημένη του επιφάνεια, το χώμα.

Το δεύτερο κομμάτι αφορά τη διαχείριση της επιτυχίας από τον ίδιο τον Τσιτσιπά. Ένας μεγάλος αθλητής δεν είναι απαραίτητα παράδειγμα προς μίμηση ως χαρακτήρας. Αυτό είναι κάτι προς κατάκτηση ή μάλλον “όπερ έδει δείξαι”, όπως θα έγραφε και ο ίδιος στο προσωπικό του προφίλ, όπου του αρέσει να παραθέτει αρχαία γνωμικά.

Πολλές φορές τα ταξίδια -που είναι κομμάτι της καθημερινότητας ενός επαγγελματία τενίστα- σου δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσεις άλλους λαούς, τον πολιτισμό τους και την κουλτούρα τους, να πάρεις ερεθίσματα, να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου, τις γνώσεις, την προσωπικότητά σου. Και μετά να πας να γράψεις αυτό…

Ο ίδιος ο Τσιτσιπάς φρόντισε να σβήσει αυτό το τιτίβισμα, και πιθανόν να το έχει μετανιώσει ειλικρινά. Είναι προς διερεύνηση τι χαρακτήρα θα διαμορφώσει, πώς θα διαχειριστεί την επιτυχία του, αν θα τον επηρεάσει η δόξα και τα λεφτά. Είναι στο χέρι του -το οποίο, όπως είδαμε, είναι πολύ ικανό με τη ρακέτα-, ας μην ξεχνάμε ωστόσο πως οι συνθήκες διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα ή το υπόβαθρο και το φάσμα στο οποίο θα κινηθεί. Όπως και να έχει κρίνεται, όπως όλοι μας. Και αν είσαι Τσιτσιπάς, με την ρακέτα σου αράδα σου θα πας…

Σε κάθε περίπτωση, ο φασισμός δεν καταπολεμάται με ταξίδια. Πόσω μάλλον με αθλητικές επιτυχίες -κι ας μας δίνει ένα σωρό αφορμές και δυνατούς συμβολισμούς ο αθλητισμός ενάντια στο ρατσισμό και το φασιστικό δηλητήριο.

Αυτό δεν εμποδίζει τους βλάκες με περικεφαλαία -ενίοτε την φοράνε και στην κυριολεξία ως “αρχαιόπληκτοι”- να ενθουσιάζονται με τα αρχαία ρητά του Τσιτσιπά, να βλέπουν τις αθλητικές του επιτυχίες ως εθνικό θρίαμβο και να νιώθουν εθνικά υπερήφανοι για ένα μπαλάκι που χτύπησε στο φιλέ, αλλά μπορεί να μας ντρόπιαζε αν είχε διαφορετική κατάληξη. Μιλάμε για ένα κοινό που μέχρι τώρα η σχέση του με το τένις περιοριζόταν πχ σε αυτό. Ή σε αυτό -που στην αρχή έχει και πολιτικό μήνυμα για τις εκλογές.

Μπορεί ο Τσιτσιπάς να έχει μετακομίσει στο Μονακό, για να προετοιμάζεται καλύτερα, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αήττητη λογική των εθνικά υπερήφανων “φιλάθλων”, που παίρνουν αντίστοιχα μηνύματα και από τους διθυραμβικούς τίτλους των ΜΜΕ. Στην τελική αν δεν ήταν το ΕΑΜ, θα είχε γίνει και η Ελλάδα Μονακό. Άλλο τώρα αν ο Τσιτσιπάς έχει σοβιετικές ρίζες και παππού που διακρίθηκε με την εθνική της ΕΣΣΔ. Ας μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να μας χαλάσει ένα ωραίο αφήγημα. Στην τελική αυτά δεν κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά.

Στον αθλητισμό υπάρχει χώρος για μπόλικους ανόητους, που τρέφονται με εθνική υπερηφάνεια, ενώ άλλοι κερδίζουν εκατομμύρια. Δική μας δουλειά είναι να μην τους αφήνουμε χώρο να εκδηλωθούν -ούτε στον αθλητισμό, ούτε πουθενά. Και στην τελική, αν κάποιος θέλει να νιώσει χούλιγκαν, να κάνει το χαβαλέ του κτλ, υπάρχει και η τρολαριστική σελίδα Τσιτσιπάς Χούλιγκανς, για να ξεδίνει…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: