Τι θα έλεγα στον 17χρονο εαυτό μου αν ψήφιζε πρώτη φορά

Κάνε λοιπόν το βήμα, τόλμα το ανέφικτό. Μην τους χαρίσεις την ψήφο σου. Μην απέχεις. Πλησίασε το άπιαστο και κάνε την έφοδο στον ουρανό με τα πόδια στη γη…

Στις φετινές εκλογές ανάμεσα στο άγχος των Φροντιστηρίων και των Πανελλαδικών εξετάσεων, στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο, στην καθόλου εύκολη μετάβαση στην ενήλικη ζωή, μαθητές που ακόμη δεν έχουν συμπληρώσει τα 17 τους χρόνια θα κληθούν να ψηφίσουν για πρώτη φορά στις Βουλευτικές εκλογές στις 21η του Μάη. Έφηβοι, που έζησαν καλά στο πετσί τους τα μνημόνια και την οικονομική κρίση, την υποβάθμιση της παιδείας, της υγείας, που συμμετείχαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, που βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν την αγωνία των γονιών τους οι οποίοι καθημερινά δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν σε ένα συνεχές πλαίσιο παράλογων απαιτήσεων στο οποίοι κυριαρχεί η εκμετάλλευση, έφηβοι που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την αλόγιστη διάχυση της πληροφορίας στα Social media και που πολλές φορές και οι ίδιοι βρίσκονται μπερδεμένοι μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, έφηβοι όμως που δεν τρώνε εύκολα τη φόλα και που τελικά τα θέλουνε όλα.

Σε όλους αυτούς αλλά και στον δικό μου δεκαεπτάχρονο εαυτό, θα έλεγα ότι η πρώτη ψήφος μπορεί να σηματοδοτήσει εκείνη την έφοδο στον ουρανό. Θα έλεγα ότι επειδή οι ζωές μας είναι πάνω από τα κέρδη τους οφείλεις να πάρεις θέση και να ψηφίσεις αυτή την πρώτη φορά ενάντια στην λογική του «πάμε κι όπου βγει», στη λογική του κέρδους, στη λογική του λιγότερου κακού αλλά και στη λογική της ανάθεσης. Άλλωστε, οι πραγματικοί αγώνες ξεκινούν από τα κάτω, οι πραγματικοί αγώνες γράφονται στον δρόμο εκεί που αλλάζουν και καλλιεργούνται οι συνειδήσεις. Εκεί που το ατομικό μετατρέπεται αυτόματα στο συλλογικό. Εκεί, όπου τα όνειρα και οι ανάγκες μας παίρνουν σάρκα και οστά. Εκεί, που είσαι «υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα» όπως έγραφε ο Τάσος Λειβαδίτης στο ποίημα του αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Κάνε λοιπόν το βήμα, τόλμα το ανέφικτό. Μην τους χαρίσεις την ψήφο σου. Μην απέχεις. Πλησίασε το άπιαστο και κάνε την έφοδο στον ουρανό με τα πόδια στη γη έχοντας πάντα συντροφιά τον Μπρεχτ: Η πραγματικότητα είναι εκεί και σε περιμένει, θέλει να αλλάξει, άλλαξέ την…

 

Εικόνα: Έργο του Banksy

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: