Τα λογικά και τα παράλογα την εποχή του κορονοϊού: ο ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης

Ο ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης που, ως γνωστόν, δε δίνει άδεια σε κανέναν εργαζόμενό του το καλοκαίρι, παραπονιέται που και οι άλλοι εργοδότες δεν θέλουν άδεια να δώσουν.

«Αν γίνει», λέει, «αυτό», πελάτες δεν θα ‘χει.

Θα ‘πρεπε όμως να συμπληρώσει το παράπονό του και με το αίτημα για πιο υψηλούς μισθούς σε όλους τους άλλους, πάντα, κλάδους.

«Αν δεν γίνει αυτό», θα ‘πρεπε να συμπληρώσει, πάλι πελάτες δεν θα ‘χει.

Κι ακόμα ο συμπαθής ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης θα ‘πρεπε να παραπονεθεί στους εφοπλιστές καπιταλιστές εργοδότες για τις ακριβές συγκοινωνίες από και προς τους τουριστικούς προορισμούς.

«Ίσως», θα συμπλήρωνε, «οι εργαζόμενοι στα καράβια και τα αεροπλάνα, δεν θα ‘πρεπε τελικά να παίρνουν καλοκαιρινή άδεια και ο μισθός τους θα μπορούσε να μειωθεί λιγάκι».

Αλλά επειδή ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, ίσως τελικά-τελικά να πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που εργάζονται στα καράβια και τα αεροπλάνα που έρχονται στον προορισμό του ξενοδόχου μας και σ’ αυτούς που πάνε σε όλους τους άλλους προορισμούς.

Κι ακόμα, θα ‘πρεπε ο ταλαίπωρος ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης να πετύχει πιο φθηνές διακοπές, μειώνοντας κατ’ αρχήν τους μισθούς στους εργαζόμενούς του, βάζοντάς τους να δουλέψουν κι άλλο.

Όμως επειδή δεν έχει πελατεία, πολλοί συνάδελφοι ξενοδόχοι καπιταλιστές εργοδότες δεν θα ανοίξουν καθόλου φέτος τα μαγαζιά τους. Κι έτσι ο δικός μας ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης, που προφανώς θα ανοίξει, αλλιώς γιατί να μπλεχτεί σε τέτοιο συνδικαλιστικό κυκεώνα, σκέφτεται να τσιμπήσει λίγο τις τιμές και να ακριβύνει τις διακοπές για τους λίγους που θα καταφέρουν να φτάσουν στο μαγαζί του.

Ωραία, τώρα ο φίλος μας ο ξενοδόχος καπιταλιστής εργοδότης θα πρέπει να τα συνοψίσει αυτά σε μια πρόταση για να τη στείλει στο φίλο του τον Βρούτση σαν το απόσταγμα των αιτημάτων του.

«Αγαπητέ Γιάννη, το δικό μου αίτημα, δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, άλλοι λένε θ’ ανοίξουν, άλλοι όχι, δεν βγάζεις άκρη, το δικό μου αίτημα είναι να δοθούν αυξημένες καλοκαιρινές άδειες σε όλους τους εργαζόμενους, εκτός από τους δικούς μου εργαζόμενους, στους οποίους να απαγορευτεί δια νόμου η άδεια, και να αυξηθεί ο μισθός σε όλους τους εργαζόμενους, εκτός από τους δικούς μου και του εφοπλιστή που φέρνει τους τουρίστες στο νησί μου, στους εργαζόμενους των άλλων εφοπλιστών να αυξηθεί και σ’ αυτούς ο μισθός και οι καλοκαιρινές άδειες, γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, και να φτηνύνουν οι συγκοινωνίες, να επιδοτηθούν τα δρομολόγια για το νησί μου, αλλά όχι για τα άλλα μέρη, εκεί να αραιώσουν τα δρομολόγια για λόγους δημόσιας υγείας ή για όποιο άλλο λόγο σκεφτείς εσύ.»

Αχ, ξενοδόχε καπιταλιστή εργοδότη, τι μπλέξιμο κι αυτό. Αν θεωρείς την αυτοκτονία της κοινωνικής σου ταυτότητας αδύνατη, τότε βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σου ανακοινώσω ότι η μόνη λύση στο αδιέξοδό σου είναι η απαλλοτρίωση του ξενοδοχείου σου.

Ποιος θα βρεθεί όμως να κάνει αυτήν την απαλλοτρίωση;

Λοιπόν, είσαι τυχερός γιατί το ΠΑΜΕ τρέχει ένα νέο κύκλο διερεύνησης αυτή την εβδομάδα, στις 28 Απρίλη και φυσικά την 1^η Μάη.