Τα λογικά και τα παράλογα, Καλοκαίρι 2020
Αναρωτιέμαι αν υπήρξε ποτέ κρίση του καπιταλισμού τόσο αναμενόμενη και προγραμματισμένη. Κι αν αυτή έχει έρθει ποτέ να σαρώσει τα ερείπια της αμέσως προηγούμενης.Αν κρίνουμε από την ιστορία, η κρίση που έρχεται θα ‘ναι σαν πόλεμος.
Ν. 1
Στα πρόθυρα της νέας κρίσης, η κοινωνία μας μοιάζει με τα τελευταία στάσιμα νερά ενός ξεροπόταμου. Το μελωδικότερο πράγμα που μπορεί ν’ ακούσει κανείς είναι τα κοάσματα των βατράχων και ο κρωγμός των αρπακτικών. Κουνούπια, λιβελούλες και φίδια συχνάζουν επίσης στα μουχλιασμένα νερά.
Αναρωτιέμαι αν υπήρξε ποτέ κρίση του καπιταλισμού τόσο αναμενόμενη και προγραμματισμένη. Κι αν αυτή έχει έρθει ποτέ να σαρώσει τα ερείπια της αμέσως προηγούμενης.
Αν κρίνουμε από την ιστορία, η κρίση που έρχεται θα ‘ναι σαν πόλεμος.
Ν. 2
Είναι τόσο απροκάλυπτη η εποχή, που οι αντιφάσεις της κυκλοφορούν γυμνές ανάμεσά μας. Η αποκάλυψή τους, άλλοτε τόσο προκλητική, τώρα φαντάζει απλή κοινοτυπία.
Τι φταίει γι’ αυτήν την κυνικότητα;
Σίγουρα κάποιος θα πει: «σύμπτωμα COVID». Και θα ‘χει δίκιο, αν μ’ αυτό εννοεί: «σύμπτωμα σάπιου καπιταλισμού».
Ν. 3
Από μια άποψη, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ή, ακριβέστερα, τα μπρος πίσω. Μοιάζει με την κάρτα αυτή στην αγωνία, που αλλάζει τη σειρά του παιχνιδιού: από κρίση – ύφεση – συσσώρευση και πάλι, έχουμε πέσει σε μια περίεργη λούπα: συσσώρευση – ύφεση – κρίση – ύφεση – κρίση – ύφεση – κρίση…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κράτος έχει βάλει το χεράκι του. Με όλα αυτά τα προγράμματα διάσωσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, έχει πειράξει τους μηχανισμούς του καπιταλισμού ώστε μια χούφτα νοσηρά παράσιτα να γίνουν ακόμα πιο επιβλαβή πάνω στο ήδη αρρωστημένο σώμα του ξενιστή λαού. Από αυτήν την άποψη, το μόνο που δεν είναι γνωστό ακόμα είναι ποιος θα υποδυθεί τον Κούρκουλο στην σπαρακτική ατάκα: «όχι άλλο κάρβουνο!».
Το παράλογο είναι ότι βρίσκεται σε όλα αυτά μια κάποια λογική.
Εικονογράφηση: Ζωή Λαμπρινίδη
Γιώργος Λαμπρινίδης
Προσπαθώ να υπηρετώ την τάξη μου σε όσα περισσότερα μέτωπα μπορώ. Γράφω διάφορα που είναι κάπως μαζεμένα στο www.voiceofpeople.eu.
Διαβάστε περισσότερα
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
“από κρίση – ύφεση – συσσώρευση και πάλι, έχουμε πέσει σε μια περίεργη λούπα: συσσώρευση – ύφεση – κρίση – ύφεση – κρίση – ύφεση – κρίση…”
χοντρικα αυτο πυο καταλαβαινω ειναι οτι προσπαθώντας να αναβάλουν αποφύγουν την δημιοργικη’ καταστροφή (οπως λένε οι ιδιοι) (από το 70 ισως?) δεν αφησαν να κλεισουν τοσες εταιρειες που θα ανεβαζε το ποστό κέρδους ετσι ωστε να εχουμε συσώρευση. Με αλλα λογια εξακολουθούν να κλωτσάνε τον τενεκε ποιο κάτω τυπώνοντας χρήμα αυξανοντας ταυτοχρονα το χρέος. Με αυτο τον τρόπο εχουμε υφεση και κριση χωρις συσσώρευση.
Το ερώτημα ειναι ποσο μπορει να συνεχιστει αυτή η κατασταση αλλά και αν υπάρχουν οροι για δημιοργια ταξικής συνείδησης. Δεν θεωρώ μοναδικο παραγωντα για αυτο την φτώχεια. Υπάρχουν κ αλλοι παραγοντες οπως πως οργανωνεται η παραγωγή αλλα και τι περιθώρια υπαρχουν σε επιπεδο παρεμβασης κτλ
Για την ώρα πάντως μαλλον ο απλος κόσμος τρέχει να επενδύσει σε μετοχές(αμερικα).
αναρωτιέμαι το ποσοστό κέρδους πάντως αν εχει φτάσει σε ενα επιπεδο που απο εδώ κ πέρα θα ειναι μονιμως χαμηλό.
π.χ. Γιατι επενδυουν παγκοσμια σε ΑΠΕ; Αυτο αυξανει την παραγωγικότητα; Νομιζω οχι(αφηνω το περιβαλλον στην ακρη)