Περί θρησκοληψίας και μαλακύνσεως

Τα πολύ παλιά χρόνια, όταν ξεσπούσαν πόλεμοι κι όταν οι φυσικές καταστροφές έπλητταν τις πόλεις, οι άνθρωποι κατέφευγαν στις εκκλησίες, πιστεύοντας ότι εκεί θα έσωζαν τις ζωές τους. Η μαλάκυνση των συνειδήσεων πεθαίνει τελευταία, άμα τη τελευτή του εγκεφάλου και ενδεχομένως πολύ αργότερα ή ουδέποτε, αν πρόκειται για θρησκόληπτους δεξιούς εγκεφάλους.

Τα πολύ παλιά χρόνια, όταν ξεσπούσαν πόλεμοι κι όταν οι φυσικές καταστροφές έπλητταν τις πόλεις, οι άνθρωποι κατέφευγαν στις εκκλησίες, πιστεύοντας ότι εκεί θα έσωζαν τις ζωές τους.

Κάποτε η συνήθεια αυτή αμφισβητήθηκε σφόδρα, όταν οι βομβαρδισμοί και οι σεισμοί γκρέμιζαν τις εκκλησίες και καταπλάκωναν στο γκρέμισμά τους τούς πιστούς. Η αφέλεια, όμως, των θρησκόληπτων δεν χάθηκε, αλλά προσέλαβε με τα χρόνια άλλες μορφές και διαστάσεις.

Έτσι, υπάρχει πλήθος πιστών, ιερωμένων (μετά ή άνευ πίστεως), νεωκόρων, καντηλαναφτών και εν γένει επαγγελματιών της θρησκείας, μέχρι ακόμα και ικανός αριθμός δεξιοφρόνων επιδημιολόγων, που πιστεύουν πως ο Θεός θα τους προστατέψει από την επιδημία και διαμαρτύρονται για τα περιοριστικά μέτρα των εκκλησιασμών και των εν γένει θρησκευτικών συνάξεων και ιερών μυστηρίων (γάμοι, βαφτίσια, κηδείες, πανηγύρεις, εγκαίνια, αγιασμοί, ευλογία όπλων,  παντός είδους συλλογικές συνευρέσεις…)

Δυστυχώς, η ευήθεια και οι προκαταλήψεις όπως, γενικά, οι ιδέες της άρχουσας τάξης και η θρησκεία της[2] κυριαρχούν ακόμα στα μυαλά των ανθρώπων που πιστεύουν πως θα τους σώσει ο καπιταλισμός και οι συμμαχίες με γάλλους και αμερικανούς ιμπεριαλιστές.

The Atlantic

Μέχρι να έρθει η καταστροφή και να καταλάβουν, ίσως, την αφέλειά τους. Ίσως· γιατί πολλοί από των εσμό των φανατικών της θρησκείας πιστεύουν πως μας τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες μας και πως επίκειται η Ημέρα της Κρίσεως[3]. Η μαλάκυνση των συνειδήσεων πεθαίνει τελευταία, άμα τη τελευτή του εγκεφάλου και ενδεχομένως πολύ αργότερα ή ουδέποτε, αν πρόκειται για θρησκόληπτους δεξιούς εγκεφάλους.

Εκκλησία που κατέρρευσε στον Ξηρόκαμπο Ζήρου

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

[1]μαλάκυνση η[malákinsi]: παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μείωση ή τέλεια εξαφάνιση της συνοχής των στοιχείων ενός ιστού: ~ του εγκεφάλου, νέκρωση του εγκεφαλικού ιστού που εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου που έχει νεκρωθεί.Εκ του ρήματος μαλακύνω (παθ. μαλακύνομαι), εξασθενώ κάποιον ή κάτι και, ενδεχομένως, τον καθιστώ μαλακό. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ως δράστη μαλακύνσεως και τον Κύριο: «Κύριος εμαλάκυνε την καρδία μου».

[2]Θρησκεία σύμφωνα με την οποία «όλοι οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού είναι ίσοι», όπως συμβαίνει αντιστοίχως και με το αστικό Σύνταγμα (άρθρο 4) που ορίζει πως οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Γι’ αυτό, άλλωστε, στα δικαστήρια άνωθεν των δικαστών επικρέμαται και επιβλέπει τη δίκη ο Κύριος, μη τυχόν και παραβιαστεί η αστική ισότητα.

[3]Η οποία, όπως μάλλον θα θυμάστε, είχε οριστεί για το 2012 αλλά ανεβλήθη «μέχρι νεωτέρας» επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος.

Υγ: Κεντρική φωτό από asianews.it

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: