Όλες οι ζωές έχουν αξία;

Την πρώτη μέρα σκοτώνεται ένας διανομέας. 18 ετών, από το Πακιστάν. Λίγοι ενδιαφέρθηκαν.

Λίγες μέρες μετά, ένας 18χρονος Ρομά πέφτει νεκρός από τις σφαίρες 7 μπάτσων. Η πλειοψηφία του κόσμου σχεδόν πανηγυρίζει για αυτό το θάνατο και ζητάει τα ρέστα από τους συγγενείς του, που επειδή είναι γύφτοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε να κλάψουν το νεκρό τους. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλοι αυλοκόλακες αυτής της παρωδίας που ονομάζεται Κυβέρνηση συναγωνίζονται ποιος θα στηρίξει καλύτερα τους -ελεγχόμενους από τη Δικαιοσύνη- δράστες και ποιος θα πλειοδοτήσει σε φιλομπατσίλα.

Την επόμενη, πεθαίνει η Φώφη Γεννηματά και κάποιοι κάνουν πολιτικές εκτιμήσεις ή μοιράζονται τη χαρά τους για το γεγονός.

Λίγες ώρες μετά, εργάτης διαμελίζεται στα κάτεργα της εταιρίας που μάλλον ελέγχει και τη μάνα και τον πατέρα μας, της COSCO. Και πάλι τα ΜΜΕ προσπαθούν να συγκαλύψουν τις ευθύνες της εταιρίας, λέγοντας ότι ο εργάτης είχε δήθεν σχολάσει και ήταν περαστικός κάτω από τη γέφυρα, δε φταίει η εταιρία. Στην ορχήστρα παπαγάλων προστίθεται και η φυλλάδα της τάχαμου αντιπολίτευσης. Ε, δεν είναι ώρα να κακολογούμε τους επενδυτές και να τους φορτώνουμε με τίποτα υποχρεώσεις για μέτρα ασφαλείας και μαλακίες. Άλλωστε στην Κίνα έχετε δει πώς δουλεύουν; Τι θέλετε, να διώξουμε κι αυτή την επένδυση;

Την επόμενη μέρα σε ναυάγιο στη Χίο πνίγονται 3 προσφυγόπουλα και μια γυναίκα.

Ο οχετός που ακολουθεί αυτές τις ειδήσεις κάνει τον πιο βρώμικο βόθρο να ζηλεύει. Δεν υπάρχουν πια λόγια για να περιγράψεις τι συμβαίνει γύρω μας. Μέχρι να συμβούν όλα αυτά πέθαναν καμιά 200αριά συμπολίτες μας, περήφανα και ανεμβολίαστα γιατί τσιπάκι, Σόρρος και δεν προσβάλλουμε τον Χριστό φορώντας μάσκα, μπεεεε.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις πόσο αποπνικτικό είναι να μοιράζεται κανείς τον ίδιο αέρα με αυτούς που αν δολοφονηθεί κανένας αφροαμερικάνος ή κανένας ομοφυλόφιλος θα επιμένουν προκλητικά ότι όλες οι ζωές έχουν αξία.