Μπας και γίνατε μισάνθρωποι;

Έχω αρχίσει και προβληματίζομαι! Κάθε φορά που ανοίγω κάποιο social media δέχομαι έναν καταιγισμό πληροφοριών. Άλλοι βγαίνουν στα μπαλκόνια και χειροκροτάνε το εξαθλιωμένο σύστημα υγείας, άλλοι postάρουν ολημερίς και ολονυχτίς για την “ατομική ευθύνη” και άλλοι “ψευτοάνετοι” postάρουν σατυρικό περιεχόμενο για να μας δείξουν ότι εκείνοι το παίρνουν στο χαβαλέ αλλά “θα πεθάνουμε και όλοι”. Για όλους όμως ο παρονομαστής είναι κοινός, διότι όλοι είναι έντρομοι και κλειδαμπαρωμένοι σπίτια τους.

Μην παρεξηγηθώ! Δεν υποστηρίζω την λογική ότι “όλα καλά, τίποτα δεν συμβαίνει, πάμε για καφέ”. Ούτε σας προτρέπω να αρχίσετε να βήχετε ο ένας στα μούτρα του άλλου για να τσεκάρουμε τα αντισώματά σας. Για εκκλησίες και Θείες Κοινωνίες δεν κάνω καν τον κόπο, απλά να επισημαίνω στις γιαγιάδες και στους παππούδες ότι οι νεότερες γενιές κλειστήκαμε στα σπίτια μας μην τους μεταφέρουμε αυτό τον χιλιοειπωμένο ιό και εκείνοι τρέχουν μανιωδώς να γλείψουν ο ένας τα σάλια του άλλου! Για το παπαδαριό ουδένας λόγος, μιας που ψεκαζόμενοι με αγιασμό έκαναν τον θάνατο μαγαζάκι τους, με τις πλάτες κάτι ψευτοεπιστημόνων που στα κανάλια σκούζουν πως “η λατρεία είναι προσωπική υπόθεση” και “ας κάνει ο καθένας ό,τι τον φωτίσει ο Θεός”.

Όμως και πάλι προβληματίζομαι, αφού όλο αυτό το διάστημα οι ακραίες αντιλήψεις και στάσεις κάνουν πάρτι! Γονείς απαγορεύουν στα παιδιά τους, που είναι φοιτητές σε ξένη πόλη, να γυρίσουν στο πατρικό μην τυχόν και είναι άρρωστα και “πεθάνουμε όλοι”. Οικογένειες κλειδαμπαρώνουν όποιον εμφανίσει κάνα σύμπτωμα ιού ή γρίπης και του συμπεριφέρονται λες και είναι δημόσιος κίνδυνος. Λες και από επιλογή του αρρώστησε για να τσεκάρει το σύστημα υγείας και να τεστάρει τις συνθήκες καραντίνας. Ταυτόχρονα, άνθρωποι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, που από μόνοι τους ουδένα μέτρο παίρνουν για την προσωπική τους προστασία, κράζουν στα social media ότι εγώ (ο ξένος άνθρωπος) οφείλω να τους προστατεύσω, γιατί αλλιώς θα πεθάνουν και θα τους έχω κρίμα στο λαιμό μου. Ενώ άλλοι αναμένουν εναγωνίως να βγει ο στρατός στους δρόμους, αφού οι Έλληνες δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε στους κανόνες του υπουργείου.

Επειδή λοιπόν και η υπομονή έχει τα όριά της, σας θέτω το εξής ερώτημα. Μπας και αρχίσατε να γίνεστε μισάνθρωποι;

Διότι το επόμενο βήμα είναι όποιον έχει το θράσος να φτερνιστεί, να βήξει ή να σηκώσει κάνα δέκατο να τον καίμε στην πυρά να πεθαίνουν και τα μικρόβια. Φαίνεται να ξεχνάμε πολύ επιδεικτικά την περίπτωση της εποχιακής γρίπης ή των απλών ιώσεων που λόγω εποχής θερίζουν. Φαίνεται επίσης να αγνοούμε πολύ επιδέξια την ευθύνη της κυβέρνησης ΝΔ (πριν του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που εξαθλίωσαν την δημόσια υγεία, ώστε τώρα εν μέσω κρίσης να βγαίνει ο ΕΟΔΥ και να σου λέει “είσαι 22 και ας έχεις συμπτώματα δεν θα πεθάνεις. Κλείσου σπίτι και άσε τα λιγοστά τεστ για αυτούς που κινδυνεύουν να πεθάνουν πρώτοι”. Όμως με τρομακτική επιτυχία θυμόμαστε να στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλο!

Για να βάζουμε λοιπόν τα πράγματα στην θέση τους! Φίλε μου που ανήκεις σε ευπαθή ομάδα, η κυρία ευθύνη για την προστασία σου έγκειται σε εσένα και στον άνθρωπο που έχεις επιλέξει να έχεις δίπλα σου. Μην μου σκούζεις λοιπόν ότι δεν σε σέβομαι όταν μέχρι πρότινος κυκλοφορούσες ολημερίς και οληνυκτίς έξω, χωρίς να φοράς την μασκούλα σου και να τηρείς τα μέτρα προστασίας. Φίλε μου που σκούζεις πως αν γυρίσουν οι φοιτητές, που έχουν ξεμείνει στις πόλεις που φοιτούν, σπίτια τους με μειωμένο εισιτήριο (όπως διεκδικεί μέσα σε άλλα το Μ.Α.Σ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σοφό γιατί θα τους βάλουν όλους σε κίνδυνο σε ρωτώ:

Τώρα δηλαδή που ΚΤΕΛ, αεροπλάνα και πλοία ταξιδεύουν κανονικά και με κανονικό εισιτήριο είναι σοφό;

Ένας φοιτητής, που ΕΙΔΙΚΑ τώρα που οι γονείς μας δεν δουλεύουν άρα δεν πληρώνονται, είναι σοφό να μείνει στην πόλη που σπουδάζει χωρίς να υπάρχει τρόπος σίτισης;

Και αν αρρωστήσει τι προβλέπει τότε η σοφία; Πόσο σοφό είναι να μείνει μόνος του ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να έχει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα της οικογένειας;

Ας επαναλάβουμε λοιπόν κάποια μέτρα προστασίας πριν ανάψουμε πυρσούς!

1.Πλένουμε συχνά τα χέρια μας και ειδικά όταν είμαστε έξω και ακουμπάμε αντικείμενα που έρχεται πολύς κόσμος σε επαφή.

2.Αλλάζουμε ρούχα πριν μπούμε σπίτι.

3.Δεν ακουμπάμε τα βρώμικα χέρια στο πρόσωπό μας.

4.Βήχουμε στον αγκώνα μας.

5.Φοράμε μασκούλα όταν κυκλοφορούμε, είμαστε δεν είμαστε άρρωστοι, την οποία μετά πετάμε.

6.Αποφεύγουμε τον πολύ σουαρέ.

7.Δεν κάνουμε το φαρμακείο και το σούπερ μάρκετ οικογενειακή εκδρομή.

8.Μην κοινωνήσεις αυτό το διάστημα δεν χρειάζεται, δεν θα σου βάλουν απουσία τα Θεία.

9.Μόλις μιλάει παπάς στην τηλεόραση αλλάζουμε κανάλι! Δεν πειράζει, θα μας ενημερώσει ο Luben.

Και τέλος ΔΕΝ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ! Αράξτε λίγο πέτσα…κανείς δεν θέλει να σας δολοφονήσει…γνώμη μου.

Αααα και βγάλτε και κάνα συμπέρασμα για το κόστος της ανθρώπινης ζωής στον καπιταλισμό… Μήπως είχε δίκιο το ΚΚΕ;

Επίσης!

Οι εργαζόμενοι στην Υγεία δεν χρειάζονται το και καλά αυθόρμητο χειροκρότημά μας στα μπαλκόνια, κα Μητσοτάκη. Αντιθέτως, μας θέλουν στο πλευρό τους όταν διεκδικούν για τα δικαιώματά τους που πετσοκόβονται, για τις δομές υγείας που εξαθλιώνονται, με δημόσια νοσοκομεία να κλείνουν ή να λειτουργούν υποστελεχωμένα από προσωπικό και χωρίς βασικά υλικά και εξοπλισμό. Ευχαριστούμε και ευγνωμονούμε τους ανθρώπους που στελεχώνουν τα νοσοκομεία μας πάρα τις ελλείψεις τους, ΑΛΛΑ αυτό δεν σταματά εκεί! Πρέπει να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερο σύστημα υγείας. Τότε το “χειροκρότημα” μας θα έχει πραγματική αξία, έμπρακτη.

ΥΓ1: για το έντονο ύφος ίσως φταίει το θράσος της ηλικίας, σκουζάτε με.

ΥΓ2: κοινωνικό μήνυμα από την μαυρομάτα του αντάρτη “Οργανώσου στο σωματείο σου”.