Διεθνισμός-πατριωτισμός
Αν πονάς πραγματικά το λαό σου ως Γάλλος ή Έλληνας, τότε πονάς για τα δεινά κι ενός άλλου λαού που κατεβαίνει στις όχθες του Κίτρινου ποταμού ή του Βόλγα. Όταν δεν εύχεσαι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, έχεις κάνει ενα πρώτο βήμα για να νοιώθεις αλληλεγγύη στον κάματο του διπλανού.
Σκέψεις με αφορμή το “Έπος της Μαύρης Θάλασσας” και ένα βιβλίο του Μαρτί
Πατριωτισμός και διεθνισμός ειναι έννοιες συνυφασμένες. Όχι από την αστική σκοπιά του έθνους-κράτους που άγεται και φέρεται ως κάστρο για την καταπίεση και εκμετάλλευση του ίδιου του λαού του στο εσωτερικό μιας χώρας, αλλά με κύριο γνώμονα πως αν πονάς πραγματικά το λαό σου ως Γάλλος ή Έλληνας, τότε πονάς για τα δεινά κι ενός άλλου λαού που κατεβαίνει στις όχθες του Κίτρινου ποταμού ή του Βόλγα. Όταν δεν εύχεσαι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, έχεις κάνει ενα πρώτο βήμα για να νοιώθεις αλληλεγγύη στον κάματο του διπλανού. Όλα θα έρθουν καποια στιγμή μαζί με την ταξική συνείδηση, αλλά όχι τυχαία. Εκεί είναι ο δικός μας ρόλος. Να αφυπνίσουμε την εργατική τάξη και να απαλλαγεί από τα ψευτοδιλλήματα που της βάζει το αστικό καθεστώς και οι διάφορες πλερέζες του αστικού συστήματος που έχουν πάρει εργολαβία την αποπλάνηση της εργατικής τάξης μέσα από το τόξο της ακραίας φασιστικής δεξιάς έως και τον οπορτουνιστικό χώρο.
Έτσι μόνο πρέπει να δώσουμε την μάχη σύντροφοι! Βήματα μπροστά χωρίς φόβο… Και τα πεζούλια μας θα προστατέψουμε αλλά και θα δώσουμε τα πάντα για να απελευθερώσουμε τους γείτονες λαούς από τους εκμεταλλευτές τους και όπου αλλού χρειαστεί, όταν έρθει εκείνη η στιγμή που ο εργάτης, ο αγρότης, ο ναύτης και ο στρατιώτης αποκτούν την ταξική συνείδηση που αναλογεί για να γίνουν βήματα μπροστά.
Λένιν: « Μόνο όταν “οι κάτω” δεν θέλουν το παλιό και «οι πάνω» δεν μπορούν να ζουν και να κυβερνούν με τον παλιό τρόπο, μόνο τότε μπορεί να νικήσει η επανάσταση…»
