Η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση βρίσκεται στη Μεγάλη Άρκτο

Ό,τι περνάει δε χάνεται, απλώς ταξιδεύει στο χρόνο. Και ο χρόνος είναι χώρος, διότι ο χώρος είναι χρόνος. Αν αυτό σας ακούγεται παραφυσικό ή λογοτεχνικό τερτίπι, σας πληροφορώ πως όσα σας είπα ανήκουν στη φυσική και τη γλώσσα της, τα μαθηματικά. Ό,τι συμβαίνει καθημερινά πάνω στη γη, κάτω απ’ το φως του ήλιου, ξεκινάει ένα μεγάλο και ατέλειωτο ταξίδι στο χωρόχρονο. Σε περίπου 8,5 λεπτά έχει φτάσει στον ήλιο και συνεχίζει με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του φωτός την περιπλάνηση στο αχανές και άγνωστο σύμπαν.

7 Νοέμβρη σήμερα και πριν 102 χρόνια ακριβώς λάμβανε χώρα η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση. Μια μέρα που έμελλε να πάει την ανθρωπότητα ένα βήμα μπρος. Μια μέρα που ο λαός ύψωσε το ανάστημά του στο μπόι των ονείρων. Εκείνη την ημέρα η Κόκκινη Φρουρά των Μπολσεβίκων κατέλαβε τα κυβερνητικά κτίρια. Ακολούθησαν τα ανάκτορα. Κατόπιν συνήλθε στο Σμόλνι το 2ο συνέδριο των Σοβιέτ όπου και έλαβαν την εξουσία. Εξέδωσαν τα δύο ιστορικά διατάγματα για την Ειρήνη και τη Γη: “Η ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων στη γη καταργείται από τη στιγμή τούτη χωρίς καμία αποζημίωση“. Σχηματίστηκε το πρώτο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού με επικεφαλής το Λένιν. Ήταν τα πρώτα βήματα μιας άλλης κοινωνίας.

Όλα αυτά συνέβησαν και πέρασαν. Δε χάθηκαν όμως. Ο απόηχός τους είναι ακόμη εδώ και πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο. Τρομοκρατεί τους αστούς και τους κεφαλαιοκράτες σε ολόκληρη τη γη. Ατσαλώνει τις ψυχές των Κομμουνιστών όλων των χωρών. Κι αν όλα αυτά θέλετε να τα δείτε να συμβαίνουν μπρος στα μάτια σας, μπορείτε! Και ο λόγος είναι πως τα όσα συνέβησαν τότε ταξιδεύουν ακόμη και την ώρα τούτη που μιλάμε βρίσκονται στη Μεγάλη Άρκτο. Συγκεκριμένα στο άστρο Η της Μεγάλης Άρκτου. Όλοι ξέρετε τη Μεγάλη Άρκτο έτσι δεν είναι; Είναι ο πιο λαμπρός αστερισμός αν σηκώσετε τα ματιά προς τον ουράνιο θόλο και κοιτάξετε ακριβώς προς το Βορρά. Θα τη δείτε ολόλαμπρη, ακόμη και με γυμνό μάτι, ειδικά αν κοιτάξετε από τις 19.00 ως τις 21.00 το βράδυ. Η Μεγάλη Άρκτος αποτελείται από 209 αστέρια, μα τα εφτά από αυτά είναι τα πιο λαμπρά. 

Το 7ο άστρο, το “Η” που βρίσκεται στην άκρη της ουράς απέχει από εμάς 102 έτη φωτός. Αυτό σημαίνει πως το φως που φεύγει τώρα από αυτό το άστρο θα πρέπει να ταξιδέψει 102 χρόνια για να φτάσει στα μάτια μας. Ή με άλλα λόγια αυτό που εσείς θα δείτε αν κοιτάξετε το άστρο αυτό απόψε που διαβάζετε τούτο το άρθρο, θα είναι η εικόνα του άστρου όπως ήταν πριν από 102 χρόνια. Αυτό είναι ο ουρανός μας. Μια τεράστια χρονομηχανή, κάθε φορά που στρέφετε τα μάτια σε ένα άστρο, στην πραγματικότητα κάνετε ένα ταξίδι στο χωρόχρονο. Ο ουράνιος θόλος είναι ένα τεράστιο ψηφιδωτό εικόνων που βρίσκονται σε διαφορετικό χρόνο το καθένα. Αυτό όμως λειτουργεί και αντίστροφα. Έτσι αν απόψε μπορούσατε να βρεθείτε σε αυτό το αστέρι, στην ουρά της Μεγάλης Άρκτου, θα μπορούσατε να κοιτάξετε από εκεί τη γη με ένα απλό τηλεσκόπιο και μαντέψτε τι θε βλέπατε. Θα βλέπατε το Λένιν να μιλά στο πλήθος των Μπολσεβίκων έξω από τα ανάκτορα και την Κόκκινη Σημαία με το Σφυροδρέπανο να κυματίζει. Θα βλέπατε τα γεγονότα να εξελίσσονται μπροστά στα μάτια σας.

Δεν ξέρω αν αυτό σας ακούγεται ανούσιο ή αν σας εντυπωσιάζει. Εμένα προσωπικά μου προκαλεί δέος και με γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη. Και ώσπου ένας άλλος Λένιν να πυροδοτήσει την Επανάσταση και να κηρύξει τη Λαοκρατία, εμείς θα παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση, γνωρίζοντας πως ο μόνος αγώνας που είναι χαμένος είναι εκείνος που δε δίνεται. Όλοι οι άλλοι συμβαίνουν και συμβάλλουν στο να προχωρά η ανθρωπότητα ένα βήμα μπρος. Έστω και αν μετά ακολουθήσουν δύο βήματα πίσω. Σε ένα αέναο συμπαντικό τανγκό, όλες οι μάχες μας συνεχίζουν να ταξιδεύουν για πάντα στο χωρόχρονο, γύρω μας. Απλώστε τα χέρια. Αγγίξτε τις. Είναι δικές μας και θα είναι εδώ για πάντα! 

Σύντροφοι καλή δύναμη!

ΥΓ. Τα 100 χρόνια από την Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση είναι πολύ κοντά μας (περίπου 2 έτη φωτός). Και επειδή τότε είπαμε και γράψαμε πολλές ανασκοπήσεις και ιστορικά αφιερώματα, φέτος προτίμησα να σας ταξιδέψω στην ιστορία διαφορετικά από το συνηθισμένο τρόπο. Και για να μείνουμε στο αστρικό κλίμα, σας αφιερώνω τις Περσείδες του Μίλτου και θυμηθείτε “Δεν πέφτουνε, χρυσάφι μου, τα κάστρα με ευχές, ούτε ξυπνούν τα όνειρα στις μαύρες τις οθόνες”.