Εκλογές στο ΕΜΠ

Πώς καταλαβαίνεις πως γερνάς; Όταν βρίσκεσαι με φίλους από τη σχολή και αρχίζεις τα θυμάσαι τότε που… και είσαι γύρω στα 30. Κάθε τέτοια μέρα λοιπόν ως καλοί πρώην κνίτες θυμόμαστε τα εκλογικά. Τα οποία στον οποιοδήποτε παραέξω μπορεί να βγάλουν μέχρι και μια σήψη αλλά δε βαριέσαι, ό,τι μας κάνει να χαμογελάμε μες στη μαυρίλα καλό είναι.
Θυμάσαι λοιπόν τότε που…

-…τότε που μαζεύτηκε η ΕΦΕΕ (ας πούμε) να βγάλει ημερομηνία για τις εκλογές αλλά η ΑΡΑΣ δεν ήθελε, γιατί δεν ήθελε ΕΦΕΕ και τα ήθελε αμεσοδημοκρατικά κλπ. Και αφού με τα πολλά καταλήξαμε σε μια κοινή ημερομηνία ένας ηρωικός αρασίτης αποφάσισε να κάνει κίνηση ματ. Έφαγε το χαρτί της ΕΦΕΕ. Άλλη μια λαμπρή στιγμή του φοιτητικού κινήματος.

–Θυμάσαι τότε που ήρθαν τα «παιδιά» να κάψουν την κάλπη και τα κατάφεραν στους πολιτικούς (μηχανικούς); Που κάναμε πρόχειρα οδοφράγματα με θρανία, είχαμε έτοιμους πυροσβεστήρες και κάναμε -σε στιγμές μεγάλης ενωτικής διάθεσης- αλυσίδες με τους εαακίτες; Κι εκεί λοιπόν που η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο (ας υπερβάλλουμε και λίγο, τα χρόνια έχουν περάσει) νιώθεις κάποιον να σε αγκαλιάζει. Γυρίζεις και βλέπεις εαακίτισα που έβγαζε αφρούς με το τραμπούκικο ΚΚΕ να ρωτά με αγωνία: πού είναι το Κόμμα; Οι οικοδόμοι το έμαθαν;
Τελικά τα «παιδιά» δεν έφτασαν ποτέ πέρα απ’ το ισόγειο, οι εκλογές συνεχίστηκαν -αν και στη σχολή μου πρόθυμα θα δίναμε την κάλπη για κάψιμο, γιατί τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά.

-Πω ναι… το θυμήθηκα. Αλλά θυμάσαι σε εκείνη την καταμέτρηση που είχαμε πει ότι θα πολιτικοποιήσουμε τα συνθήματα και δε θα παρασυρθούμε στο σεξιστικό όλεθρο και προχωρούσε και πήγαινε καλά και γυρίζει και ρωτάει με βλέμμα κουταβιού (είπαμε υπερβολή) λίγο ψ@*,ή να πούμε λίγο ψ@#ή;

-Θυμάσαι και αυτόν τον τύπο που ψήφιζε ΠΚΣ επί πέντε συναπτά έτη, αλλά έκανε ένα μικρό λάθος; Έπαιρνε ένα λευκό ψηφοδέλτιο και έγραφε ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και τα ονόματα των υποψηφίων, αλλά όταν το καταλάβαμε, στο έκτο έτος, ήταν ήδη αργά. Να απορείς πραγματικά πώς είχε καταφέρει να μπει σε υψηλόβαθμη σχολή…

–Ωχ ναι, τώρα θυμήθηκα και τον πασπίτη που ήθελε να περάσουμε ως έγκυρο το ψηφοδέλτιο με τις καρδούλες γιατί έδειχνε αγάπη. Τη χρονιά που πήραμε πρώτη φορά την Αρχιτεκτονική (προπύργιο των ΕΑΑΚ για χρόνια, για όσους δεν ξέρουν, που σε κάθε επικίνδυνη εκλογική αναμέτρηση έπιαναν τους αναρχικούς της σχολής και τους έλεγαν ελάτε να ψηφίσετε, γιατί θα πάρει τη σχολή η ΚΝΕ). Που ο σφος ανέβηκε στην κάλπη και άναψε πούρο και μετά ξεκίνησε ο γύρος ανακοινώσεων στις άλλες σχολές του ΕΜΠ. Και εκεί οι υπόλοιποι εαακίτες που ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν, έμεναν παγωτό, όπως οι νεοδημοκράτες στις εκλογές του 2000.

–Άσε, εγώ έχω την καλύτερη ιστορία: έχει φέρει η ΔΑΠ για κεντρική προεκλογική εκδήλωση, βαθιά πολιτικοποιημένη όπως πάντα, την Αποστολία Ζώη. Και εκεί που έχουν μερακλώσει, πηγαίνει ένας πανσπουδαστικάριος σε αποστολή αυτοκτονίας και της δίνει ένα χαρτί και της λέει: πες αυτό πάνω. Και βγαίνει λοιπόν η αοιδός και λέει: στις 9 Μάη ψηφίζουμε όλοι Πανσπουδαστική. Και τέζα οι δαπίτες, αλλά τι να κάνουν κιόλας.

Και κάπως έτσι περνούν ολόκληρα βράδια. Και γιατί θυμόμαστε όλα αυτά; Γιατί μάλλον δεν έχουμε αντίστοιχες ωραίες, αστείες ή έστω κινηματικές στιγμές από το παρόν. Και αυτό μας πληγώνει…

Υστερόγραφο

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος στις φοιτητικές εκλογές