Η ανοησία στον καπιταλισμό

«Ο τελευταίος καπιταλιστής θα πουλήσει το σκοινί που θα έχει για να κρεμαστεί» Μαρξ

Η εποχή έχει φτάσει στο σημείο όχι του μηδενισμού απλά, αλλά στο σημείο του απόλυτου εξευτελισμού της αρίθμησης! Δεν μπορούμε ούτε καν να ξεκινήσουμε εκ του μηδενός και να πούμε μπορούμε να φτάσουμε στο ένα!

Ζούμε την απόλυτη παράνοια! Καθώς κι εφόσον είμαστε διηρημένοι πάντα σε δυό κατηγορίες! Τα παιδιά του Θεούλη τα ανώτερα και τα παιδιά ενός κατώτερου θεού! Κλαίνε οι επιφανείς δημοσιογράφοι, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι ψυχολόγοι, πονούν και φωνάζουν οι σχολιαστές κι οι επί παντός επιστητού αστυνομικοί, λυτρώνονται οι τηλεπερσόνες κρίνοντες άπαντες και δηλώνουν συγκλονισμένοι οι δικηγόροι, οι καλοί αυτοί άνθρωποι με τους γραβατωμένους λαιμούς. Όλοι μαζί κι εναλλάξ σαν την ιερά εξέταση στήνουν στον τοίχο μίαν μάνα και την κατηγορούν και την εξευτελίζουν και την λοιδορούν και την καταδικάζουν! Γιατί αυτή μέσα στο ληστρικό σύστημα αυτό δεν έδωσε αγάπη στην κόρη της; Γιατί αυτή δεν πρόλαβε τα εγκλήματα; Γιατί αυτή δούλευε όλη μέρα και δεν ήταν παρούσα; Γιατί αυτή είναι μιά τρισάθλια ύπαρξη που σαν φτωχή κι αστήρικτη με τρία παιδιά, που δεν τα εγκατέλειψε στον μέθυσο, ανάλγητο και τεμπέλη άντρα της, έβγαλε τέτοια κόρη που σκότωσε παιδιά; Γιατί αυτή δεν είναι σαν την άλλη, την γιατρό και καλή Χριστιανή φραγκάτη γυναίκα που ο γιόκας της ξυλοκόπησε τον άντρα με ειδικές ανάγκες, ο οποίος πέθανε χθες; Γιατί αυτή δεν είναι στην κάστα εκείνη που θα έβγαινε ο κυρ-Μπαλάσκας με την φοβερή νοημοσύνη και κρίση να την αποκαλέσει καλό άνθρωπο; Γιατί αυτή είναι μιά κακούργα μάνα που δεν έχει αγάπη στην ψυχή της να δώσει;

Να σας πω εγώ, λοιπόν, η άσχετη που δεν έχω τα μέσα της τηλεόρασης και του μικροφώνου, που δεν έχω σπουδάσει στο σύστημα ψυχολογία των μαζών των δούλων του αστικού κράτους! Οι καλοί Χριστιανοί, γιατροί γονείς του νταή δήλωναν πως δεν φταίει το παιδί τους, μιά μπουνιά έδωσε μοναχά το καημένο και έτσι ξεπλύθηκαν κι ευτυχείς αποσύρθηκαν στα πλούτη τους ησυχασμένοι και δικαιωμένοι! Γιατί ο γνωστός τηλεπερσόνας κυρ-Μπαλάσκας είπε με σοφία: «Δουλεύουν οι άνθρωποι όλη μέρα στα νοσοκομεία, είναι άνθρωποι καλοί και καλοί Χριστιανοί, από καλή οικογένεια!» Κι ο νεκρός ακόμα φωνάζει για δικαίωση! Κι αυτοί γελούν και ψιθυρίζουν: «Ένας καθυστερημένος ήταν μωρέ, ποιος ξέρει τί του έκανε του παιδιού!» Προφανέστατα η εξουσία των μέσων ενημέρωσης, της δικηγορίας, της αστυνομίας και της πολιτικής εξουσίας καμαρώνουν για το καλό παιδί που οι γονείς είναι άμοιροι ευθυνών και σωστά έπραξαν και του έδωσαν σωστή δόση αγάπης κι αυτό έγινε πολεμική μηχανή! Μπράβο τους κι εύγε τους χειροκροτά και ομολογεί ολάκερο το σύστημα!

Η άλλη τώρα είναι μιά άλλη, είναι μιά από μιά ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων, όπως την αποκαλούν! Είναι μιά γυναίκα του λαού, μπανάλ για την εικόνα τους και για τα μέτρα τους! Μιά κακομοίρα ένοχη για έλλειψη αγάπης! Μιά φτωχή φιγούρα που πιάνει τα μαλλιά με λαστιχάκι και που δεν είναι ιν, που δεν έχει μανικιούρ και πεντικιούρ! Μόνον που αυτή η γυναίκα σας ξεφτίλισε, γιατί φοράει παντελόνια και μπροστά στην αλήθεια δεν δείλιασε και δεν κιότεψε να εμφανίζεται και να υφίσταται την βάσανο του κατηγορητηρίου σας! Γιατί αυτή είπε: «Ο πατέρας μου ποτέ δεν μας είπε ένα σε αγαπώ!» Γιατί αυτή μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια και στην ανέχεια! Κι εσείς όλοι με τις κολόνιες σας και τα φρέσκα καλοσιδερωμένα σας ρούχα από αυτήν ζείτε και τα οικονομάτε! Γιατί εσείς στηρίζετε το σύστημα το οποίο θέλετε να αναβαθμίσετε χωρίς καμία προσέγγιση στο δίκαιο και στην αλήθεια!

Είναι, λοιπόν, ο καπιταλισμός που γεννά όλα αυτά! Το σύστημα το ανθρωποφάγο είναι! Κι εσείς είστε τα απόλυτα καλοκουρδισμένα γρανάζια του! Σας εκπλήσσει δήθεν μου τάχα μου η σαπίλα των ιατροδικαστών! Αναλόγως πού ανήκετε, ποιο κανάλι και ποιον καπιταλιστή υπηρετείτε! Η Αγία οικογένεια στο καπιταλιστικό σας σύστημα! Σε αυτό το σύστημα που δεν υπάρχει πρόνοια, δεν υπάρχει εργασία, δεν υπάρχει στήριξη, σε αυτό το λαδωμένο σύστημα που το ρουσφέτι πάει σύννεφο, που μπαίνουν σε θέσεις ξεπουλημένοι δήθεν επαΐοντες κι επιστήμονες! Σε αυτό το σύστημα που εσείς πλουτίζετε βλέποντας ανθρώπους του λαού να γίνονται αλοιφή κι εσείς οι καλοί Χριστιανοί να το παίζετε ελεήμονες! Το θέμα, κύριες και κύριοι, είναι να είστε αλληλέγγυοι κι όχι φιλάνθρωποι!

Τίποτα δεν είπα από τα πολλά που θέλω να πω! Είμαι κι εγώ μιά γυναίκα του λαού, δεν σας φτάνω προφανώς στα κάλλη και στην μόρφωση! Επηρμένα ανθρωπάρια, ανθρωπάκια δυο ταχυτήτων, των δυο θεών, σας οικτίρω!

Μόνον ο λαός θα σώσει τον λαό! Καλοί μου Χριστιανοί με τα λευκά κολλάρα και τις συμφωνίες κάτω από τα τραπέζια!

Μακαρίζω την στιγμή που επέλεξα να μην πάρω άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να μην γίνω δικηγόρος! Ευλογημένη στιγμή! Εγώ μιά γυναίκα του λαού!

Αγγελική Ραυτοπούλου