Πνεύμα Άγιο και Ταξικό

Από το Πάσχα είχε να κατέβει η οικογένεια στο εξοχικό. Με την ευκαιρία του τριήμερου της Πεντηκοστής σκέφτηκαν να δροσιστούν και να φωτιστούν.

Στο σούπερ μάρκετ έκαναν την απαραίτητη στάση και αφού φόρτωσαν τίγκα το καρότσι για τις ανάγκες, προφανώς όχι τις πνευματικές, έφτασαν στο ταμείο όλο χαρά.

Με χαρά ευχήθηκαν φεύγοντας και στην ταμία ‘’καλό τριήμερο’’. Καλά να περάσετε, τους ανταπάντησε ευγενικά εκείνη, αλλά εμείς τη Δευτέρα εργαζόμαστε. Το Άγιο Πνεύμα για μας δεν αργεί… είπε και χαμογέλασε. Οι πελάτες αισθάνθηκαν άβολα με τη γκάφα που έκαναν ως δημόσιοι υπάλληλοι που υπόκεινται στη νομοθεσία περί της αργίας του Αγίου Πνεύματος (Νόμος 1157/1981, άρθρο 1 παράγραφοι 11 και 12, ΦΕΚ 126/Α).

Σίγουρα, χρειάζονταν διπλό φωτισμό, Κυριακής και Δευτέρας.

Στην προκειμένη περίπτωση το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος δεν είναι καθολική αργία. Οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ και στον ‘’ιδιωτικό’’ τομέα δεν χρειάζονται φωτισμό ;

Το εύλογο ερώτημα που τέθηκε από την κόρη του ζεύγους τούς ‘’στρίμωξε’’ και καθώς η καθημερινότητά τους δεν διακρινόταν από την πνευματικότητα δεν μπόρεσαν να απαντήσουν. Στιγμιαία φάνηκε να ντράπηκαν αλλά στη συνέχεια δεν τους απασχόλησε σοβαρά το θέμα καθώς ζούσαν στο Πνεύμα της Εποχής που είναι πνεύμα θεσμικό και ταξικό.

Ωστόσο, η έφηβη κόρη θυμήθηκε από το μάθημα των Θρησκευτικών την όμορφη ιστορία για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους  και τον φωτισμό όλων των ανθρώπων (Πράξεις Αποστόλων 2,1-13).

Άραγε, το Πνεύμα πνέει όπου θέλει; (‘’Το Πνεύμα όπου θέλει πνει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλ` ουκ οίδας πόθεν έρχεται και πού υπάγει’’. Κατά Ιωάννην 3,8 ) ή εκπορεύεται θεσμικά και εμπνέει επιλεκτικά τους δημοσίους υπαλλήλους;

Την εποχή του ύστερου καπιταλισμού όπου οι εργατικές κατακτήσεις των περασμένων αιώνων (οκτάωρο, πενθήμερο, αργίες και απεργίες) αμφισβητούνται και καταργούνται, ο εορτασμός της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος, έχει νόημα στο ιστορικό και συμβολικό πλαίσιο καθώς:

-Το Πνεύμα το Άγιο δεν φώτισε τους υπαλλήλους της ρωμαϊκής και ιουδαϊκής εξουσίας αλλά αντίθετα ενέπνευσε τους ψαράδες της Γαλιλαίας για τη διάδοση του Πνεύματος της Αληθείας πέρα από εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις (Πράξεις Αποστόλων 2,8-11).

-Το ριζοσπαστικό Πνεύμα του πρωτοχριστιανικού κομμουνισμού (Πράξεις Αποστόλων 2,44-45) παρότρυνε σε αγώνες και θυσίες για μία κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης.

-Το χάρισμα της γλωσσολαλιάς – επικοινωνίας (Πράξεις Αποστόλων 2,4) αποσκοπούσε στην υπέρβαση του εθνικισμού και αποτελούσε σαφή ένδειξη για το άνοιγμα- πορεία προς τα έθνη με την αποκατάσταση της ενότητας (γλωσσικής, πολιτιστικής) λαών και εθνών.

Συμβολικά, το ιστορικό γεγονός της Πεντηκοστής απεικονίζει τη διαλεκτική υπέρβαση της γλωσσικής και επικοινωνιακής σύγχυσης όπως είχε διατυπωθεί στο μύθο του Πύργου της Βαβέλ (Γένεσις 11, 1-9).

Η υποβάθμιση και επιλεκτική διάσταση που δίνεται στον εορτασμό του Αγίου Πνεύματος επιβεβαιώνει το Πνεύμα της Εποχής που δεν έχει καμία σχέση με την πνευματικότητα αλλά με το κέρδος που παράγεται από την Εργασία προς όφελος του Κεφαλαίου.

                                                                   Ανδριανή Στράνη