Αναφορές
Ένα αδημοσίευτο ποίημα της Αγγελικής Ραυτοπούλου

ΑΝΑΦΟΡΕΣ
«Αναφορά πρώτη – Οι μέρες»
Ήταν οι μέρες που μετρούσαμε τις αντιγραφές των αστέρων,
αίφνης, το συμβούλιο της μεγαλειότητος απεφάνθη
πως ουδείς απέμεινε καθάριος
και πως εγώ όφειλα να μετρήσω τις απώλειες,
τα τραύματα, τους θανάτους, τα δένδρα οπού κάψαν οι κεραυνοί,
τ’ άνθη που εξέπεσαν του αξιώματος της ανοίξεως
και τον θαλαμηπόλο οπού κοιμόταν εν ώρα καθήκοντος
κι εξέθετε όλο το βασίλειο..
«Αναφορά δεύτερη-Τα πετούμενα»
Στην αναζήτησή μου ετούτη και καθώς εβράδιαζε,
εναρμονίστηκαν τα πετούμενα με τους χτύπους της καρδίας
κι έκτοτε παραμένω αιχμάλωτος στίχος στο φτερούγισμά τους,
ωσάν ύποπτος που διαφεύγει την σύλληψη,
ωσάν θάλασσα π’ αρνείται το καράβι.
Δεν βαριέστε, συνήθισα στις ποινές.
Ας είναι..
«Αναφορά τρίτη-Τα ψιχία και οι ψυχές»
Ήθελα να δελεάσω τα πετούμενα κι έριξα τα ψιχία χαμαί
-αυτά που φύλαγα για ώρα ανάγκης σε μιάν άλλη αιχμαλωσία μου
στ’ αμπάρι των ολίγων οπού εξοστρακίστηκαν
στην νήσο Δεκαπεντασύλλαβο στα χρόνια της μεγάλης ευκαιρίας..
Ήταν μουχλιασμένα κι έφεραν τ´άρωμα ψυχών της οδού της τελευταίας..
Αναγκάστηκαν να με πετάξουν από ψηλά για ν’ αφαιρέσουν το περιττό βάρος..
Έτσι, βρέθηκα στον κενό του βασιλείου ορίζοντα..
Ας είναι, αντέχω ακόμα..
«Αναφορά τέταρτη-Οι ομοτράπεζοι»
Δυστυχέστατα, ευρέθηκα στην θέση δεξιά του πατρός
κι αριστερά του γελωτοποιού..
Ομολογώ, πως πολύ διασκέδασα με την χορευτική δίνη των στιγμών,
καθώς και με τα μεθυσμένα αγκαλιάσματα των αφημένων γυναικών
και με τα οράματα στα μάτια των ξαναμμένων ανδρών..
Πολλή ποίηση απόψε, είπα..
Και σας ερωτώ, πώς να την αντέξω; Ας είναι..
Συνάφειες και συναναστροφές δίκην αγάπης δήθεν μου, τάχα μου..
«Αναφορά πέμπτη-Εξόδιος μελαγχολίας ακολουθία»
Το ξημέρωμα ο άρτος, τα πετούμενα, οι ομοτράπεζοι
κι ο καταρρακωμένος βασιλέας αραδιασμένοι ο εις πάνω στον άλλον
κοιμόνταν τον ύπνο τ’ αδίκου κι εγώ άρπαξα μιάν μελαγχολία
-μιάν νέα ασθένεια, αδιάγνωστη κι αθεράπευτη-
κι έλαβα την εντολή να της ψάλλω την εξόδιο ακολουθία
και να κουκουλώσω την όλη κατάσταση..
Στο βασίλειο της ποίησης, ουδείς θεός βασιλεύει πια,
ουδείς θνητός προΐσταται, μοναχά ο γελωτοποιός συνεχίζει τις φούρλες του.
Ας είναι, ελευθέρωσα τουλάχιστον τον γέλωτα,
θα επιβιώσω και πάλι, ως να έβρω την ανοιχτή μου θάλασσα..
Και για να ξέρετε, ο μόνος τελικά που επαναστάτησε
ήταν και είναι ο γελωτοποιός..
Αγγελική Ραυτοπούλου
2021
Σινική: Αγγελική Ραυτοπούλου