“Δουλεύω απλήρωτος…” στη “βιτρίνα της χώρας”

Ο τουρισμός είναι η “βαριά βιομηχανία” της ελληνικής οικονομίας και η Ακρόπολη το στολίδι της χώρας, πόλος έλξης για εκατομμύρια τουρίστες. Τι κρύβεται όμως πίσω από τη λάμψη της βιτρίνας; Απλήρωτοι συμβασιούχοι, που καλούνται να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά δεν είναι διασφαλισμένο πως θα ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες τους εγκαίρως.

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από το φυλακτικό προσωπικό στον βράχο της Ακρόπολης και δείχνει την κατάσταση που βιώνουν οι συμβασιούχοι φύλακες στην Α’ Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών, αλλά και σε μια σειρά χώρους και Εφορείες σε όλη την Ελλάδα, που έμειναν απλήρωτοι για τον Ιούνιο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν δει το χρώμα του χρήματος στη φετινή τους σύμβαση και δεν προβλέπεται να γίνει κάτι αντίστοιχο, πριν το πέρας του καλοκαιριού.

Κάποιοι φρόντισαν να δείξουν πως δυσανασχετούν με τη συγκεκριμένη κίνηση, θεωρώντας πως δυσφημεί την εικόνα της χώρας προς τους τουρίστες και το εξωτερικό. Η αντιστροφή των εννοιών και των γεγονότων είναι εντυπωσιακή, καθώς δε θεωρείται δυσφήμηση να μένουν απλήρωτοι οι συμβασιούχοι φύλακες στον Πολιτισμό, είναι όμως δυσφημιστικό να το δηλώνουν ανοιχτά. Δυσφήμηση δηλαδή δεν είναι όταν συμβαίνει κάτι, αλλά όταν το καταγγέλλεις!

Κι όμως, το Υπουργείο Πολιτισμού δεν είχε κανένα πρόβλημα να διοργανώσει μια σειρά εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, για την προχτεσινή πανσέληνο του Αυγούστου, ακόμα και σε χώρους που δεν έγινε κανονικά η μισθοδοσία του Ιουνίου. Μια φεγγαρόλουστη βραδιά, όμως, σε βοηθάει να ξεχάσει όλα τα προβλήματα…

Η δικαιολογία που προβάλλεται και έχει δει το φως της δημοσιότητας και σε κάποια ΜΜΕ, είναι πως έχει αλλάξει το σύστημα καταβολής των μισθών (που γίνεται πλέον κεντρικά από το Υπουργείο), αλλά δεν υπήρχε αρκετό προσωπικό -λόγω κάποιων θερινών αδειών- για να διεκπεραιωθεί η μισθοδοσία του Ιουνίου! Αυτό είναι το επιτελικό κράτος που διαφημίζουν…

Μια άλλη εκδοχή ρίχνει μέρος της ευθύνης στους συμβασιούχους που άργησαν να αποδεχτούν τις θέσεις, δίνοντας ένα τυπικό παράδειγμα εφαρμογής της λογικής του κοινωνικού αυτοματισμού, για να αλληλοφαγωθούν μεταξύ τους οι εργαζόμενοι που μένουν απλήρωτοι εξαιτίας της κακής οργάνωσης του “επιτελικού κράτους”.

Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι φετινό, αλλά… πάγιο και σταθερό -σαν τις ανάγκες που καλύπτουν οι έκτακτοι φύλακες. Την ίδια στιγμή, οι συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες είτε ακυρώνουν τις δικές τους προγραμματισμένες άδειες ελλείψει χρημάτων, είτε -ακόμα χειρότερα- αντιμετωπίζουν οξυμένο πρόβλημα επιβίωσης και ζουν με δανεικά.

Οι ηγεσίες του ΥΠΠΟ διαχρονικά υπολογίζουν πως οι συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες είναι “ειδική πάστα” υπαλλήλων, που δεν έχει ανάγκη άμεσης καταβολής των μισθών -και ας εργάζεται μερικούς μήνες τον χρόνο, περιμένοντας τις αμοιβές για να πάρει οικονομική ανάσα- και μπορεί να είναι σε αναμμένα κάρβουνα και στο “περίμενε” για κάμποσους μήνες. Αλήθεια, σε ποιον άλλο κλάδο επικρατούν τέτοια “έθιμα”; Εκτός και αν είναι τροχιοδεικτική βολή, για τον κανόνα που θέλουν να εφαρμόσουν οι κρατούντες σε όλο το δημόσιο.

Στις τάξεις των συμβασιούχων επικρατεί αναβρασμός, ενώ ήδη σε κάποιες Εφορείες οι εργαζόμενοι έδωσαν τρόπο στην οργή τους, προχωρώντας σε κινητοποιήσεις. Στο Ηράκλειο προχώρησαν σε στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Κνωσό, ενώ στην Ανατολική Αττική (Σούνιο, Βραυρώνα, Μαραθώνας και αλλού) οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να απέχουν από τη δουλειά τους την περασμένη Κυριακή, με το ΕΚ Λαυρίου-Αν. Αττ. να προκηρύσσει απεργία για να τους διευκολύνει. Δεν αποκλείεται να προκύψουν κι άλλες αντίστοιχες κινητοποιήσεις, καθώς το πρόβλημα είναι γενικό και αφορά δεκάδες χώρους, μουσεία και Εφορείες σε όλη τη χώρα.

Οι κρατούντες παραπέμπουν τους εργαζόμενους στον Σεπτέμβρη -με βάση τη μισθοδοσία από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται για πολλοστή φορά πως ενώ το νομικό πλαίσιο φαντάζει άκαμπτο και βάζει μια σειρά απροσπέλαστα εμπόδια και προϋποθέσεις (κωλύματα κτλ) στους συμβασιούχους αρχαιοφύλακες για να μπορέσουν να εργαστούν, το κράτος αποδεικνύεται άκρως ευέλικτο σε ό,τι αφορά τις δικές του συμβατικές υποχρεώσεις και τα αυτονόητα δικαιώματα των αρχαιοφυλάκων.

Γελιούνται όμως οι κρατούντες αν πιστεύουν ότι μπορούν να τους φέρονται σαν εργαζόμενους δεύτερης ταχύτητας, χωρίς να υπάρξει αντίδραση και οργανωμένη, συλλογική διαμαρτυρία.