“Από το Γενάρη μένω μόνος στο εργαστήριο προσπαθώντας να βρω θεραπεία για τον COVID-10” – Η καραντίνα ενός Κινέζου επιστήμονα που ίσως να σώσει ζωές

Εκτός από τους ήρωες της πρώτης γραμμής, το υγειονομικό προσωπικό στα νοσοκομεία, υπάρχουν κι εκείνοι που εργάζονται σιωπηλά στα εργαστήρια, οι επιστήμονες στους οποίους εναποθέτει η ανθρωπότητα τις ελπίδες της για την όσο το δυνατόν ταχύτερη εξεύρεση θεραπευτικής αγωγής ενάντια στον κορονοϊό. Ανάμεσά τους ο βιολόγος Λι Χούα, που εδώ και μήνες έχει μετατρέψει σε δεύτερο σπίτι το εργαστήριό του στην Ουχάν, το παγκόσμιο επίκεντρο του ιού, όπου η καραντίνα ήρθη μόλις πριν μια εβδομάδα. Στη μαρτυρία του που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια του να εντοπίσει θεραπευτικές προσεγγίσεις κατά του κορονοϊού και τον τρόπο ζωής του σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες:

Από το Γενάρη περνάω κάθε μέρα μόνος μου στο εργαστήριο μου, ψάχνοντας επειγόντως να βρω ένα φάρμακο για τον COVID-19. Είμαι δομικός βιολόγος και φαρμακολόγος και ζω στην πανεπιστημιούπολη στο πανεπιστήμιο επιστημών και τεχνολογίας Χουαζόνγκ στην Ουχάν, το επίκεντρο της πανδημίας. Όταν έγινε το λοκντάουν στα τέλη Γενάρη, οι συνάδελφοί μου που είχαν φύγει διακοπές για το νέο σεληνιακό έτος δεν μπορούσαν να γυρίσουν. Είμαι πια ο μόνος με πρόσβαση στο εργαστήριό μας.

Το ταξίδι ανακάλυψης του φαρμάκου ξεκίνησε στον προσωπικό μου υπολογιστή. Η ομάδα μου κι εγώ φτιάξαμε μοντέλα των πρωτεϊνών που βρίσκονται στον ιό SARS-CoV-2 και ελέγξαμε χιλιάδες εγκεκριμένα φάρμακα για να δούμε οποιοδήποτε θα μπορούσε να προσδεθεί σε αυτές τις πρωτεΐνες και να παρεμποδίσει τον ιό από τη μόλυνση των κυττάρων μας. Η αναζήτηση βρήκε διάφορα υποψήφια φάρμακα.

Τώρα μετέφερα αυτή την αποστολή στο εργαστήριό μου. Καλλιεργώ κύτταρα που εκφράζουν τις πρωτεΐνες και τις καθαρίζω σε μια μηχανή χρωματογραφίας. Αναμειγνύω τις πρωτεΐνες με διάφορες συγκεντρώσεις των πιθανών φαρμάκων και χρησιμοποιώ ένα άλλο μηχάνημα για να δω αν το φάρμακο έχει προσδεθεί στις πρωτεΐνες. Μπορώ να δω κρυστάλλους του συμπλέγματος πρωτεΐνης – φαρμάκου κάτω από το μικροσκόπιο, όπως κάνω εδώ. Μετά καταψύχω τις κρυσταλλοποιημένες δομές σε υγρό άζωτο και τις αποθηκεύω στον υποδοχέα κάτω δεξιά.

Τώρα που το λοκντάουν τελείωσε, σχεδιάζω να στείλω τις κρυσταλλικές δομές σε ερευνητές που μπορούν να μάθουν πώς προσδένονται πρωτεΐνες και φάρμακα. Οι συνεργάτες μου στη Σαγκάη δοκιμάζουν τις θεραπευτικές δυνατότητες των φαρμάκων σε μοντέλα του COVID-10 σε κύτταρα και ποντίκια.

Μπορώ να περάσω μία ως οχτώ ώρες τη μέρα σε αυτό το δωμάτιο, που βρίσκεται σε σταθερή θερμοκρασία 20 βαθμών Κελσίου και μυρίζει από το ζωμό με τον οποίο ταΐζω τα κύτταρά μου. Η γυναίκα μου κι η κόρη μου ζουν μαζί μου, αλλά ο γιος μου με τους παππούδες του ζει σε άλλο μέρος της Ουχάν. Έχω να τον δω από το Γενάρη.

Το πανεπιστήμιο έχει δέκα συνδεόμενα νοσοκομεία, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης κατά της πανδημίας στην Ουχάν. Ελπίζω να προσφέρω το δικό μου μερίδιο.