Ρατσιστικός οχετός από την Κοραλία Καράντη – “Bullying είναι κι αυτό που κάνει ο αλλοδαπός στα φανάρια, ο τελευταίος στην κοινωνία”

Εκτός από “ιερά τέρατα” που χάνουν τον επιθετικό προσδιορισμό αποκαλύπτοντας αυτό που πραγματικά είναι, βγαίνουν στο φόρα και όσοι σοβαροφανείς και “χαμηλού προφίλ” καλλιτέχνες έχουν συνηθίσει το πρόσωπο το τέρατος και μάλιστα το διατρανώνουν δημόσια. 

Αναμενόμενο ήταν πως μετά το ξέσπασμα των αποκαλύψεων στον καλλιτεχνικό χώρο για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς και διαφόρων μορφών αυθαιρεσίες, θα ακούγονταν πολλά και διάφορα για το ζήτημα, άλλα εύστοχα, άλλα άστοχα κι άλλα απλώς απίστευτα για όποιον τα ακούει. Εκείνο που δε θα περίμενε κανείς ωστόσο το ίδιο εύκολα, είναι ότι άνθρωποι της τέχνης, όχι απλά θα υποβάθμιζαν την υπόθεση, αλλά θα έπαιρναν ευκαιρία από αυτή για να βγάλουν ξενοφοβικό δηλητήριο.

Από αυτή την άποψη, η συνέντευξη της Κοραλίας Καράντη σε εκπομπή του Μέγκα είναι αξιοπρόσεκτη, για το γεγονός ότι από την αρχή μέχρι το τέλος είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς κάποιο σημείο για να μην τραβάει τα μαλλιά του.

Η γνωστή ηθοποιός λοιπόν, ξεκίνησε δυναμικά, λέγοντας πως: “Κατ’ αρχήν ο κόσμος πρέπει να καταλάβει πως αυτό το ατελείωτο σεξουαλικό αλισβερίσι δεν είναι το θέατρο”. Η λέξη αλισβερίσι προφανώς και υπαινίσσεται συναλλαγή, άρα συναίνεση και αμοιβαίο όφελος, κάτι πολύ μακριά από τις καταγγελίες που έχουν δει ως τώρα το φως της δημοσιότητας, όπου κάποιος με εξουσία επέβαλε με τη βία τα σεξουαλικά του βίτσια σε κάποιον πιο ανίσχυρο, ενώ στην περίπτωση του γνωστού σκηνοθέτη οι καταγγελίες αφορούν ξεκάθαρα βιασμό.

Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή, καθώς η ηθοποιός δε δίστασε να συγκρίνει εμμέσως πλην σαφώς τους κακοποιητές αρχικά με τους… φοροτεχνικούς(!) και στη συνέχεια με τους αλλοδαπούς στα φανάρια, που κάνουν – άκουσον, άκουσον – bullying με προτίμηση στις γυναίκες. Συγκεκριμένα, εξέμεσε τα εξής αδιανόητα: “Ανθρώπους που καταχρώνται την εξουσία τους συναντάει κανείς σε καθημερινή βάση στη ζωή… bullying μπορεί να σου κάνει και ο αλλοδαπός στα φανάρια, επειδή βλέπει ότι είσαι γυναίκα και δεν πάει σε αυτόν που είναι άντρας, δίπλα του, έρχεται σε εσένα και θέλει σώνει και ντε, να σου καθαρίσει το τζάμι και καμιά φορά σε απειλεί με το βλέμμα. Ο αλλοδαπός, ο τελευταίος στην κοινωνία!”. Εδώ δηλαδή τα θύματα των μαφιών των φαναριών, οι δυστυχείς κατατρεγμένοι που παλεύουν να επιβιώσουν, παρουσιάζονται ως θύτες, που μάλιστα στοχοποιούν “αγριοκοιτώντας” γυναίκες, ενώ είναι “τελευταίοι στην κοινωνία”, όπως τουλάχιστον τους βλέπει η κυρία Καράντη, αποκαλύπτοντας το βαθύ ρατσιστικό και ταξικό της μίσος στους πιο αδύναμους.

Η συνέντευξη συνέχισε με άλλα μαργαριτάρια, όπως ότι “όλο αυτό (οι καταγγελίες δηλαδή) δεν ωφελεί” κι ότι “σημασία έχει ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Σε μεγάλο βαθμό. Σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και πρέπει να δίνει τη μάχη του.”. Μετά την ατομική ευθύνη για τον κορονοϊό, η ηθοποιός επικαλείται και την ατομική ευθύνη του θύματος να προστατευτεί από το θύτη. Τι να κάνουμε όμως που κάποιοι δεν έχουν την τύχη (sic) να αντισταθούν, επειδή είναι λέει “ευάλωτοι”: “Δεν έχουν βέβαια όλοι οι άνθρωποι την τύχη να μπορούν στη συγκεκριμένη στιγμή που τους συμβαίνει αυτό να δώσουν μάχη, γιατί συνήθως οι άνθρωποι που είναι εξ επαγγέλματος διώκτες, απομονώνουνε το θύμα που είναι ευάλωτο. Μπορεί να είναι ευάλωτο στη συγκεκριμένη στιγμή. Μπορεί να είναι ευάλωτο επειδή κουβαλάει κάτι από τα παιδικά του χρόνια. Μπορεί να είναι ευάλωτο λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού”…

Στο τέλος της συζήτησης, αντιλαμβανόμενη πιθανόν ως ένα βαθμό τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν οι χοντράδες που εκστόμισε, έσπευσε προκαταβολικά να ζητήσει “να μην της την πέσουνε κάποιοι άνθρωποι γιατί δεν έχει διαδίκτυο” κι έτσι δε θα το μάθει εγκαίρως. Είναι ενδεικτικό φυσικά ότι η ίδια θεωρεί “πέσιμο” τις απόλυτα δικαιολογημένες αντιδράσεις απέναντι σε απόψεις παρωχημένες, αντικοινωνικές και σε ό,τι αφορά τους μετανάστες, στα όρια του μισανθρωπισμού.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε κι εμείς αν τελικά ο ορυμαγδός των καταγγελιών οδηγήσει σε απτά αποτελέσματα, είτε σε επίπεδο απόδοσης ευθυνών, ηθικών ή και ποινικών σε κάποιες περιπτώσεις, είτε σε επίπεδο “εξυγίανσης” συνολικά του τρόπου λειτουργίας του θεάτρου. Φαίνεται όμως ότι εκτός από ιερά τέρατα που χάνουν τον επιθετικό προσδιορισμό αποκαλύπτοντας αυτό που πραγματικά είναι, βγαίνουν στη φόρα και όσοι σοβαροφανείς και “χαμηλού προφίλ” καλλιτέχνες έχουν συνηθίσει το πρόσωπο το τέρατος και μάλιστα το διατρανώνουν δημόσια.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6

1 Trackback

Κάντε ένα σχόλιο: