Παρά τη σύγκρουσή του με την Εκκλησία, ο Λασκαράτος δεν ήταν άθεος, ήταν συντηρητικός. Πολέμαγε την αριστοκρατία αλλά ήταν απέναντι στους ριζοσπάστες και στις προοδευτικές ιδέες. Σε πολλά άρθρα του αποκαλούσε το λαό όχλο, χωρίς να αναζητάει τις αιτίες που ο φτωχός λαός έμενε βουτηγμένος στα σκοτάδια της αμάθειας και της αμορφωσιάς.
Παρά την ασθενική της κράση, η Κλάρα Τσέτκιν όχι μόνο αρκετά χρόνια, αλλά τα γέμισε με αγώνες και μάχες για τη χειραφέτηση της γυναίκας και της εργατικής τάξης, ανήκοντας στις πρωτοπόρες εκείνες μορφές του γυναικείου κινήματος που διέκριναν την αξεδιάλυτη σχέση μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης
Η μεγαλοσύνη του Σικελιανού σαν υπεύθυνου πνευματικού ηγέτη και πατριώτη, εκδηλώθηκε σ’ όλες τις διαστάσεις της στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής. Ζώντας ανάμεσα στο λαό, ενστερνίζεται τα λαϊκά ιδανικά, παίρνει μέρος στον αγώνα για τη λευτεριά. Οργανώνεται με τους πρώτους διανοούμενους στο ΕΑΜ.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που προσεγγίζει τον έρωτα η μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγός και συγγραφέας Έλλη Αλεξίου, στα 90 της χρόνια, και, μοιάζει, όταν μιλούσε γι’ αυτόν, να είναι νεότερη και πιο φρέσκια από πολλούς άντρες και γυναίκες που κουβαλούν στην πλάτη τους πολύ λιγότερα χρόνια από την ίδια…
Από το ένα μέρος η κουρασμένη σκέψη που όλα τα ξέρει μάταια κι ανώφελα, κι από το άλλο η ευαίσθητη ψυχή που είδε το φριχτό θέαμα της ζωής και δεν μπορεί να βαστάξει κ’ έσπασε. Δεν έσπασε ολότελα, λύγισε…
Ένα σπανιότατο, σχεδόν άγνωστο, δημοσίευμα που αναφέρεται στον σημαντικότατο ποιητή, συγγραφέα, κριτικό και μεταφραστή Γιώργο Κοτζιούλα, έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε στο αναγνωστικό κοινό, σήμερα, που συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννησή του (ο Γ. Κοτζιούλας γεννήθηκε στις 23 του Απρίλη 1909).
Σαν σήμερα, στις 15 του Απρίλη 1896, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και μεγάλος διηγηματογράφος Γεώργιος Βιζυηνός. Η βραβευμένη κοινωνική – βιογραφική ταινία του Λάκη Παπαστάθη, που εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ, είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του σημαντικού αυτού λογοτέχνη.
– Αν εμείς εδώ σηκώσουμε τα χέρια και το Κόμμα όξω πάψει να παλαίβει, τότε στον αιώνα τον άπαντα Επανάσταση δε γίνεται. Κίνημα χωρίς αισιοδοξία δε μπορεί να υπάρχει, αλλά και να πιστεύουμε πως ο Μεταξάς θα πέσει σε λίγες μέρες, μήνες το πολύ!…Αν προσέξατε, το μεγαλύτερο ποσοστό των δηλώσεων ανθρώπων αναλογεί στους υπεραισιόδοξους…
Ο Απρίλης είναι ο μήνας της. Ο μήνας που γεννήθηκε, ο μήνας που πέθανε. «θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη» θα νιώσει στο ποίημά της «Σαν πεθάνω». Τον Απρίλη συναντάμε και στο ημερολόγιό της: «… Ο Απρίλης πεθαίνει μα μέσα μου δεν εννοεί να πεθάνει τίποτε!…»… «Ο μήνας που μου έδωκε τη ζωή κι ο μήνας που όταν μπη μου παίρνει κάθε ίχνος ζωής! Μια μελαγχολία χωρίς όρια με πνίγει»…
Σαν σήμερα, στις 29 του Μάρτη 2005, έφυγε από τη ζωή ο Μίλτος Σαχτούρης. Ο Σαχτούρης άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στην ποίηση και μέσα από αυτή σε όλους όσους κοινωνούν με το έργο του. Ένας από τους καταλληλότερους να μιλήσουν για τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη, είναι ένας άλλος ποιητής, ο Γιώργος Κακουλίδης.
