Σαν σήμερα, στις 15 του Απρίλη 1896, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και μεγάλος διηγηματογράφος Γεώργιος Βιζυηνός. Η βραβευμένη κοινωνική – βιογραφική ταινία του Λάκη Παπαστάθη, που εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ, είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του σημαντικού αυτού λογοτέχνη.
– Αν εμείς εδώ σηκώσουμε τα χέρια και το Κόμμα όξω πάψει να παλαίβει, τότε στον αιώνα τον άπαντα Επανάσταση δε γίνεται. Κίνημα χωρίς αισιοδοξία δε μπορεί να υπάρχει, αλλά και να πιστεύουμε πως ο Μεταξάς θα πέσει σε λίγες μέρες, μήνες το πολύ!…Αν προσέξατε, το μεγαλύτερο ποσοστό των δηλώσεων ανθρώπων αναλογεί στους υπεραισιόδοξους…
Ο Απρίλης είναι ο μήνας της. Ο μήνας που γεννήθηκε, ο μήνας που πέθανε. «θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη» θα νιώσει στο ποίημά της «Σαν πεθάνω». Τον Απρίλη συναντάμε και στο ημερολόγιό της: «… Ο Απρίλης πεθαίνει μα μέσα μου δεν εννοεί να πεθάνει τίποτε!…»… «Ο μήνας που μου έδωκε τη ζωή κι ο μήνας που όταν μπη μου παίρνει κάθε ίχνος ζωής! Μια μελαγχολία χωρίς όρια με πνίγει»…
Σαν σήμερα, στις 29 του Μάρτη 2005, έφυγε από τη ζωή ο Μίλτος Σαχτούρης. Ο Σαχτούρης άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στην ποίηση και μέσα από αυτή σε όλους όσους κοινωνούν με το έργο του. Ένας από τους καταλληλότερους να μιλήσουν για τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη, είναι ένας άλλος ποιητής, ο Γιώργος Κακουλίδης.
Σαν σήμερα, στις 28 του Μάρτη 1969, δυο χρόνια πριν το θάνατό του, ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης μοιράζει στους ξένους δημοσιογράφους την παρακάτω ανακοίνωση, με την οποία καταδικάζει το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας. Την ανακοίνωση διαβάζει ο ίδιος στο ραδιόφωνο του BBC.
“Ο Βουτυράς, μέσα στις πιο τραγικές περιπέτειες του έθνους, δεν αποτραβήχτηκε στην άκρη, μα δέχτηκε κ’ έζησε με το λαό το δράμα του λαού. Δεν ήθελε να «ελίσσεται», ν΄ αποφεύγει τις κακοτοπιές και να ζητάει τη σωτηρία τη δική του γλύφοντας ξένες και ντόπιες πατούσες…”
Τη νύχτα 26 προς 27 του Μάρτη 1964, βρέθηκε νεκρός ο προλετάριος ποιητής και αγωνιστής Φώτης Αγγουλές. Ο Αγγουλές υπήρξε ο κομμουνιστής με την βαθιά ταξική συνείδηση, που υπηρέτησε την τάξη του θέτοντας την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο, μαχόμενος αλύγιστος απέναντι στον φασίστα καταχτητή και σ’ αυτούς που αιώνες επιβουλεύονται τα δίκια και τα συμφέροντά της.
«Grece, ma rose de raison» («Ελλάδα, ρόδο του λογικού μου»): Έξι ποιήματα του Πωλ Ελυάρ που υμνούν τον αγώνα του ΔΣΕ, και έξι χαρακτικά της Ζιζής Μακρή, στο λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 1949, σε 50 μόνο αντίτυπα, τυπωμένα στο χέρι, από τον σπουδαίο γλύπτη Μέμο Μακρή.
Ο Ζήσης Σκάρος (1917 – 8 Μάρτη 1997) από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην Ελλάδα, άφησε μια σπουδαία λογοτεχνική κληρονομιά κι ένα ακόμα σπουδαιότερο παράδειγμα αγωνιστικής στάσης ζωής και δημιουργίας, που λίγοι κράτησαν με τόση συνέπεια.
«Συμπαραστεκόμαστε ενεργά στο λαό της Βενεζουέλας και στη νόμιμη κυβέρνησή του, καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε τη νέα άγρια επίθεση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, της ΕΕ και των λακέδων τους –των αντιδραστικών λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ)»
