Τι ωραία (;) που θα τεντώνει…

Η ΟΥΕΦΑ απλώνει το σεντόνι με τα αστέρια στη σέντρα, πριν από κάθε αγώνα, για να δείξει ότι το ποδόσφαιρο κρατάει ακόμα την αγνότητα και την παιδική του αθωότητα, σφιχτά με ράμματα, και πως δεν την διακόρευσαν οι μπίζνες και τα συμφέροντα.

Παλιότερα, οι νοικοκυρές άπλωναν το σεντόνι τους στο μπαλκόνι, μετά την πρώτη νύχτα γάμου, για να αποδείξουν στη γειτονιά πως ήταν τίμιες παρθένες, μέχρι χτες. Τώρα η ΟΥΕΦΑ απλώνει το σεντόνι με τα αστέρια στη σέντρα, πριν από κάθε αγώνα, για να δείξει ότι το ποδόσφαιρο κρατάει ακόμα την αγνότητα και την παιδική του αθωότητα, σφιχτά με ράμματα, κι ότι δεν το έχουν διακορεύσει οι μπίζνες και τα συμφέροντα.

Το χρήμα (κι ο βήχας) όμως δεν κρύβεται κάτωω από το χαλάκι ή μάλλον κάτω από το σεντόνι με τα αστέρια. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι το πιο λαμπρό ποδοσφαιρικό προϊόν, αλλά συγκεντρώνει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ποδοσφαίρου, και η λάμψη του ξεθωριάζει επικίνδυνα: πετροδόλαρα, κακές (έως ύποπτες) διαιτησίες, περίεργα αποτελέσματα από αδιάφορες και μη ομάδες (ιδίως στην αυλαία των ομίλων), συγκεντρωτισμό -με τις ίδιες ομάδες να πρωταγωνιστούν εδώ και χρόνια. Ακόμα και πολιτικές σκοπιμότητες -αν και θεωρητικά η πολιτική δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν τέτοιες μέρες, το 2001, μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Το Τσάμπιονς Λιγκ είχε πρεμιέρα και το πρώτο μισό της αγωνιστικής έγινε κανονικά. Ο ΠΑΟ μάλιστα είχε βγάλει ένα μεγάλο διπλό στην έδρα της Σάλκε (περασμένα μεγαλεία) κι άρχισαν τα… εμπνευσμένα πρωτοσέλιδα χτυπήματα “τρομοκράτες της Ευρώπης”, κτλ. Όσο παράταιρο και αν έμοιαζε να παίζεται μπάλα, ενώ καιγόταν ο κόσμος, το μήνυμα ήταν σαφές: show must go on, show uber alles.

Αλλά το δεύτερο μισό της αγωνιστικής αναβλήθηκε, σε ένδειξη πένθους, και το μήνυμα ήταν ακόμα πιο δυνατό και σαφές: η πολιτική δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, εκτός κι αν το επιτάσσουν οι ισχυροί κι οι δικές τους σκοπιμότητες. Περιττό να σημειωθεί πως δεν τηρήθηκε πένθος σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι θύτη και θύματος (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, κοκ).

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καμπάνια της ΟΥΕΦΑ ενάντια στο ρατσισμό, σε μια ήπειρο που μετατρέπεται γοργά σε κλειστό φρούριο, για να “γλιτώσει” από τους πρόσφυγες που προκαλούν μαζικά (κι) οι δικοί της πόλεμοι.
Ενώ του χρόνου, ο τελικός του Ευρωπαϊκού Σούπερ-Καπ θα γίνει στο Ταλίν, την πρωτεύουσα της “δημοκρατικής” Εσθονίας, που έχει στερήσει το δικαίωμα ψήφου στο 1/3 του πληθυσμού της, επειδή είναι ρωσόφωνος.

Το ίδιο υποκριτικό είναι το περιβόητο fair-play (ευ αγωνίζεσθαι) τη στιγμή που τα πετροδόλαρα κι οι πλουσιότεροι σύλλογοι καταπατούν συστηματικά τους κανόνες του οικονομικού fair-play και δρουν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα. Money makes the world go round… (το χρήμα κάνει τη γη να γυρίζει).

Παρόλα όσα, ο παιδικός ενθουσιασμός του φιλάθλου στο άκουσμα του γνωστού ύμνου επιβιώνει κάτω από τόνους κακών κειμένων και βρίσκει τρόπο κάθε χρόνι να ανέβει στην επιφάνεια.

https://www.facebook.com/SPORTbible/videos/2081450822000439/

 

Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός επιστρέφει φέτος στους ομίλους, αλλά κληρώθηκε σε έναν από τους δυσκολότερους, με Γιουβέντους και Μπαρτσελόνα, όπου το ρεαλιστικό ταβάνι είναι η τρίτη θέση που οδηγεί στο ΟΥΕΦΑ (γι’ αυτό είναι μονόδρομος η νίκη στη σημερινή πρεμιέρα, στο Καραϊσκάκη, με τη Σπόρτινγκ Λισαβώνας). Αλλά επειδή ουδέν κακό αμιγές καλού, έκανε νέο ρεκόρ στα εισιτήρια διαρκείας και γέμισε τα ταμεία του, αφού όλοι ψάχνουν τρόπο να δουν από κοντά τα μεγάλα αστέρια της Μπάρτσα και της Γιούβε.

Στους ομίλους χωρίς ελληνικό ενδιαφέρον, τα περισσότερα βλέμματα είναι στραμμένα στην Παρί του Νεϊμάρ και του Μπαπέ (των δύο ακριβότερων μεταγραφών στην ιστορία του ποδοσφαίρου), που σταυρώνει με την Μπάγερν, εκ των μόνιμων φαβορί, αν και μοιάζει αποδυναμωμένη φέτος.

Οι Άγγλοι έχουν πέντε ομάδες στους ομίλους, αλλά καμία εξ αυτών δεν είναι στο πάνω-πάνω ράφι των φαβορί. Η Ρεάλ αναζητά το “threpeat”, που δεν το έχει πετύχει κανείς από τη δεκαετία του 70′ (Άγιαξ και Μπάγερν). Ενώ η Ατλέτιικο παραμένει το πιο υπολογίσιμο αουτσάιντερ, μέχρι να πέσει πάνω στη συμπολίτισσά της.

Καλή διασκέδαση, κι ο πλουσιότερος ας κερδίσει…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: