Οι επαναστατικές ονειρώξεις του “Πριν” και η “αριστερή” κριτική του στον Πελετίδη και τους άλλους κομμουνιστές δημάρχους

Βγήκε πάλι το “Πριν” στην “πολιτική παλαίστρα” μ’ ένα άρθρο για τις δημοτικές εκλογές. Λογικό κι αναμενόμενο. Εκλογές έρχονται, γνώμη θα πούνε. Και μάλιστα γνώμη “αντικαπιταλιστική”, “κινηματική”, ενάντια στο “περιοριστικό πλαίσιο που βάζει η ΕΕ” κι οι κυβερνήσεις και άλλα τέτοια. Έτσι λένε. Καμία αντίρρηση.

Αλλά αντί να “τα ρίχνουν” στην ΕΕ, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στα αστικά κόμματα, δηλαδή σ’ όλους αυτούς που επιβάλλουν, ψηφίζουν κι υπηρετούν αυτό το περιοριστικό αστικό πλαίσιο στην τοπική διοίκηση, αυτοί πάλι στο ΚΚΕ «τα ρίχνουν» και πιο συγκεκριμένα στους πέντε κομουνιστές δημάρχους. “Και η «κόκκινη» διαχείριση δεν είναι ανατρεπτική”… τιτλοφορείται το άρθρο. Κι από τον τίτλο φαίνεται… το κόκκινη σε εισαγωγικά. Αμφισβητεί την “κοκκινίλα” του Πελετίδη και των άλλων.

Η κυρία που υπογράφει είναι μάλλον ο επίσημος κριτής κοκκινίλας. Από την εποχή που το χρώμα έβγαινε από τα κοχύλια “πορφύρα”, μέχρι σήμερα. Οι κόκκινοι δήμαρχοι λοιπόν (λέει) “κάνουν προϋπολογισμούς εντός μνημονίων”, “δε διακινδύνευσαν απειθαρχία στις εντολές των Βρυξελλών και το θεσμικό πλαίσιο”, “ελαστική εργασία”, “δημοτικά τέλη” και συνεχίζει κριτική για “κοινωνική πολιτική”, “δημόσιους χώρους”, “καθαριότητα”, κλπ. Δηλαδή τώρα σοβαρά: Νομίζει κάποιος ότι για να απαντήσεις στην κυρία εφημερίδα του ΝΑΡ, πρέπει να απαντήσεις σε ένα – ένα στα αστεία και ψεύτικα επιχειρήματά της; Όποιος θέλει ας το κάνει. Μπορεί φυσικά και να το κάνει καλύτερα από μένα. Εγώ πάντως δεν θα το κάνω, γιατί το θεωρώ πολύ εύκολο και αστείο.

Η ζωή των ανθρώπων στην Πάτρα, στο Χαϊδάρι, στην Καισαριανή, την Πετρούπολη και την Ικαρία, τους δίνει τις απαντήσεις. Η ζωή των ανθρώπων στους δήμους που δεν έχουν κομμουνιστή δήμαρχο, τους δίνει ακόμα περισσότερες απαντήσεις. Οι κομμουνιστές δήμαρχοι είναι οι μόνοι που αμφισβήτησαν το πλαίσιο λειτουργίας των δήμων. Οι μόνοι που οδηγήθηκαν σε δίκες για την ανυπακοή τους ακριβώς σε αυτά. Οι μόνοι που ικανοποίησαν αιτήματα των εργατών των δήμων. Οι μόνοι που μονιμοποίησαν συμβασιούχους. Οι μόνοι που πληρώνουν δώρα στους εργάτες τους. Οι μόνοι που μείωσαν ή και μηδένισαν για κάποιους τα δημοτικά τέλη, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τα χρέη κλπ. Οι μόνοι που μπήκαν μπροστά στον αγώνα για τους πρόσφυγες, τους πλειστηριασμούς, ενάντια στη Χρυσή Αυγή κλπ.

Τα έδωσαν όλα για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Κι αυτό είναι και το συγκριτικό τους πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων υποψηφίων. Αυτά τα ξέρουν και οι γάτες. Ακόμα και οι υπερεπαναστατικές γατούλες. Όπως επίσης ότι στη μάχη αυτή, κυρίως εξαιτίας των αρνητικών συσχετισμών, υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες, μεγάλα εμπόδια και συχνά καθυστερήσεις. Πάντα θα μπορούσε ο καθένας το ακόμα καλύτερο. Αλλά οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί. Κι η καλή εφημερίδα με τέτοια άρθρα, παλεύει να τους κάνει πιο αρνητικούς ακόμα. Αυτά λοιπόν που θέλω εγώ να πω είναι άλλα.

1. Αντί να επιτίθενται στον Πελετίδη και το Σελέκο, που είναι αυτοί που πολεμάνε ενάντια στο “πλαίσιο”, δε θα ήταν προτιμότερο να επιτεθούν κατ’ αρχήν στο ίδιο το “πλαίσιο”, στη νομοθεσία και σ’ αυτούς που τα ψηφίζουν, τα στηρίζουν, τα υπηρετούν και τα εφαρμόζουν; Λέω τώρα εγώ ο αφελής.

2. Εγώ θα φταίω αν σκεφτώ (κι ό,τι σκέφτομαι το λέω) πως για άλλη μια φορά οι αιχμές τους είναι εν τέλει στραμμένες προς τον ίδιο στόχο, με τις αιχμές της πρόσφατης μεθοδευμένης ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗΣ προπαγανδιστικής λάσπης; Και μάλιστα την ώρα που ο λαός πρέπει εν όψει τοπικών εκλογών να διαλέξει ανάμεσα στις δύο πολιτικές: Ευρωπαϊκή πειθαρχία στην κυρίαρχη πολιτική ή αγωνιστική απειθαρχία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

3. Η κυρία εφημερίδα, επιχειρεί κριτική στους κομμουνιστές δημάρχους, υποτίθεται απ’ τα… αριστερά. Και το δικαίωμα αυτό το έχει καθένας βέβαια. Αρκεί να μην έχει εκτεθεί ο ίδιος επανειλημμένα στην υπηρέτηση της αντίθετης πολιτικής. Να μην έχει π.χ. εκτεθεί σε μια σειρά δήμους που υπηρέτησαν την κυρίαρχη πολιτική, σε συνεργασίες με τον ευρωΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Χαλάνδρι). Εκεί π.χ. την έκαναν καλύτερα την… “απειθαρχία”; Απειθαρχία σε ποιο θέμα; Να μην είναι μόνιμος συνεργάτης του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα (που σύμφωνα με το άρθρο “εκεί είναι το κύριο”) σε κοινά ψηφοδέλτια, «αριστερά» προεδρεία, κλπ. Αλλά και να μην είναι μόνιμος ακόλουθος της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ στις διαδηλώσεις, πορείες και γενικά στην όποια δράση και στον προσανατολισμό της. Ακόμα και στα “πλαίσια των αιτημάτων” (π.χ. απεργία δασκάλων 2006, μόνιμα στην ΟΛΜΕ, κλπ). Τη “μόνιμη και σταθερή εργασία” άραγε, την υπηρέτησε τόσα χρόνια καλύτερα η ΓΣΕΕ κι η ΑΔΕΔΥ απ’ ό,τι ο κάθε κομμουνιστής δήμαρχος; Να μην είναι σεσημασμένος επίδοξος διαχειριστής του συστήματος, όπως δείχνουν οι συμμετοχές του στους “αγανακτισμένους”, στην φανατική υπηρέτηση του γνωστού “ΟΧΙ”, που τελικά ήταν “ΝΑΙ” στο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή, κλπ. Να μην υπήρξε επί πολλά χρόνια αρνητής ακόμα και του συνθήματος “ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ” στα συνδικάτα, που σήμερα το επικαλούνται. Είναι άραγε όλα αυτά τα γεγονότα αποδείξεις “απειθαρχίας” κι “αριστερής ταυτότητας”;

4. Αλλά δεν έχει δικαίωμα να παριστάνει την αριστερή αντιπολίτευση στο ΚΚΕ, κάποιος που εκτός από διακηρύξεις για αντικαπιταλιστικό αγώνα, λογικές “το κίνημα για το κίνημα” και πρακτικές ακραίας δήθεν αριστεράς, δεν έχει ούτε πρόταση για την ανατροπή του καπιταλισμού, ούτε πρόταση εξουσίας στο σοσιαλισμό. Γεγονός που τον κατατάσσει στη ευρύχωρη παρέα των κάθε λογής ρεφορμιστών.

5. Έχουν δει λοιπόν κάποιον άλλο που να υπηρετεί την πολιτική της απειθαρχίας, της ανυπακοής στην ΕΕ και τις εντολές της, τον αγώνα για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών (στην τοπική διοίκηση), περισσότερο από τους πέντε κομμουνιστές δημάρχους; Κάποιον μήπως που έστω την αποπειράθηκε; Για να μη πω κάποιον που είχε καλύτερα αποτελέσματα στην ανυπακοή του. Αν πάντως δεν έχουν δει κανέναν, τότε μάλλον η κριτική τους προς τον Πελετίδη και την παρέα του είναι επαναστατικές ονειρώξεις από καθέδρας (στην καλύτερη περίπτωση) που παράγονται από τον απωθημένο πόθο, να αποδείξουν την αδικαιολόγητη φήμη, ότι δήθεν βρίσκονται στα αριστερά του ΚΚΕ. Για να μην πω ότι είναι απελπισμένη προσπάθεια μπας και κρατήσουν στο μαντρί όσους ήδη ταξιδεύουν προς την αριστερή πολιτική στην τοπική διοίκηση και στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.