Master class

Για άλλη μια φορά μαγεύτηκα από την προσωπικότητα του Γιώργου Αρβανίτη, αυτού του σπουδαίου, αυτοδίδακτου, διεθνώς αναγνωρισμένου διευθυντή φωτογραφίας που γιορτάζοντας τα 60 χρόνια στη δουλειά, μας χάρισε ένα master class στο 60ο Φεστιβάλ κινηματογράφου.

Κυρίως μας χάρισε ένα μάθημα σεμνότητας, ουσιαστικής απλότητας που πηγάζει από την αφοσίωση στο επάγγελμα που ασκεί -που εμπεριέχει ξέχειλα την καλλιτεχνία- μάθημα γνώσης, υψηλής αισθητικής και αποφάσεων ζωής.

Και όλα αυτά με το λαϊκό χιούμορ που τον διακρίνει, χωρίς έπαρση, μεγαλοστομίες και ξιπασιά.

Όπως πάντα ο Γιώργος που είχα την τιμή να γνωρίσω.

Ο Γιώργος που έγινε αιτία να με κλειδώσει ο αλησμόνητος θεός -το παρατσούκλι του Αγγελόπουλου στο συνεργείο- στο δωμάτιο για να μην ακούω τα αστεία του Αρβανίτη πριν τη λήψη της σκηνής.

Αυτή ήταν η τελευταία φορά που δουλέψαμε μαζί. Είχε προηγηθεί το “Πήδημα του βατράχου” στην Πιερία, το 1986, όπου δούλευε και η ταιριαστή του σύντροφος Αγγελική.

Σπουδαίες συναντήσεις, περήφανες αναμνήσεις να έχουμε να θυμόμαστε και να προχωράμε στην εποχή της δηθενιάς και του αποκλεισμού ακόμα κι από κει που δεν περιμένεις. Όμως αυτός που οφείλεις να βαδίσεις είναι ο δρόμος που έχεις αποφασίσει και είναι δύσκολος πολύ όταν δεν κάνεις «νιανιά» όσα πρέπει να πεις.

Το βαθύ παράπονο που με πνίγει διαλύεται ευτυχώς όταν ακούω να μιλάνε άνθρωποι σαν τον Αρβανίτη που η δημιουργική ζωή του, το πάθος του για την τέχνη του κυριαρχεί και τον κάνει χορτάτο κι ευτυχισμένο κι όπως λέει ο ίδιος:

«Είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος».