Για τον Μπρούνο Γκαντς

“Μια αιωνιότητα και μια μέρα” και η ευλογία να παίζεις έστω και και για λίγα λεπτά με τον Μπρούνο Γκαντς, σε ταινία του ποιητή Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Κάποια μέρα γυρίσματος ο “θεός” -όπως τον αποκαλούσαν με περιπαικτική αγάπη οι συνεργάτες του- με κλείνει σε ένα δωμάτιο μόνη ,να συγκεντρωθώ αναπόσπαστη για τη δραματική σκηνή. Στην ουσία μακρυά απο τα ανεξάντλητα αστεία του μεγάλου Γιώργου Αρβανίτη. Υπακούω χωρίς να πιστεύω σε τέτοιες ερμηνευτικές μεθόδους αλλά σεβόμενη την άποψη του σκηνοθέτη.

Ο Μπρούνο ανακαλύπτει κρυφή δίοδο και εισχωρεί στη “φυλακή” με χτυπάει στον ώμο με ύφος συμπαραστάτη και αποχωρεί χαμογελώντας σκανταλιάρικα.

Σας χαιρετώ με μεγάλο σεβασμό Μπρούνο Γκάντς κι ευχαριστώ για την Τιμή που μου κάνατε κι εσείς κι ο επίσης Μεγάλος Απών Θόδωρος Αγγελόπουλος.