Τα κόκκινα τετράδια, ένα θεατρικό μάθημα ιστορίας

Μια ιστορία γραμμένη με αίμα μέσα σε κόκκινα τετράδια, γραμμένη από ανθρώπους που κοιτάξανε πολύ μακριά και δε δανείστηκαν από κανέναν το κόκκινο, δικό τους αίμα, τρία κόκκινα γράμματα με τα οποία υπέγραψαν σεμνά στις λεωφόρους του μέλλοντος.

Η δραματουργία ανταμώνει την ιστορία και μαζί καθηλώνουν, συγκινούν και διδάσκουν τους θεατές που θα βρεθούν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μια ιστορία γραμμένη με αίμα μέσα σε κόκκινα τετράδια, γραμμένη από ανθρώπους που κοιτάξανε πολύ μακριά και δε δανείστηκαν από κανέναν το κόκκινο, δικό τους αίμα, τρία κόκκινα γράμματα με τα οποία υπέγραψαν σεμνά στις λεωφόρους του μέλλοντος. Έτσι περιγράφει τους συντρόφους μας ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Έτσι περιγράφει τους συντρόφους μας και η Ελεάνα Γεωργούλη, εγγονή της συντρόφισσας και ηρωικής αγωνίστριας Βάσως Στροφύλλα που της άφησε ιερή παρακαταθήκη τα άλικα κιτάπια της, να μαρτυρούν την εποποιΐα των κομμουνιστών, να βοούν για λαοκρατία και λευτεριά. Εκείνη πήρε αυτά κειμήλια, τα οργάνωσε, τα έντυσε δραματουργία και ένταση και τα μετουσίωσε σε ένα θεατρικό μάθημα ιστορίας. Πέραν της γλαφυρής γραφής και της εξαιρετικής διασκευής του έργου, η Ελεάνα Γεωργούλη ανέλαβε να σκηνοθετήσει την παράσταση και το αποτέλεσμα τη δικαίωσε απολύτως. Η σκηνοθεσία είναι πλούσια σε ευφυή τεχνάσματα, με εναλλαγές ρόλων τόσο μεταξύ των ηθοποιών, όσο και στο να παίζονται παραπάνω ρόλοι από έναν ηθοποιό, αλλάζοντας απλά το ύφος του και φορώντας επιπλέον ένα καπέλο ή ένα πανωφόρι. 

Το σκηνικό λιτό και σοφά στημένο για τις ανάγκες της παράστασης, σχεδιασμένο από το Γιώργο Τρικκαλιώτη. Όλα βρίσκονται εκεί ακριβώς όπου χρειάζεται έτοιμα ανά πάσα στιγμή να ενταχθούν στα δρώμενα. Ένα διάφανο πέπλο καλύπτει το πίσω μέρος της σκηνής και είναι τόσο σοφά επιλεγμένο και πολυχρηστικό που μπορεί πότε να προβάλλει επάνω του σαν πανί τις εικόνες του προτζέκτορα και πότε να θολώνει την όραση των θεατών και να τους μεταφέρει σε περιβάλλοντα ονείρων. Οι ερμηνείες των ηθοποιών, έντονες και πλαστικές, ζωντανεύουν την ιστορία, προκαλούν ρίγος και συγκίνηση, οργή και αγαλλίαση, δάκρυ και χαμόγελο. Την Ελεάνα Γεωργούλη πλαισιώνουν ερμηνευτικά η Νάνσυ Μπούκλη, ο Ανδρέας Κοντόπουλος και ο άνθρωπος ορχήστρα Γιάννης Φίλιας που έχει αναλάβει και τη μουσική της παράστασης, την οποία και παίζει πάνω στη σκηνή, όλοι τους εξαιρετικά ταλαντούχοι και υπέροχα ταιριαστοί σε αυτή την παράσταση που τα συνεχή sold-out δικαιώνουν την προσπάθεια και τον κόπο των συντελεστών της. 

Εγώ στάθηκα τυχερός και έζησα αυτή την υπέροχη θεατρική εμπειρία στον κάτω χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Στο άψογο αποτέλεσμα συνέβαλλαν ακόμη η Αλεξάνδρα Καζάζου που ανέλαβε τη σκηνοθετική επιμέλεια, η Μαρία Φλωράτου ως βοηθός σκηνοθέτη, τα υπέροχα κοστούμια της Μαργαρίτας Δασούλα, τα βίντεο του Αλέξη Ζαφειράκη και οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να παλέψετε για μία θέση στην παράσταση, η οποία θα ανεβαίνει κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, μέχρι τις 12 του Απρίλη. Είναι μία από εκείνες τις παραστάσεις για τις οποίες γεννήθηκε το κλισέ ‘δεν πρέπει να τη χάσετε’.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: