«Ρε συ… είναι πολύ ΚΚΕ αυτό!»
– Ναι Βασίλη μου, «Κάποια μέρα θ’ ανέβει στη σκηνή η γαλαρία κι έτσι θ’ αλλάξει η ιστορία»…
Η στιχουργός Λίνα Δημοπούλου μιλά για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου:
Από το «Αχ Μαρία», μέχρι όλα τα γήπεδα της Ελλάδας.
Από τον Θωμά Μπακαλάκο και τον Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τον Μάνο Λοΐζο, τον Νικόλα Ασιμο, τον Αντώνη Βαρδή, τον Σταμάτη Μεσημέρη, τον Χριστόφορο Κροκίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο.
Από τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Κώστα Καρυωτάκη και τον Νίκο Καββαδία, μέχρι τον Μάνο Ελευθερίου, τον Αλκη Αλκαίο, τον Κώστα Τριπολίτη, την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Βασίλη Γιαννόπουλο, τον Οδυσσέα Ιωάννου.
Εφτασαν να μετράνε πενήντα χρόνια τα σπουδαία δρομολόγια του Βασίλη στις απέραντες θάλασσες μουσικής και λόγου των μέγιστων δημιουργών αυτού του τόπου.
Στα τραγούδια της εξορίας, του δρόμου, του εργάτη, του αγρότη, του καταπιεσμένου, δεν άλλαξε ποτέ την πορεία του, τραγούδησε πάντα καταγγελτικός και ασυμβίβαστος. Και συγκλονιστικά ερωτικός.
Είχα πάει από νωρίς πέρυσι στη συναυλία του στο Θέατρο Πέτρας.
Χάζευα τον κόσμο που έμπαινε στο θέατρο, παρακολουθούσα γονείς με τα εφηβάκια τους και σκεφτόμουν πως αν πρόκειται κάτι κάποτε ν’ αλλάξει την καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας, θα ήταν αυτή η μεταλαβιά των συγκεκριμένων τραγουδιών στα παιδιά. Κι ένιωσα έφηβη ξανά και γύρισε το μυαλό μου πίσω, σ’ εκείνα τα χρόνια που ρουφάγαμε από τα χείλη του τα λόγια της οργής, του φόβου και εν τέλει του αγώνα στον οποίο εκείνα τα τραγούδια μάς οδηγούσαν. Ευγνωμοσύνη.
Ξέρετε, το πιο δύσκολο είναι να πεις μεγάλα λόγια για κάποιον πραγματικά μεγάλο. Και ζορίζομαι. Οπότε αισθάνομαι πως οφείλω να διαβεβαιώσω πως ό,τι γράφεται εδώ σήμερα προέρχεται από την πιο βαθιά καρδιά μου. Είναι το «ευχαριστώ» της νιότης και της ωριμότητάς μου, είναι κατά βάθος μια ιερή εξομολόγηση.
Φτιάξαμε και μαζί κάποια τραγούδια, περάσαμε υπέροχα στη συνεργασία, γελάσαμε πολύ, αλλά για καιρό δεν μου έκανε το χατίρι να μελοποιήσει έναν συγκεκριμένο στίχο, για τον οποίο είχα την πεποίθηση πως θα ήταν η επιτομή της χημείας μας, ως δημιουργών.
– Ρε συ, μου έλεγε γελώντας, είναι πολύ ΚΚΕ αυτό!
– Γιατί βρε, του απαντούσα, εμείς τι είμαστε;
Τελικά το ‘φτιαξε!
Ναι Βασίλη μου, «Κάποια μέρα θ’ ανέβει στη σκηνή η γαλαρία κι έτσι θ’ αλλάξει η ιστορία».
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα γιορτάσει τα 50 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική δισκογραφία, την Τετάρτη 14 Ιούνη στο Καλλιμάρμαρο.
Μια συγκινητική, αλλά και γεμάτη ορμή, συναυλία, που θα μας ταξιδέψει σε δίσκους – σταθμούς, ιστορικές συναυλίες, διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια, ιστορίες και παρέες που έγραψαν ιστορία. Μια συναυλία αναδρομή στο παρελθόν, με την προβολή σπάνιου οπτικού υλικού από την πενηντάχρονη πορεία του Βασίλη.
Συνοδοιπόροι στο μουσικό ταξίδι του θα είναι οι μόνιμοι συνεργάτες του, με τον Ανδρέα Αποστόλου στις ενορχηστρώσεις και στο πιάνο, τον Βαγγέλη Πατεράκη στο ηλεκτρικό μπάσο, τον Στέφανο Δημητρίου στα drums, την Μαίρη Μπρόζη στο βιολί, τον Γιάννη Αυγέρη στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Απόστολο Μόσιο στην ακουστική κιθάρα. Μετά από πολλά χρόνια θα βρεθούν μαζί του και ο Χριστόφορος Κροκίδης και η Τάνια Κικίδη.
Θα ακολουθήσουν αντίστοιχες συναυλίες στις 21 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη, στις 29 Ιούνη στη Λάρισα, στις 5 Ιούλη στην Πάτρα, στις 12 Ιούλη στο Ηράκλειο και έπεται συνέχεια.
