Μάχη για ζωή – Α. Γάτση – Λ. Καρακώστα – J. Holíčková – Α. Κωνσταντίνου – Κ. Σταυρόπουλος – Θ. Καρέλλας

Μια μουσική συνεργασία με όμορφο αποτέλεσμα και κρυστάλλινο αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, για τα παιδιά που θα δώσουν τις μάχες τους. Μάχες για ζωή και όχι για τα κέρδη των ισχυρών.

Στο εισαγωγικό κείμενό τους οι καλλιτέχνες σημειώνουν τα εξής:

Με το τραγούδι μας επιθυμούμε να ενώσουμε τη φωνή και τις καρδιές μας απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση σε οποιαδήποτε γωνιά της οικουμένης, απέναντι στον πόλεμο, την πιο φρικτή μορφή βίας. Ας φανταστούμε, έστω και για όσο διαρκεί το κομμάτι, έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν σε αρμονία μεταξύ τους και με τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη. Η ουτοπία είναι ο πιο ρεαλιστικός δρόμος για την προσωπική και συλλογική μας επιβίωση, μας επιτρέπει να περπατάμε στην ομορφιά και την ασχήμια με τα μάτια ανοιχτά και με το κεφάλι ψηλά.

Μάχη για ζωή

Στίχοι: Θωμάς Ψήμμας
Μουσική: Θοδωρής Καρέλλας

Lyrics: Thomas Psimmas
Music: Thodoris Karellas

Credits:

Ενορχήστρωση: Αυγερινή Γάτση
Ηχοληψία: Αλέξης Βαφειάδης
Μίξη: Μιχάλης Σκαράκης (Studio 133)
Mastering: Νάσος Νομικός (VU Productions Studio)

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Αυγερινή Γάτση: Ακορντεόν, πιάνο
Αστέρης Κωνσταντίνου: Ακουστική κιθάρα
Χρήστος Παπαδόπουλος: Κλαρινέτο
Κώστας Σταυρόπουλος: Ακουστικό μπάσο

Τραγούδι:
Αυγερινή Γάτση, Λαμπρινή Καρακώστα, Jana Holíčková
Αστέρης Κωνσταντίνου, Κώστας Σταυρόπουλος, Θοδωρής Καρέλλας

Το έργο ζωγραφικής είναι της Τζίνας Παπαδοπούλου
Εξώφυλλο: Ανδρέας Ζέης

Μάχη για ζωή – στίχοι:

Τα πουλιά τραγουδάνε στα δέντρα τους
έναν κόσμο τον φέρνουν στα μέτρα τους
με φωλιές και φτερά
μ’ αγκαλιές και φιλιά
πια δεν παίρνουν γραμμή απ’ τα κέντρα τους.

Και τα ψάρια το σκαν απ’ τα δίχτυα τους
κολυμπάνε να βρούνε τα δίκια τους
Συμπληγάδες περνούν
μια στεριά καρτερούν
που τα πέλαγα θα ‘ναι τα σπίτια τους.

Οι φωτιές μας φωτίζουν τις θάλασσες
πια δεν καίνε στο δρόμο τις μάγισσες
φλογισμένες ματιές
τρυφερές σαϊτιές
πυρπολούν την καρδιά που μου χάρισες.

Τα σπαθιά μπαίνουν τώρα στη θήκη τους
τα νερά μας ταράζουν τη λίμνη τους
και γουλιά τη γουλιά
και σταλιά τη σταλιά
οι ζωές μας περνάνε τον πήχυ τους.

Τα παιδιά βγαίνουν με τις κιθάρες τους
σε μια αλάνα θα δώσουν τις μάχες τους
σώμα-σώμα ξανά
και ψυχή που πεινά
με μια μπάλα γκρεμίζουν τις νάρκες τους.

Οι θνητοί θα ενώσουν τα χέρια τους
σα θεοί θα ανάψουν τ’ αστέρια τους
για μια μόνο ευχή
να ‘ρθει μια εποχή
που θα γίνουν πηλός τα μαχαίρια τους.