Κόμμα Κωνσταντοπούλου – «Πλεύση»… στον βούρκο, για τη λεηλασία της εργατικής – λαϊκής ψήφου

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με τις σωρηδόν αποχωρήσεις υποψήφιων βουλευτών, με καταγγελίες για τη στάση της Ζ. Κωνσταντοπούλου κ.λπ., αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, αρκετές πλευρές της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από τις… «αντισυστημικές καρδούλες», με τις οποίες βομβαρδίζει καθημερινά μετά τις εκλογές της 21ης Μάη η Ζ. Κωνσταντοπούλου από τα διάφορα – συστημικά, κατά τα άλλα – κανάλια, που προφανώς… θορυβούνται από την τόση «αντισυστημικότητα» και της έχουν χαρίσει απλόχερα τόση προβολή και διαφήμιση.

Προς επίρρωση του ισχυρισμού της περί «αντισυστημικότητας», η Ζ. Κωνσταντοπούλου αρέσκεται να αναφέρεται στη στάση και τα πεπραγμένα της ως προέδρου της Βουλής από τον Φλεβάρη του 2015 μέχρι και τις εκλογές του ίδιου χρόνου (ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012). Δεν θα ασχοληθούμε με τις διάφορες γραφικότητες της περιόδου, αλλά με κάποιες πλευρές που διατηρούν και σήμερα πολιτική σημασία και επικαιρότητα.

Θυμίζουμε, για παράδειγμα:

– Η κυβερνητική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ είχε και τη δική της ψήφο και, όπως θα δούμε και παρακάτω, αυτές οι σχέσεις με την ακροδεξιά είναι χούι που δεν κόβεται…

– Ως πρόεδρος της Βουλής βοήθησε αποφασιστικά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να περάσει τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φλεβάρη 2015, η οποία αποτέλεσε επί της ουσίας προάγγελο του 3ου μνημονίου.

Τη συμφωνία αυτή, για να μην ξεχνιόμαστε, επεξεργάστηκε και υπέγραψε ο Γ. Βαρουφάκης, τότε υπουργός Οικονομικών και νυν επικεφαλής του ΜέΡΑ25. Μάλιστα, ο ισχυρισμός της Κωνσταντοπούλου ότι δεν έχει στηρίξει μνημόνια πάει περίπατο, αφού αυτή η επί της ουσίας παράταση του 2ου μνημονίου μέχρι την υπογραφή του τρίτου, με μεθοδεύσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε ως πρόεδρος της Βουλής, δεν ήρθε ποτέ προς ψήφιση στη Βουλή.

Ολα αυτά δείχνουν πόσο προσχηματικές είναι και οι τωρινές απατηλές διακηρύξεις της για τη δυνατότητα διαγραφής του χρέους εντός της ΕΕ. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρχει καμία αμφιβολία για τη στάση της και ως προς τις τωρινές δεσμεύσεις προς την ΕΕ, δηλαδή το «υπερμνημόνιο» του Ταμείου Ανάκαμψης και το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας της ΕΕ.

– Τον Μάη του 2015 δήλωνε σε συνέντευξή της ότι «η κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο κι ένα άρθρο» που είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά ένα «σχήμα λόγου» – ξεδιάντροπη ομολογία της εξαπάτησης του λαού.

– Πρωταγωνίστησε στην εξαπάτηση του λαού στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015, δίνοντας όλες της τις δυνάμεις στην καμπάνια που, όπως αποδείχτηκε και προειδοποιούσε από τότε το ΚΚΕ, θα κατέληγε στην έγκριση του 3ου μνημονίου. Δόθηκε, έτσι, η «χαριστική βολή» στις ριζοσπαστικές διαθέσεις εργατικών και λαϊκών δυνάμεων που, εγκλωβιζόμενες στις αυταπάτες που πλάσαραν και τότε οι διάφορες δυνάμεις του λεγόμενου «αντιμνημονιακού» τόξου, οδηγήθηκαν στην απογοήτευση τα επόμενα χρόνια.

Με το ένα πόδι στον βούρκο της ακροδεξιάς…

Τα δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν ότι ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής το 2019 στράφηκαν στην Πλεύση στις 21 Μάη και τα ανοιχτά καλέσματα υποστήριξής της από γνωστά στελέχη φασιστικών μορφωμάτων – «ορφανών» της Χρυσής Αυγής δεν παραξενεύουν όποιον έχει παρακολουθήσει τις ιδιαίτερες σχέσεις που εδώ και χρόνια χτίζει η Ζ. Κωνσταντοπούλου με αυτόν τον εσμό.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Οτι αντιτάχθηκε στη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, στην άρση της ασυλίας των βουλευτών της και στη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων ψηφοφοριών στη Βουλή χωρίς τη συμμετοχή της ναζιστικής οργάνωσης;

Οτι τον Μάη του 2015 αρνήθηκε να συζητηθεί στη Βουλή και να καταδικαστεί η επίθεση του – τότε – βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γ. Λαγού εναντίον της Λιάνας Κανέλλη στους διαδρόμους της Βουλής; Τον συναγελασμό της με φασιστικά απολειφάδια στα συλλαλητήρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018;

Την τοποθέτησή της το 2020 ότι μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να παραμείνει στη Βουλή;¹ Την παρουσία της ως προσκεκλημένη ομιλήτρια σε εκδήλωση γνωστού ακροδεξιού συνονθυλεύματος για τις Πρέσπες στις 22/6/2022 στη Θεσσαλονίκη;

Τέτοιες σχέσεις με τα φασιστικά και ναζιστικά δεκανίκια του συστήματος μόνο αηδία και οργή προκαλούν, όχι μόνο στους κομμουνιστές, αλλά και σε οποιονδήποτε αισθάνεται αριστερός, προοδευτικός, δημοκράτης.

…και το άλλο στον αντιλαϊκό βούρκο της αστικής διαχείρισης

Η Πλεύση συνεισφέρει στον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και ψήφου απέναντι στην πολιτική και τα κόμματα του κεφαλαίου, διεκδικώντας ρόλο και σε νέες προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτό αποτυπώνεται και στις διάφορες θέσεις της, παρότι η Ζ. Κωνσταντοπούλου προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην τοποθετείται στον δημόσιο λόγο της για τις θέσεις της Πλεύσης. Ενδεικτικά:

– Στην ιδρυτική διακήρυξη της Πλεύσης και στις διάφορες τοποθετήσεις της Ζ. Κωνσταντοπούλου, βγάζει μάτι η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ (αλλά και σε άλλες δυνάμεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, π.χ. Κίνα, Ρωσία κ.α. – είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι στις τοποθετήσεις της Πλεύσης δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά σε σχέση με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία).

Και όπως είναι φυσικό, οποιαδήποτε ταξική αναφορά, αφού δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου στην Ελλάδα και οι όποιες ψευτο-συγκρουσιακές διακηρύξεις δεν αποτελούν παρά κάλπικους βρυχηθμούς για τον εγκλωβισμό λαϊκών συνειδήσεων.

– Η ίδια δεν χάνει ευκαιρία να αναφερθεί στις «δυνατότητες» που δήθεν προσφέρουν οι σημερινοί θεσμοί, της δικτατορίας του κεφαλαίου, του σημερινού αντιλαϊκού κράτους για να γίνει ο λαός συμμέτοχος στην άσκηση της εξουσίας και να ικανοποιηθούν τάχα οι διεκδικήσεις του, εντοπίζοντας ουσιαστικά τα όποια προβλήματα υπάρχουν στην ελλιπή εφαρμογή της νομιμότητας και του Συντάγματος. Αντίστοιχα η θέση περί «ριζικής ανασυγκρότησης του τραπεζικού συστήματος ως εργαλείου άσκησης οικονομικής πολιτικής στην υπηρεσία της κοινωνίας, με πρώτο βήμα κεντρική τράπεζα υπό δημόσιο έλεγχο», λες και το τραπεζικό σύστημα μπορεί να λειτουργεί με φιλολαϊκό τρόπο στο καπιταλιστικό πλαίσιο!

– Ταυτίζεται απόλυτα με όσα λέει το ΠΑΣΟΚ ή και ο Βαρουφάκης, αλλά και με την πρόσφατη τοποθέτηση Τσίπρα και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16: «Δεν δαιμονοποιούμε την ιδιωτική εκπαίδευση, όμως δεν μπορούμε να συζητάμε τώρα για την αναθεώρηση του άρθρου 16, ας φτιαχτούν πρώτα τα δημόσια πανεπιστήμια όπως πρέπει και μετά μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα».

– Οι αντιδραστικές τοποθετήσεις της περί «ζημιάς» από τη διείσδυση των κομμάτων στα σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους, επειδή έτσι «αλλοιώνεται η διεκδίκηση», έχουν εκφραστεί και από άλλους. Να θυμηθούμε τους ναζί της Χρυσής Αυγής; Να θυμηθούμε το «έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια» πολλών και διάφορων, από τον Τζήμερο και τον Βελόπουλο, με ενδιάμεσες στάσεις στο Ποτάμι ή και την πρόθεση της Κεραμέως να επιβάλει ενιαίο ψηφοδέλτιο στις φοιτητικές εκλογές; Να θυμηθούμε όλους όσοι βγάζουν φλύκταινες με τη δράση του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και των δυνάμεων του ΚΚΕ που πρωτοστατούν;

Ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ απέναντι στην κοινή πολιτική όλων των άλλων

Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένα κόμμα – εφεδρεία και δεκανίκι του συστήματος, έτοιμο να βάλει πλάτη σε πολιτικές στήριξης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας.

Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κόμματος «μιας χρήσης», από αυτά που ανά διαστήματα εμφανίζονται ως διάττοντες αστέρες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Κόμματα που, προτού εξαϋλωθούν, επιφορτίζονται από το σύστημα με ρόλο στην προσπάθεια εγκλωβισμού της διογκούμενης λαϊκής αγανάκτησης εντός των τειχών του συστήματος.

Κόμματα όπως η Πλεύση και άλλα, που εμφανίζονται να διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή, αξιοποιούνται σήμερα σε μια επιχείρηση εγκλωβισμού της εργατικής – λαϊκής ψήφου και διαμόρφωσης κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Η επιχείρηση να εμφανιστούν ως αντίβαρο στη μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διεκδικεί η ΝΔ κρύβει ότι, μέσα και από αυτά, επιχειρείται να αποδυναμωθεί η προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης του ΚΚΕ, της μοναδικής δύναμης εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης, ακόμα και να περιοριστεί ο αριθμός των βουλευτών του ΚΚΕ στην επόμενη σύνθεση της Βουλής.

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι η Ζ. Κωνσταντοπούλου φαίνεται να έχει αναλάβει ιδιαίτερο ρόλο στην προσπάθεια ανακοπής της δυναμικής περαιτέρω ενίσχυσης του ΚΚΕ.

Μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις του επόμενου διαστήματος και στις εκλογές της 25ης Ιούνη, ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ είναι η μόνη επιλογή που αντιστοιχεί στα συμφέροντα και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, στο δυνάμωμα της πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος, απέναντι στην όποια κυβερνητική πλειοψηφία.

Σημείωση:

1. Συνέντευξη στον «ΣΚΑΪ», 15/10/2020: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να ποντάρει πάνω στην ακρότητα της Χρυσής Αυγής, δεν ήθελαν, δηλαδή, μία Χρυσή Αυγή συμμορφωμένη μέσα στο Κοινοβούλιο».

Δημήτρης Κοιλάκος
μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

 

Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη Σάββατο 17 Ιούνη 2023 – Κυριακή 18 Ιούνη 2023