Γιάννη μου, το ρεζίλι σου – Τι έκανες στον πόλεμο εργατο-πατέρα Παναγόπουλε;

Ούτε ο Παναγόπουλος δεν ήταν στο θλιβερό μπλοκ της ΓΣΕΕ. Τόσο ανύπαρκτο που ξερπερνούσε σε θλίψη και τους 300 νοματαίους του ΣΥΡΙΖΑ…

Ναι, ποιον θα θέλατε; Τον κύριο Παναγόπουλο; Α, δεν είναι εδώ αυτή τη στιγμή, απεργεί. Θέλετε μήπως να του αφήσετε κάποιο μήνυμα;

Γιάννη, Γιάννη, είσαι εδώ;
Μες στο κέντρο περπατώ, όταν οι εργάτες δεν είναι εδώ.

Στο θλιβερό και άθλιο μπλοκ της ΓΣΕΕ δεν ήταν ούτε ο Παναγόπουλος! Άφησε άλλους εργατοπατέρες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα -την υποχρέωση βασικά- και να πιουν το πικρό ποτήρι της ξεφτίλας. Μια Γενική Συνομοσπονδία, που υποτίθεται ότι εκλέχτηκε από χιλιάδες εργάτες (στα χαρτιά) κι από εκατοντάδες σωματεία (σφραγίδες), κηρύσσει με το ζόρι γενική απεργία κι έχει στο πανό της είκοσι νοματαίους -λιγότερους και από τα μέλη της διοίκησης…

Με οποιαδήποτε άλλη ηγεσία, ακόμα και αυτός ο γραφειοκρατικός μηχανισμός θα είχε στριμώξει κάπως την κυβέρνηση για τις ανατροπές που φέρνει. Η διοίκηση του Παναγόπουλου, όμως, ξεπληρώνει γραμμάτια από την υψηλή προστασία των ΜΑΤ που διασφάλισαν τη νοθεία του συνεδρίου στο Καβούρι και την επανεκλογή της κλίκας του.

Την ίδια στιγμή, τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα που βρέθηκαν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ ήταν ελάχιστα, μετρημένα στο ένα χέρι, και με βασική εξαίρεση τους εργαζόμενους στα Λιπάσματα της Καβάλας, που διανυκτέρευσαν στο Υπουργείο Εργασίας και διεκδικούν τα δικά τους δίκαια αιτήματα.

Πολύ πιο μαζικό ήταν το μπλοκ της ΑΔΕΔΥ και άλλων εργαζόμενων στο Δημόσιο, που δεν κατάπιαν αμάσητο το παραμύθι πως “οι αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο δε θίγουν τον δημόσιο τομέα”… Πολύ μαζικά ήταν τα μπλοκ των εκπαιδευτικών (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ), των ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλων χώρων, που έσωσαν την κατάσταση και έκαναν να χτυπά λιγότερο η ανυπαρξία της ΓΣΕΕ. Αλλά είχε και άλλες εφεδρείες, για να καμουφλάρει το κενό.

Κάποιες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που πηγαίνουν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ για να διασφαλίσουν την… ενότητα της εργατικής τάξης. Πχ όπως το ΣΕΚ, με τις κλασικές πικέτες “απολύστε τον Χατζηδάκη” και το σύνθημα “κάτω η κυβέρνηση των σεξιστών-ρατσιστών και των δολοφόνων”.

Το οποίο αφενός δε φαινόταν να στοχεύει ακριβώς στο βασικό ζήτημα της απεργιακής συγκυρίας, αφετέρου σε αφήνει με την απορία ποια κυβέρνηση θα έρθει στη θέση της. Ίσως κάποια προοδευτική, με πρωθυπουργό που θα είναι φιλικός προς τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα…

Κοντά σε αυτούς ήταν το ΜέΡΑ25, όπου το 25 παραπέμπει πιθανότατα στον αριθμό των μαζών ατόμων που κινητοποίησε το κόμμα του Βαρουφάκη.

Και φυσικά η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Που όσα κοντινά πλάνα και αν γεμίσουν τις οθόνες, δεν αρκούν για να κρύψουν την απλή αλήθεια: ότι ένα κόμμα του 32% κατέβασε στον δρόμο γύρω στα 300-500 το πολύ άτομα, για να… δώσει τη μεγάλη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και το αντεργατικό έκτρωμα που έρχεται προς ψήφιση.

Δεν πετύχαμε τον Γ. Κυρίτση σε κάποιο φωτορεπορτάζ (ίσως να ήθελε να αποφύγει σκηνές σαν και αυτήν), αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Στην τελική όσοι Κυρίτσηδες και αν κατέβαιναν χτες στον δρόμο, δε θα άλλαζε τίποτα, το νομοσχέδιο θα ψηφιζόταν από τους βουλευτές της ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνέχιζε την τακτική του “ώριμου φρούτου”, σαν γνήσιο αστικό κόμμα εξουσίας, γιατί ούτε θέλει ούτε μπορεί να κάνει αντιπολίτευση.

Κι έτσι ξαφνικά η θλιβερή εικόνα στο μπλοκ της ΓΣΕΕ απέκτησε άξιο ανταγωνιστή…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: