Έφυγε από τη ζωή η αγωνίστρια του ΔΣΕ Βικτώρια Κηπουρού – Λέττα
Η ζωή της ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πιο ηρωικές καμπές της ιστορίας του ΚΚΕ, αφού βρέθηκε από την ΕΠΟΝ στην πρώτη γραμμή του ΔΣΕ κι έπειτα για δεκαετίες ως πολιτική πρόσφυγας στην Τασκένδη.
Τη Δευτέρα 4-3-2019 στη 1 μ.μ., στο Κοιμητήριο Βύρωνα θα γίνει η πολιτική κηδεία της συντρόφισσας και αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ Κηπουρού-Λέττα Βικτώριας.
Γεννήθηκε στο χωριό Μέγαρο του νομού Γρεβενών το Φλεβάρη του 1926. Το 1939 η οικογένειά της μεταγκαταστάθηκε στην Ποντινή Γρεβενών. Ο πατέρας της Γιάννης Λέττας ήταν από τους πρώτους κομμουνιστές, στρατευμένος στο ΚΚΕ από τη δεκαετία του 1920 από τη μικρασιατική εκστρατεία.
Με την τριπλή φασιστική κατοχή όλη η οικογένεια πρωτοστατεί και συμμετέχει στην ΕΑΜική Αντίσταση, η Βικτώρια στην ΕΠΟΝ ως υπεύθυνη της Εθνικής Αλληλεγγύης. Οργανώνεται στο ΚΚΕ στα 17 της χρόνια, το Μάρτη του 1943. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ακολουθούν τα χρόνια της λευκής τρομοκρατίας και όλη η οικογένεια διώκεται για τη συμμετοχή της στην Αντίσταση. Τον Γιάννη Λέττα, πατέρα της Βικτώριας, τον σκότωσαν οι παρακρατικές ομάδες το 1947. Το πτώμα του δεν βρέθηκε. Από το 1945 η Βικτώρια κρατείται στις φυλακές των Γρεβενών και αργότερα κρύβεται ως καταδιωκόμενη. Η δίωξη της οικογένειάς της συμπεριελήφθη στο Υπόμνημα του Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού που υποβλήθηκε στην Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ.
Κατατάχθηκε στον ΔΣΕ το Μάρτη του 1948. Παρακολούθησε την 5η Σειρά της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ) και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός ΠΕ. Τιμήθηκε επ’ Ανδραγαθία για το κράτημα του υψώματος της Πόρτας στο Βίτσι. Πριν τη μάχη της Φλώρινας αναλαμβάνει υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλειά. Παίρνει μέρος στη μάχη της Φλώρινας. Από τα 20 άτομα της ομάδας της κατάφεραν να βγουν ζωντανοί χωρίς τραύματα μόλις 2. Η ίδια τραυματίστηκε στο ύψωμα Όρλα του Γράμμου τον Απρίλη του 1949. Στάλθηκε για αποθεραπεία στην Αλβανία και ξαναγύρισε στο Γράμμο.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη. Δούλεψε σε εργοστάσιο Χαλυβουργίας (ΡΕΜΕΖΕ), εκεί όπου δενόταν το ατσάλι. Βραβεύτηκε πολλές φορές ως ουντάρνικ (πρωτοπόρα) της δουλειάς.
Παντρεύτηκε τον Κώστα Κηπουρό (Μαλέτσικο) από την Τσαριτσάνη, στέλεχος του ΚΚΕ.
Επαναπατρίσθηκε το 1978, συνεχίζοντας τη δράση.
Η ΚΟΒ Υμηττού του ΚΚΕ, στην οποία ήταν μέλος για 41 χρόνια, εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στα παιδιά της Δημήτρη και Ναυσικά και τα εγγόνια της.
Από 902.gr
