Το γέννημα

Το γέννημα

Λευκές ψυχές γεννά η φύση,
αβάπτιστες στην αμαρτία,
μα, η φαυλότης και τα μίση,
θρέφουν την γκρίζα απληστία!

Γραπτοί και άγραφτοι κανόνες
-μια σύμβαση κιτρινισμένη-
παντού, τριγύρω μας οθόνες,
υμνούν μια πλάση βιασμένη.

Οριακές ελευθερίες,
που ταπεινώνουν και εκθέτουν,
σφετερισμοί  και υστερίες,
που τις ευθύνες μεταθέτουν.

Σ’ αυτόν τον κόσμο το σακάτη,
θρηνείς εσύ, θρηνούνε κι άλλοι,
χύμα! πεινώντες και χορτάτοι,
λιτότητα, μα και σπατάλη!

Φυγάδες και κυνηγημένοι,
δούλοι πολλοί, αφέντες λίγοι,
στάζει χολή η οικουμένη
κι η μόνωση, τον πόνο σμίγει.

…..

Στην ταξική μας κοινωνία,
δεν έχεις κάτι να ελπίζεις,
δεσποτισμός και τυραννία,
δεινά! που πρέπει να ξορκίζεις.

Απόρριψη, ξενοφοβία,
συγκρούσεις κι άνομο συμφέρον,
πόλεμοι, σκοτωμοί και βία,
για το βαλάντιο των εταίρων.

‘’Σώμα, ψυχή, πατρίς, θρησκεία!’’
εξτρεμισμοί κι αθώο αίμα,
Δικτάτορες, στρατοδικεία,
σκλαβιά! πάνω στο ίδιο ψέμα…

…..

Πλούτη, παλάτια, γη και κάστρα,
στο χρόνο, σκόνη και αγέρας!
Ολόγιομα φεγγάρια κι άστρα,
που σβήνουνε στο φως της μέρας.

Ήθη χρηστά κι αυτονομία
κι ελεύθερη  επιλογή!
Σκέψου! ζωή ‘ναι μόνο είναι μία
κι όλα πεθαίνουνε στη γη…

Γιώργος Δ. Μπίμης