O tempora, o mores

O tempora, o mores

Αλλάζουνε μορφή οι δικτατορίες
και πλέον δε χρειάζονται τα όπλα,
αυτές είναι παμπάλαιες ιστορίες,
τώρα γνωρίζουνε καινούρια κόλπα.

Σου φτάνουνε οι φίλοι από τα μίντια,
οι καναλάρχες, το διαδίκτυο κι οι εκδότες.
Αυτή η χώρα πάντα ήτανε Μήδεια,
διάδρομοι ατέλειωτοι, κλειστές πόρτες.

Πολυφωνία, κοίτα, απέκτησε το ψέμα,
οι εκδοχές μιας χαλκευμένης είδησης,
είν’ εύκολο να γίνουν πρώτο θέμα,
κομμάτι της συλλογικής συνείδησης.

Και δεν χρειάζονται πια τα βασανιστήρια,
ούτε απ’ το σπίτι θα σε πάρουν σηκωτό,
δεν ψάχνουν πλέον να ‘βρουνε πειστήρια,
μα θέλουν να ‘σαι στην οθόνη στις οκτώ.

Άρης Κωνσταντίνου