Μάνα…

Μάνα, σε είδα,

Άλλαζες την μαύρη μπόλια σου κι ετοιμάστηκες να πας στην εκκλησία.

Καθαρή σαν φεγγάρι ολόγιομο, παρόλα τα μαύρα σου.

Είχες κι εκείνη την καστανή σταλαγματιά στο βυθό των ματιών σου,

όπως τα δέντρα που ρίζωσαν στο χώμα από εσένα — κι εγώ, πρώτη.

Μάνα, σε είδα,

όταν σφηνώθηκε μια πύρινη στήλη, πανύψηλη  κι ούρλιαζες από τον πόνο στα πλευρά. 

Από την μια πλευρά έλεγες, είναι αυτή που στενάζει, κι από την άλλη ο Θεός.

Σε είδα, με ένα κομμάτι φεγγαριού στα μάτια

Κι έχτισα το κύμα των στίχων μου —

τα φιλιά των ταγμένων ονείρων μου.

Άνοιξε από παντού η καρδιά μου

και χύθηκε στα σπλάχνα σου, τον απέραντο ουρανό.

Μάνα, σε είδα,

όταν είχες σταυρώσει τα χέρια

και μισάνοιγαν τα χείλη σου —κι έσκασε στο πρόσωπό σου μια ρυτίδα θάλασσας.

Και ξέβγαλες στο ακρογιάλι μου

τον βράχο της ζωής μου.

Μάνα, σε είδα, να κατεβαίνεις τα πέτρινα σκαλοπάτια 

κοιτάζοντας την ευγένεια του ήλιου και τις άσπρες αμυγδαλιές.

Δεν ήξερα τι σημαίνει ήλιος — ωσότου τον γέννησες.

Κι εγώ τον αντίκρυσα και έκαιγε τα ματοβλέφαρα μου, με μεγαλείο αγάπης.

Μάνα, σε είδα,

να τινάζεις ψίχουλα από το τραπεζομάντηλο 

κι αφουγκράστηκα τις φωνές των σπουργιτιών,

την δική μου φωνή —

εκείνη την παιδική,

όταν με κρατούσες απ’ το χέρι

και μαζί γυρνούσαμε τις γειτονιές του κόσμου.

Μάνα, σε είδα,

σε ξωκλήσι μυστικό να προσεύχεσαι μόνη, 

με τα χέρια σφιχτά μπρος στα μάτια του Χριστού.

μα εγώ έτρεμα γιατί είχα πρώτη αγγίξει την πληγή σου στη δεξιά του πλευρά

 -και το δάκτυλο μου σκάλωσε εκεί μέσα, 

κι έφτασα ως την πιο ψηλή κορφή της καρδιάς σου-

Μάνα, σε είδα,

μέσα μου βαθιά σκαλισμένη, σαν ιερογλυφικό πάνω στο μάρμαρο.

Ήθελα να φιλήσω τα γόνατά σου,

γιατί στον κόσμο έφερες την Άνοιξη — κι εγώ ανθίζω ακόμη απ’ αυτό.

Θα ήθελα να χαϊδευτώ στα χέρια σου, στης ευλογίας το μάκρος.

Να αισθανθώ ξανά την αγάπη όπως τότε.

Γιατί εσύ μου έφερες την λατρεία μου στα χείλη,

Το τρυφερό άγγιγμα στο χνούδι ενός μωρού κοιμισμένου στη κούνια του. 

Πόσο την ευχή σου θα ‘θελα, γιατί την ευτυχία μου 

βρήκα μέσα από σένα κι από όσα έφερες.

Μάνα, σε ειδα, στην παλάμη μου,

σε τεθλασμένες γραμμές φωτός

που διέσχιζαν και μπάλωναν την όψη μου ολόκληρη.

Σε είδα στις φλέβες μου, κι έτρεχες με μια μπουκιά ψωμί και λίγο 

γάλα να με ταΐσεις σε σπιτικό ζεστό χαμένο στα βάθη 

μιας πόλης με χιλιάδες φώτα αναμμένα.

Σε είδα όταν σήκωνες το βάρος στις πλάτες σου, σα τρεχούμενο νερό. 

Σε είδα όταν με κρατούσες στον τοίχο αντίκρυ σαν Παναγιά στην εικόνα, 

κι έτρεμαν τα χέρια σου, θαρρείς πως θα σου έφευγε μέσα από τον μανδύα το βρέφος.

Κι ήσουν μια μητέρα. Η μάνα μου.

Μάνα απλή, βαθιά και αόρατη.

Σε σένα ανήκει η πνοή μου,

Σε σένα ανήκει το υπάρχω μου.

Σε σένα ριζώνει για πάντα το μεγάλο Σ’ αγαπώ της καρδιάς μου.

Σε σένα μητέρα Αλαργινή,

Μπουκέτο με ήλιους χαρμόσυνους,

Σ’ ευχαριστώ,

Από κάθε άκρη της γεμάτης ψυχής μου, για το δώρο που μου χάρισες.

Μέσα από σένα ζω κι αναπνέω,

Σε σένα ανήκω,

Που με γέννησες μέσα από τα σκέλη σου,

Χωρίς να με κοιλοπονήσεις κραυγάζοντας,

Μα ρίζωσες βαθιά κι αιώνια,

Μέσα από όσα σκόρπισες στο διάβα μου,

Στης μοίρας μου τον δρόμο έστειλες, λυχνάρι μέγα,

Στην ζωής μου ολόκληρη, σαν μια τομή μες στο σκοτάδι μου,

Ζωή στην ζωή μου, έδωσες για πάντα μέχρι το τέλος μου…

Άννα Εμμανουήλ

Η Άννα Εμμανουήλ γεννήθηκε στο Βόλο το 2002. Είναι απόφοιτος του  Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο  Θεσσαλίας.Το πρώτο ερευνητικό της επίτευγμα είναι η μετατροπή της  Γκουερνικα σε απτική μορφή σε συνεργασία με το εργαστήριο  πρόσβασης στην τυπική και μη τυπική εκπαίδευση ατόμων με  αναπηρία όρασης. Στη συνέχεια πραγματοποίησε έρευνα που αφορά  το επίπεδο αντιληπτικότητας των δισδιάστατων και των  τρισδιάστατων κατασκευών για άτομα με αναπηρία όρασης: Μια  κριτική αναστοχαστική προσέγγιση (2023). Έχει εκδώσει μια ποιητική  συλλογή βραβευμένη στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης, με τίτλο  «Εστί Ηδονή». Συγκεκριμένα απέσπασε 1ο Τιμητικό Βραβείο Ερωτικής  Ποίησης και Βραβείο Ερατούς στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης  Καβάφης (2024) ενώ ειδικεύεται στην εφαρμογή της ψηφιακής  ζωγραφικής. Στο συγκεκριμένο πεδίο, απέσπασε το Α’ Βραβείο στον  Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ψηφιακής Τέχνης (2024), Digital Art by  Kefalos. 

Εικόνα: «Η μάνα με το παιδί», του Θεόφιλου