Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Ποιος είσαι συ» του Αντώνη Φωστιέρη»

Ο ποιητής και συγγραφέας Αντώνης Φωστιέρης, γεννήθηκε στις 16 του Μάη 1953, στην Αθήνα. Έχει καταγωγή από την Αμοργό.

Όταν ήταν μαθητής Γυμνασίου και Λυκείου, είχε συνεργαστεί με τα περιοδικά “Διάπλαση των Παίδων” και “Νέα Εστία”.

Ο Αντώνης Φωστιέρης φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ας σημειωθεί ότι στις πανελλαδικές εξετάσεις, είχε πετύχει πρώτος.

Το 1976 παίρνει το πτυχίο με άριστα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας Δικαίου στο Παρίσι.

Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, εξέδωσε την ποιητική συλλογή του “Το μεγάλο ταξίδι”, αφού προηγουμένως είχε απορρίψει μιαν άλλη.

Το 1974, ίδρυσε και εξέδιδε για δύο χρόνια, το λογοτεχνικό περιοδικό “Η νέα ποίηση” και από το 1981 μέχρι το 2010, συνεκδίδει και διευθύνει το έγκυρο λογοτεχνικό περιοδικό “Η λέξη”.

Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών.

Έργα του Αντώνη Φωστιέρη: Ποιητικές συλλογές – Το μεγάλο ταξίδι (1971), Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι (1973), Ποίηση μες στην Ποίηση (1977), Σκοτεινός έρωτας (1977), Ο διάβολος τραγούδησε σωστά (1981), Η σκέψη ανήκει στο πάθος (1996), Πολύτιμη λήθη (2003), Ο ήχος του σφυγμού (2007), Τοπία του τίποτα (2013), Ζωγραφική συνομιλία με την ποίηση (2019), Θάνατος ο δεύτερος (2020)  κ.ά.

Μετέφρασε τις “Συμβουλές για ένα νέο ποιητή” του του Μαξ Γιάκομπ.

Έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία και ποιήματά του συμπεριλαμβάνονται σε αρκετές ανθολογίες, ελληνικές και ξένες. Δεκαοχτώ βιβλία του, έχουν εκδοθεί από έγκυρους εκδοτικούς οίκους τους εξωτερικού, σε αρκετές χώρες.

Ποιήματα του Αντώνη Φωστιέρη, έχουν μελοποιηθεί από τους Γιάννη Μαρκόπουλο, Θάνο Μικρούτσικο και Θανάση Νικόπουλο.

Το ποίημα “Ποιος είσαι συ”, είναι από την ποιητική ανθολογία των εκδόσεων “Μαλλιάρη” (1975) και είχε δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό “Η νέα ποίηση”.

                Ποιος είσαι συ

Ποιος είσαι συ
Που περπατάς πάνω στην κόψη των ποιημάτων μου
Ανοίγοντας τη μουσική στα δυο
Για να χωρέσεις
Για να σηκώσεις μια σημαία δυσανάλογη
Πάνω στη σφαίρα μιας ζωής που δεν σου ανήκει·
Ποιος είσαι συ –εσύ!–
Που γνώρισες το φύλλο το χλωρό
Κάτω απ’ τον ήλιο πριν αιώνες
Που ανάσανες τόσο σκοτάδι
Για το μέλλον σου·

Ποτέ σου δε μου δόθηκες
Και δε θα σου δοθώ
Καθώς σε μένα τίποτα δε δόθηκε
– Κι’ ούτε μπορούσε να δοθεί
Ακόμη κι’ αν υπήρξε·

Τόσα πηγάδια, τόσες μέρες,
Πώς δε γέμισαν
Τόση ομορφιά, τόσες παγίδες
– Πώς μου ξέφυγαν! –
Πώς δε μπορώ
Μέσα στα χρόνια των ωρών μου
Να συνταχτώ μ’ ένα ωραίο ψέμα,

Και κινδυνεύω σε μια γη που δεν την ξέρω
Σ’ ένα ετοιμόγεννο καιρό που με παραμονεύει!

                       (Περιοδικό “Η νέα ποίηση”)

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.