Καταχώριση

«Τι έρωτας, τι θάνατος,
δεν έχεις να διαλέξεις.»

Διονύσιος Σολωμός

Καταχώριση

Πλάι σου ξαγρυπνά ο πόνος
και το απύθμενο σκοτάδι
κι η μοναξιά, αν είσαι μόνος,
είναι ένα θλιβερό σημάδι.

…..

Στις πληκτικές τις συντροφιές σου,
μη σπαταλάς τον εαυτό σου,
οι ξαστεριές κι οι συννεφιές σου,
σκιαγραφούνε το γραφτό σου.

Να ‘σαι εσύ αυτό που είσαι
κι όχι αυτό που αιτούν οι άλλοι,
τους γρίφους της ζωής σου λύσε,
βγες από τη βουβή αιθάλη.

Νιώσε της πλάσης τη γαλήνη,
κράτα της άνοιξης τα δώρα,
το φως, την τύψη ν’ απαλύνει,
στου βίου μας την ανηφόρα.

Η εγγενής σου μοίρα,
οίστρο ζητά και απαντήσεις,
να βγεις, σαν ασκητής στη γύρα,
ένα θεό να συναντήσεις.

Κεριά που σβήνουνε τ’ αστέρια,
λάμψη αγάπης, που τυφλώνει
κι εκεί, στα αίσια καλοκαίρια,
μια νοσταλγία, μάς αλώνει.

Ήλιος μετά την καταιγίδα,
ζουμάρει πάνω στα μεγάλα
κάποτε, έκλαψα σαν σ’ είδα,
μπρος στου παράδεισου τη σκάλα.

Κάθε σπουδή και κάθε γνώση,
την ύπαρξή μας συγκλονίζει
κι ο έρωτας, όταν ματώσει,
όλη την πλάση κοκκινίζει…

‘’Δε θα σε βρω, όσο κι αν ψάξω,
δε θα με βρεις όσο κι αν θες
κι ότι μπορέσω, θα το πράξω,
να μη λησμονηθεί το χθες!’’

…..

Χρόνια φεγγάρια,  θα χαθούνε,
σαν κύματα σ’ ακρογιαλιά,
μα,  δυο ψυχές θ’ ανταμωθούνε,
στου κάτω κόσμου τα σκαλιά…