Γιώργος Ηρακλέους – Αυτές οι πέτρες

Τσιγγάνες στιγμές κλαίνε στο πεζοδρόμιο,
φεύγουνε τα όνειρα μέσα στους καπνούς των νεκρών
κι όλα τα παράθυρα κλειστά… 

Φεύγουνε, ταξιδεύουνε τα νερά,
στα σοκάκια πεταμένα μαύρα μαντήλια.
Τις νύχτες βλέπεις τον κόσμο με κλειστά τα μάτια
και αυτές τις πέτρες που σηκώνανε οι εξόριστοι στο Μακρονήσι
να ρίχνουνε στη θάλασσα ματωμένα δάχτυλα. 

Με δάκρυα και καρφιά κατεβαίνει η σκάλα για ν’ ανέβω
και να διώξω την καρδιά μου μακριά,
πολύ μακριά… 

Γιώργος Ηρακλέους