Γέμισε με μελωδίες και τους στίχους των πολιτικών τραγουδιών του Φώντα Λάδη το Φουαγιέ της Νομικής Σχολής Αθηνών (ΦΩΤΟ)

Γέμισε με τις μελωδίες και τους στίχους των πολιτικών τραγουδιών του Φώντα Λάδη το Φουαγιέ της Νομικής Σχολής Αθηνών το απόγευμα της Τετάρτης.

Η εκδήλωση-αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι πραγματοποιήθηκε με αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά από την Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας και τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή στο Νέο κτίριο της Νομικής Σχολής, (Ισόγειο Φουαγιέ).  Η εκδήλωση επεσήμανε τη γόνιμη σχέση που μπορούν να αναπτύσσουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι με φορείς του πολιτισμού και των γραμμάτων ενώ έθεσε ως υπόθεση εργασίας την αναγκαία μελετητική, ερευνητική και καλλιτεχνική ανάπτυξη του πολιτικού τραγουδιού. Επίσης υπογράμμισε το πολιτιστικό κενό που δημιουργείται από την διαχρονική κρατική υποχρηματοδότηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και την αδυναμία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να κινηθεί με γνώμονα την κάλυψη των σύγχρονων δυνατοτήτων και των κοινωνικών αναγκών στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.

Στην εκδήλωση μίλησαν ο Βασίλης Καλαμαράς, δημοσιογράφος – κριτικός λογοτεχνίας και ο Φώντας Λάδης, συγγραφέας-ποιητής.

Ο Βασίλης Καλαμαράς στάθηκε στα γνωρίσματα της ποίησης του Φώντα Λάδη, αναδεικνύοντας έτσι ορισμένες από τις σημαντικότερες στιγμές της καλλιτεχνικής διαδρομής του. Ακόμα ανέδειξε τη σημασία του έργου του Φώντα Λάδη για την εποχή του, τις κοινωνικές προκλήσεις και τα γεγονότα στα οποία ως δημιουργός τοποθετήθηκε με το έργο του, αλλά και τη σημασία του έργου αυτού για τη σημερινή νεολαία.

Ο Φώντας Λάδης έθεσε το πλαίσιο της ανάπτυξης του πολιτικού τραγουδιού, τους παράγοντες της εξέλιξής του, επισημαίνοντας τις σύγχρονες προκλήσεις, τις δυσκολίες αλλά και την ανάγκη της καλλιτεχνικής κοινωνικά στρατευμένη δημιουργίας, η οποία θα πρέπει να τίθεται στην υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής, της πάλης για την αναγκαία και επίκαιρη προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Σημείωσε πως “Το κοινωνικό τραγούδι γενικά μας δείχνει τι πρέπει να αλλάξει σε μια κοινωνική κατάσταση. Ενώ το πολιτικό τραγούδι μας δείχνει ή μας οδηγεί στο να καταλάβουμε το πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση.” Αναφέρθηκε ακόμα στην δυνατότητα του πολιτικού τραγουδιού να “παροτρύνει, να αποκαλύπτει, να ξεσηκώνει, να οργανώνει, να αναλύει, να ρωτάει και να περιμένει τις απαντήσεις του ακροατή”.

Σχετικά με τη σύνδεση της στιχουργίας με τη μελοποίηση μίλησε για στίχο που “πρέπει να ‘ναι φτιαγμένοι, έτσι που να τους προσέχεις, θες δε θες” και για “μουσική (που) θα πρέπει να τους παρακολουθεί και όχι να τους καλύπτει”, βρίσκοντας τρόπο “να τους δίνει ακόμα και το προβάδισμα”. Στάθηκε ιδιαίτερα με την επαφή του τραγουδιού με το χώρο, και συγκεκριμένα, με το δρόμο, τις μεγάλες διαδηλώσεις, την απεργία, το Φεστιβάλ της νεολαίας, το εργοστάσιο όπου αυτό θα πρέπει να ακούγεται. Τέλος, προσδιόρισε τα χαρακτηριστικά του πολιτικού τραγουδιού: ο πειραματισμός, η ανησυχία, η αμεσότητα, ο προβληματισμός, η αυτενέργεια, η αυτοτέλεια, η αντιπαράταξη των ιδεών. Στην ομιλία  του παρότρυνε στο μεγάλο εγχείρημα συγκέντρωσης, καταγραφής και αξιοποίησης του όγκου του πολιτικού τραγουδιού στην Ελλάδα από το ρεμπέτικο έως το hip hop και άλλα είδη μουσικής.

Τις ομιλίες επένδυσαν με αναγνώσεις τους ο Δημήτρης Καταβάτης και η Δανάη Γοργομύτη.

Αμέσως μετά τις ομιλίες, ακούστηκαν πέντε από τα εννέα τραγούδια σε ποίηση Φώντα Λάδη και μουσική του Γιώργου Κομπογιάννη από την ποιητική συλλογή «Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης».

Το πρόγραμμα έκλεισε με γνωστά πολιτικά τραγούδια σε ποίηση του Φώντα Λάδη και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Λοϊζου και του Θάνου Μικρούτσικου, ερμηνευμένα από την Πολυξένη Καράκογλου (τραγούδι), τον Μάριο Ιβάν Παπούλια (τραγούδι – βιολί) και συνοδεία του Γιώργου Κομπογιάννη (πιάνο), Πάνου Γαλάνη (μπουζούκι) και Χάρη Γιούλη (κιθάρα).

Στην εκδήλωση προβλήθηκε σπάνιο οπτικό υλικό.