Δικολάβος

Αδημοσίευτο ποίημα της Αγγελικής Ραυτοπούλου

Δικολάβος

Κι αν συνηγόρησε η φτελιά να κλάψει ο ουρανός
στου κήπου τ´ άστεγα περάσματα
ήρθε ο δικολάβος πιλοποιός
κι αποκαμωμένος παρεκάλεσε τα ξωτικά και τις μάγισσες
για μιάν ορμήνεια.

Το δέος είναι για τα λασπόνερα
μιά άτιμη πράξη συμβιβασμού
κι η προσβολή έγκειται στην ορφάνια των στιγμών
ενός ημίψηλου και μαύρου καπέλου χωρίς κεφάλι.

Το καπέλο κάτω απ´το Δένδρο
κι ο άνθρωπος στις χειρουργημένες μέρες του
ελλιπής κι ανάρμοστος, αδρανής και δειλός,
με το χέρι στην τσέπη να τρέμει
και το συγχωροχάρτι να έχει λιώσει απ´ την ταραχή..

Κι όσο να πεις πολύ τα καπέλα αγάπησε
με μιάν ορμή κι ένα πάθος,
ξέσκεπα, πεντάρφανα,
σαν τα δειλινά οπού τα θύματα ανακοινώνονται.

Κι έτσι μπορετά και βολεμένα κρύφτηκε
κι η φτελιά μέσα στην αγριάδα του τοπίου
τον άφησε να επαγγέλλεται ουδέν..

Κι η θνησιμότητα να οξύνεται
και τα βράδια να οργίζονται που νύχτωσε
κι όλοι στο τέλος να είναι νησιά μαρτυρικά, μακρινά..

Αγγελική Ραυτοπούλου

Στον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό