Αγγελική Ραυτοπούλου – Άλαλος παρατηρητής

Στο λιτό σου καλοκαίρι φαντάστηκες τα πουλιά
να πίνουν νερό απ’ το χέρι σου
κι ως άλαλος παρατηρητής θέλησες
να εκμαιεύσεις αλήθειες και δρόμους φωτεινούς.

Πολλάκις αναρωτήθηκες για τις διαστάσεις των πραγμάτων,
για τα ασύνορά σου πετάγματα
και για την ήβη που ποτέ δεν ενηλικίωσες.
Ενίοτε, ο κόρακας-οξύνους και είρων-
σε γύρισε πίσω στα ειωθότα.

Σεσημασμένοι πάντα οι καιροί δεν σου άφησαν πατρίδα
κι εσύ, παιδί μικρό, κλαις πάνω στο λευκό
που κάποτε είχες βάλει σημάδι ν’ αγγίξεις.

Καταραμένα όρια, πώς χωριστήκαν οι άνθρωποι
κι εσύ απέμεινες για πάντα άπατρις.
Όπως ακριβώς και η καμένη σου ελπίδα..

Αγγελική Ραυτοπούλου
Με την Παλαιστίνη ως την λευτεριά
Εικόνα: Σινική μελάνη Αγγελική Ραυτοπούλου