Ο στρατός «τελειώνει τη δουλειά» στην αλπική ζώνη του Γράμμου – Αναπάντητα ακόμα τα ερωτήματα για την επιμονή…
Την ώρα που η Περιφέρεια Ηπείρου λογοδοτεί για την καταστροφή, το κράτος στέλνει στο ίδιο σημείο τις δικές του μπουλντόζες…Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οφείλει να δώσει απαντήσεις…
Ξανανοίγει έναν χρόνο μετά η «πληγή» του δρόμου στην αλπική ζώνη του Γράμμου. Σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων, βαριά στρατιωτικά μηχανήματα έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή Πληκάτι – Γοργοπόταμος με στόχο να ανέβουν στο βουνό και να ανοίξουν το τμήμα περίπου 600 μέτρων που είχε μείνει αδιάνοιχτο πέρυσι, μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που είχαν προκληθεί. Ο στόχος είναι σαφής: Να ενωθεί ο δρόμος που χαράχτηκε στην κορυφογραμμή από την πλευρά της Ηπείρου με τον αντίστοιχο από τη μεριά της Καστοριάς, η σκοπιμότητα του οποίου παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα…
Επισήμως η κίνηση εμφανίζεται ως «συντήρηση υπάρχοντος δρόμου». Στην πράξη μιλάμε για συνέχιση της διάνοιξης στην αλπική ζώνη, σε περιοχή Natura, χωρίς κανονική περιβαλλοντική αδειοδότηση, με το γνωστό «παράθυρο» ότι πρόκειται για έργο του στρατού.
Το στοιχείο που διαφοροποιεί τη φετινή μεθόδευση είναι ο ρόλος του υπουργείου Άμυνας. Πέρυσι η διάνοιξη εμφανίστηκε ως πρωτοβουλία της Περιφέρειας Ηπείρου, με τον στρατό σε δεύτερο πλάνο -μάλιστα τότε κράτησε αποστάσεις από τους χειρισμούς της Περιφέρειας Ηπείρου. Σήμερα, ενώ ο περιφερειάρχης ελέγχεται πειθαρχικά και ποινικά για τον δρόμο στον Γράμμο με βάση το πόρισμα της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας και την παρέμβαση των επιθεωρητών Περιβάλλοντος, ο στρατός βγαίνει μπροστά για να «κλείσει» ό,τι δεν ολοκληρώθηκε τότε. Την ώρα που η Περιφέρεια Ηπείρου λογοδοτεί για την καταστροφή, το κράτος στέλνει στο ίδιο σημείο τις δικές του μπουλντόζες.
Πηγές από το υπουργείο Άμυνας, μάλιστα, επικαλούνται ότι «υπήρχε δρόμος το 1948», όπως και την εγγύτητα στη συνοριογραμμή, επιχειρώντας να αποσυνδέσουν την τωρινή παρέμβαση από τον περιφερειάρχη Ηπείρου.
Όμως ούτε το 1948 είναι… μελέτη έργου, ούτε η εγγύτητα στα σύνορα καταργεί τη νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές. Την ίδια στιγμή, άλλωστε, σε όλη τη χώρα κλείνουν το ένα μετά το άλλο στρατόπεδα, συγχωνεύονται μονάδες και στην ευρύτερη περιοχή του Γράμμου δεν λειτουργεί ούτε στοιχειώδες φυλάκιο. Είναι λοιπόν τουλάχιστον προκλητικό να παρουσιάζεται ως «ζήτημα άμυνας» ένας δρόμος στην αλπική ζώνη και όλοι καταλαβαίνουν ότι μονοπάτι είναι αυτό που πατιέται με τα πόδια, όχι αυτό που χαράζει η μπουλντόζα.
Όταν πριν έναν χρόνο μπουλντόζες με την κάλυψη της Περιφέρειας και τη συνδρομή στρατιωτικών μέσων ανέβηκαν στην αλπική ζώνη και μετέτρεψαν μονοπάτια και ράχες σε «οδοποιία», τέθηκε καθαρά το ερώτημα: Τι ετοιμάζεται στο βουνό; Ποιοι σχεδιασμοί εξυπηρετούνται -τουριστικοί, επιχειρηματικοί, παραστρατιωτικοί, ιδεολογικοί;
Σήμερα το ερώτημα επανέρχεται. Μόνο που την περίοδο των σκανδάλων με τα βοσκοτόπια και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, η -τότε- επίκληση της «στήριξης των κτηνοτρόφων» κατέρρευσε και αποδείχθηκε κάλυψη για άλλες σκοπιμότητες. Τώρα, στο ίδιο βουνό αφήνουν στην άκρη αυτό το αφήγημα και καταφεύγουν στην επίκληση «λόγων εθνικής ασφάλειας» για να δικαιολογήσουν τον δρόμο στην αλπική ζώνη. Όταν μια κυβέρνηση φτάνει να χρησιμοποιεί τέτοια προσχήματα για να περάσει τέτοια έργα, δεν πείθει κανέναν για τις προθέσεις της -απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν έχει κανένα σοβαρό επιχείρημα απέναντι στον λαό. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οφείλει να δώσει απαντήσεις για το τι συμβαίνει και για ποιον λόγο υπάρχει τέτοια επιμονή στη διάνοιξη αυτού του δρόμου.
Αναδημοσιεύεται από 902.gr
