Πρώτη η Ινδία στον νότιο πόλο της Σελήνης, μετά την αποτυχία της ρωσικής αποστολής «Λούνα-25»

Η Ινδία έγινε η τέταρτη χώρα που έχει καταφέρει να κάνει ομαλή προσσελήνωση (μετά τη Σοβιετική Ένωση, τις ΗΠΑ και την Κίνα) και η πρώτη που το πέτυχε κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης, όπου το έδαφος είναι πολύ πιο ανώμαλο συγκριτικά με τις περιοχές στον ισημερινό του γήινου δορυφόρου.

Η Ινδία έγινε η τέταρτη χώρα που έχει καταφέρει να κάνει ομαλή προσσελήνωση (μετά τη Σοβιετική Ένωση, τις ΗΠΑ και την Κίνα) και η πρώτη που το πέτυχε κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης, όπου το έδαφος είναι πολύ πιο ανώμαλο συγκριτικά με τις περιοχές στον ισημερινό του γήινου δορυφόρου. Το κατάφερε στη δεύτερή της προσπάθεια, με τη διαστημοσυσκευή «Τσαντραγιάαν-3» (σημαίνει σεληνοσκάφος στα χίντι) καθώς η προηγούμενη, «Τσαντραγιάαν-2», είχε συντριβεί. Συντριβή ήταν η τύχη της ρωσικής αποστολής «Λούνα-25», που προσπάθησε λίγες μέρες νωρίτερα να γίνει η πρώτη που θα πατούσε κοντά σε ρεγόλιθο, ενδεχομένως σχετικά πλούσιο σε νερό, είτε με τη μορφή πάγου είτε σε χημική ένωση μέσα στα πετρώματα.

Τέσσερις από τις 6 προηγούμενες προσπάθειες προσσελήνωσης την τελευταία πενταετία είχαν αποτύχει. Πέρα από το «Λούνα-25», καταστροφική επαφή με τη Σελήνη είχαν το «Μπέρεσιτ» της ισραηλινής εταιρείας «SpaceIL», το ινδικό «Τσαντραγιάαν-2» και το «Χακούτο-R» της ιαπωνικής εταιρείας «ispace». Μόνο τα κινεζικά «Τσανγκ-ι 4» και «Τσανγκ-ι 5» είχαν καταφέρει να πατήσουν στο έδαφος ομαλά και να πραγματοποιήσουν το υπόλοιπο της αποστολής τους.

Προσπαθώντας να του εξασφαλίσει καλύτερη τύχη από τον προκάτοχό του, η ISRO, η διαστημική υπηρεσία της Ινδίας, ενσωμάτωσε πολλαπλά συστήματα ασφάλειας στο «Τσαντραγιάαν-3», περισσότερα καύσιμα, καλύτερο και πιο γρήγορο σύστημα πλοήγησης και ελέγχου, που επιτρέπει να διορθωθούν αυτόματα και σε σύντομο χρόνο τυχόν μεγάλες παρεκκλίσεις από την προκαθορισμένη διαδρομή. Συνολικά έκανε βελτιώσεις σε 21 υποσυστήματα, ενώ πραγματοποίησε και πολλές δοκιμές πριν από την εκτόξευση, χρησιμοποιώντας ελικόπτερα και γερανούς, ώστε να διαπιστώσει στην πράξη τις αντοχές του σκάφους σε προσεδάφιση με κάθετη και οριζόντια συνιστώσα ταχύτητας.

Το τμήμα προσσελήνωσης του «Τσαντραγιάαν», που ονομάζεται «Βικράμ», μετά την επαφή με το έδαφος και τον έλεγχο των συστημάτων, άπλωσε μια ράμπα και απελευθέρωσε στην επιφάνεια το μικρό ρόβερ «Πραγκιάν», που με τα τέσσερα επιστημονικά όργανα που διαθέτει θα εξερευνήσει τη γεωλογικά πλούσια γύρω περιοχή.

Απείθαρχος κινητήρας

Σύμφωνα με προκαταρκτικές ανακοινώσεις της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Ροσκόσμος, το «Λούνα-25», που είχε μπει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, κατά την προσπάθειά του να πάρει θέση προσεδάφισης πάνω από τον κρατήρα Μπογκουσλάβσκι, πυροδότησε τον κινητήρα του επί 127 δευτερόλεπτα, αντί για 84, καθώς παρουσιάστηκε αδυναμία διακοπής της λειτουργίας του. Ως αποτέλεσμα πήρε λάθος τροχιά και κατέληξε να συντριβεί στην επιφάνεια της Σελήνης 47 λεπτά μετά την πυροδότηση του κινητήρα.

Η αποτυχία του «Λούνα-25» ίσως αποβεί μοιραία για τα σχέδια της Ρωσίας να κατασκευάσει σε συνεργασία με την Κίνα μία επανδρωμένη σεληνιακή βάση. Στα σχέδια της Ροσκόσμος είναι η αποστολή «Λούνα-26», που θα γίνει δορυφόρος της Σελήνης, η αποστολή «Λούνα-27», που θα επιχειρήσει να προσσεληνωθεί και θα φέρει τρυπάνι εξόρυξης, και η «Λούνα-28» που θα προσπαθήσει να μεταφέρει στη Γη δείγμα εδάφους από τον νότιο πόλο της Σελήνης. Οι αποστολές αυτές τώρα πιθανόν να καθυστερήσουν μέχρι να βρεθούν τα αίτια της αποτυχίας του «Λούνα-25», με ενδεχόμενες πρόσθετες καθυστερήσεις εξαιτίας των κυρώσεων και περιορισμών προμήθειας τεχνολογίας στη Ρωσία, για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Παρά τη σύγχρονη τεχνολογία που είναι διαθέσιμη σήμερα, η Ρωσία βρίσκεται πιο πίσω από εκεί που είχε φτάσει η πρώτη σοσιαλιστική χώρα, η ΕΣΣΔ, σχεδόν μισό αιώνα νωρίτερα, καθώς το «Λούνα-24» όχι μόνο είχε προσσεληνωθεί αλλά είχε μεταφέρει πίσω στη Γη και δείγμα σεληνιακού εδάφους, όπως άλλωστε και προηγούμενες αποστολές της ίδιας σειράς.

Νέοι επισκέπτες

Η Ινδία, πέρα από την αυτόνομη προσπάθεια εξερεύνησης της Σελήνης, έχει υπογράψει συμμετοχή και στο αμερικανικό πρόγραμμα «Αρτεμις» και δεν έχει αποκλείσει στο μέλλον να συνεργαστεί και με τη Ρωσία, εννοείται εφόσον η τελευταία σημειώσει πρόοδο στη σεληνιακή επιφάνεια. Η επόμενη ινδική αποστολή στη Σελήνη έχει προγραμματιστεί για πριν από το τέλος της δεκαετίας και θα γίνει σε συνεργασία με την Ιαπωνία. Το ρόβερ LUPEX, που θα μεταφέρει αυτή η αποστολή στη Σελήνη, θα μελετήσει τη φύση, τη διάδοση και την προσβασιμότητα του πάγου νερού στον νότιο πόλο του δορυφόρου, προσφέροντας κρίσιμα δεδομένα για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές της NASA στο πλαίσιο του προγράμματος «Αρτεμις».Η Ιαπωνία, όμως, θα έχει πραγματοποιήσει ως τότε και μια επιπλέον αποστολή στη Σελήνη, με το σκάφος SLIM της διαστημικής της υπηρεσίας JAXA, που είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί στις 27 Αυγούστου. Η αποστολή SLIM χρησιμοποιεί δεδομένα για το ανάγλυφο της επιφάνειας, που συνέλεξε ο ιαπωνικός σεληνιακός δορυφόρος «Καγκούγια» και έχει σκοπό της να πετύχει για πρώτη φορά προσσελήνωση με ακρίβεια 100 μέτρων. Ως τώρα όλες οι σεληνιακές αποστολές εδάφους έχουν ως στόχο μια περιοχή διαμέτρου αρκετών χιλιομέτρων. Η SLIM θα μεταφέρει επίσης το μικροσκοπικό ρόβερ LEV-2.

Επιμέλεια:
Σταύρος Ξενικουδάκης
Πηγή: «Scientific American»
Ριζοσπάστης
Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6

1 Trackback

Κάντε ένα σχόλιο: